Μια ιστορική «Αΐντα», την πρώτη που μεταδόθηκε ζωντανά μέσω διαδικτύου, υποδέχεται το Μegaron Online, την Τετάρτη 20 Μαΐου στις 9 το βράδυ.
Πρόκειται για μια πολυπρόσωπη υπερπαραγωγή που, μετά την πρώτη παρουσίασή της στη φημισμένη Αρένα της Βερόνας τον Ιούνιο του 1999, ανέβηκε δύο χρόνια αργότερα με τεράστια επιτυχία στην Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών στο πλαίσιο του διπλού εορτασμού για τα 100 χρόνια από τον θάνατο του Τζουζέππε Βέρντι και για τα 130 χρόνια από την πρεμιέρα του έργου στην Όπερα του Καΐρου.
Η παράσταση αναμεταδίδεται με την ευγενική παραχώρηση του Ιδρύματος της Αρένας της Βερόνας, και η προβολή είναι αφιερωμένη στους ιταλούς φίλους μας.
Το τολμηρό εγχείρημα της αναπροσαρμογής σε κλειστό χώρο μιας τόσο μεγάλων διαστάσεων παράστασης έφερε σε πέρας ένας από τους σπουδαιότερους σκηνοθέτες, σκηνογράφους και ενδυματολόγους του καιρού μας, ο Πιερ Λουίτζι Πίτσι.
Τους πρωταγωνιστικούς ρόλους ερμηνεύουν λαμπρά αστέρια του οπερατικού στερεώματος. Την αιθιοπίδα σκλάβα Αΐντα ενσαρκώνει η ρωσίδα δραματική σοπράνο Όλγα Ρομάνκο, τον Ρανταμές, τον αρχηγό του αιγυπτιακού στρατού, ο Αργεντινός Χοσέ Κούρα και την αιγύπτια πριγκίπισσα Άμνερι η αμερικανίδα μετζοσοπράνο Nάνσυ Μόλτσμπι.
Μαζί τους επί σκηνής, ο μπάσος Παάτα Μπουρτσουλάτζε ως Ράμφις και ο μπασοβαρύτονος Τζέιμς Τζόνσον ως Αμονάσρο. Το καστ συμπληρώνουν οι διεθνώς διακεκριμένοι έλληνες ερμηνευτές Χριστόφορος Σταμπόγλης, Μαρίνα Βουλογιάννη και Γιάννης Χριστόπουλος.
Τα αριστουργηματικά πολυφωνικά μέρη της διάσημης όπερας του Βέρντι τραγουδούν η Χορωδία της ΕΡΤ και μέλη της βουλγαρικής Χορωδίας της Όπερας και της Φιλαρμονικής Εταιρείας του Μπουργκάς (διεύθυνση: Αντώνης Κοντογεωργίου). Χορεύουν ο Ρομπέρτο Μπολλέ, η Μύρνα Καμάρα και μέλη του Μπαλέτου της Εθνικής Όπερας της Σόφιας. Την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών διευθύνει ο πολυβραβευμένος μετρ του ιταλικού ρεπερτορίου Ντονάτο Ρεντσέττι. Η μαγνητοσκόπηση της παράστασης έγινε στις 12 Μαΐου 2001.
Παρακολουθήστε την «Αΐντα» (διάρκεια: 147 λεπτά), το πρόγραμμα και τους συντελεστές εδώ:
Σύνοψη
Το έργο διαδραματίζεται στην Αρχαία Αίγυπτο, γύρω στο 1.200 π.Χ.
Α΄ Πράξη
Σκηνή I: Αίθουσα στο βασιλικό παλάτι, στη Μέμφιδα. Φτάνει η είδηση πως οι Αιθίοπες έχουν εισβάλει στην Αίγυπτο. Ο αρχιερέας, ο Ράμφις, εμπιστεύεται στον Ρανταμές πως η θεά Ίσις υπέδειξε τον καινούργιο αρχηγό του αιγυπτιακού στρατού αλλά δεν του αποκαλύπτει ποιος είναι. Ο νεαρός αξιωματικός, που αγαπάει κρυφά την Αΐντα, την ευνοούμενη σκλάβα της κόρης του Φαραώ, εύχεται να είναι αυτός ο αρχηγός, να νικήσει τους Αιθίοπες και να ζητήσει σαν έπαθλο την αγαπημένη του. Μπαίνει η πριγκίπισσα, η Άμνερις, που είναι κι αυτή ερωτευμένη με τον Ρανταμές. Τη συνοδεύει η Αΐντα. Από τα βλέμματα που ανταλλάσσουν οι δύο νέοι, η Άμνερις μαντεύει τον έρωτά τους. Προσπαθεί να βεβαιωθεί για την αλήθεια όταν φτάνει ένας αγγελιαφόρος και αναγγέλλει στον Φαραώ ότι τα αιθιοπικά στρατεύματα βαδίζουν εναντίον των Θηβών. Σύμφωνα με την απόφαση της θεάς, ο βασιλιάς ορίζει τον Ρανταμές για να οδηγήσει τους Αιγύπτιους στη μάχη. «Γύρνα νικητής» φωνάζουν ο Βασιλιάς, ο Ράμφις, η Άμνερις και η Αΐντα ̶ η οποία όμως μετανιώνει αμέσως για τα λόγια της, αφού η νίκη του Ρανταμές θα σημάνει την ήττα του λαού της. Η νεαρή σκλάβα είναι στην πραγματικότητα κόρη του Αμονάσρο, του βασιλιά της Αιθιοπίας, πράγμα που κρατάει κρυφό από όλους, ακόμα κι από τον αγαπημένο της.
Σκηνή II: Εσωτερικό του ναού του Βουλκάνου στη Μέμφιδα. Οι Ιέρειες του Φθα επικαλούνται τη θεότητα και εκτελούν τους ιερούς χορούς για να τιμήσουν τον Ρανταμές. Ο Ράμφις και οι Ιερείς παραδίδουν με επισημότητα στον γενναίο πολεμιστή το ιερό σπαθί και τα εμβλήματα του καινούργιου του αξιώματος.
Β΄ Πράξη
Σκηνή I: Μέσα στα διαμερίσματά της η Άμνερις, τριγυρισμένη από τις σκλάβες της, ονειρεύεται τον Ρανταμές και ανυπομονεί να επιστρέψει ο ήρωας. Ο χορός των νεαρών μαυριτανών σκλάβων δεν την αποσπά από τις σκέψεις της. Βλέποντας την Αΐντα, η πριγκίπισσα νιώθει να αναζωπυρώνεται η ζήλια της. Με σκοπό να μάθει επιτέλους την αλήθεια ανακοινώνει στην Αΐντα το θάνατο του Ρανταμές. Η Αΐντα καταρρέει. Η Άμνερις της αποκαλύπτει τελικά ότι ο Ρανταμές ζει, και η χαρά της Αΐντας την εξαγριώνει: «Τρέμε, άθλια σκλάβα, είμαι αντίζηλός σου, και είμαι κόρη των Φαραώ!». Αγανακτισμένη, η Αΐντα είναι έτοιμη να φανερώσει και τη δική της βασιλική καταγωγή, αλλά αμέσως συνέρχεται και ζητάει συγγνώμη από την Άμνερη και τους θεούς.
Σκηνή II: Η μεγάλη πύλη των Θηβών. Ο αιγυπτιακός στρατός παρελαύνει νικηφόρος και ο λαός γιορτάζει τη νίκη του. Ο Βασιλιάς, η Άμνερις και ο Ράμφις αποδίδουν τιμές στον Ρανταμές, που μπαίνει θριαμβευτής ακολουθούμενος από τους αιθίοπες αιχμαλώτους και τα λάφυρα του πολέμου. Η Αΐντα αναγνωρίζει ανάμεσα στους αιχμαλώτους τον πατέρα της. Ο Αμονάσρο τής γνέφει να μη μιλήσει. Όταν ο Ρανταμές ζητάει για έπαθλο της απελευθέρωση της Αΐντας και όλων των αιχμαλώτων, ο Βασιλιάς υποχωρεί στο αίτημά του αλλά, ακούγοντας τη συμβουλή του Ράμφη, κρατάει ομήρους την Αΐντα και τον πατέρα της. Μέσα στη γενική χαρά, ο Φαραώ προσφέρει στον νικητή το χέρι της Άμνερης. Ο Ρανταμές και η Αΐντα βλέπουν να γκρεμίζεται για πάντα το όνειρό τους. Ο Αμονάσρο όμως δεν σκέφτεται παρά την εκδίκηση.
Γ΄ Πράξη
Σκηνή I: Νύχτα στο ναό της Ίσιδας, στις όχθες του Νείλου. Την παραμονή του γάμου της, η Άμνερις, συνοδευόμενη από τον Ράμφη και τη βασιλική φρουρά, έρχεται να αποδώσει τιμή στη θεά. Η Αΐντα περιμένει τον Ρανταμές στο ίδιο μέρος. Εμφανίζεται ο Αμονάσρο και απαιτεί από την κόρη του να αποσπάσει το πολεμικό σχέδιο των Αιγυπτίων από τον Ρανταμές. Η Αΐντα αρνείται, προκαλώντας την οργή του πατέρα της: «Δεν είσαι κόρη μου, είσαι η σκλάβα των Φαραώ». Ο Αμονάσρο κρύβεται και αφήνει την Αΐντα να υποδεχτεί τον Ρανταμές διχασμένη ανάμεσα στον έρωτα και το καθήκον. Ο Ρανταμές βεβαιώνει την Αΐντα για την αγάπη του και της ανακοινώνει την απόφασή του να αποκαλύψει το μυστικό τους στον Φαραώ, με την ελπίδα ότι θα τους συγχωρέσει. Η Αΐντα, όμως, που φοβάται την Άμνερη, τον εκλιπαρεί να φύγουν μαζί στην Αιθιοπία. Ο Ρανταμές βρίσκει τη λύση ατιμωτική και την αποκρούει αρχικά, αλλά στη συνέχεια υποχωρεί στα πειστικά επιχειρήματα της Αΐντας. Άθελά του της αποκαλύπτει τα στρατιωτικά σχέδια των Αιγυπτίων. Ο Αμονάσρο, που τα έχει ακούσει όλα, εμφανίζεται και αποκαλύπτει στον ήρωα την ταυτότητά του. Υπόσχεται στον Ρανταμές το χέρι της κόρης του και το θρόνο της Αιθιοπίας αν τους ακολουθήσει. Η Άμνερις βγαίνει εκείνη τη στιγμή από το ναό και τους αιφνιδιάζει. Μαντεύει τα σχέδιά τους και καλεί τους φρουρούς. Ο Αμονάσρο τής επιτίθεται για να τη σκοτώσει, αλλά επεμβαίνει ο Ρανταμές. Η Αΐντα κι ο πατέρας της επωφελούνται από τη σύγχυση για να διαφύγουν, ενώ ο Ρανταμές, καταρρακωμένος από το λάθος του, παραδίδεται στον αρχιερέα.
Δ΄ Πράξη
Σκηνή I: Διάδρομος που οδηγεί στην αίθουσα του δικαστηρίου, στο παλάτι της Μέμφιδας. Η Άμνερις φοβάται για τη ζωή του Ρανταμές, τον οποίο αγαπά ακόμα παρά την προδοσία του. Καλεί τον ένοχο και του υπόσχεται ότι θα μεσολαβήσει για χάρη του, αρκεί εκείνος να δικαιολογήσει τη συμπεριφορά του μπροστά στους δικαστές και να απαρνηθεί για πάντα την Αΐντα. Ο Ρανταμές, έχοντας χάσει έρωτα και τιμή, δεν ελπίζει πια τίποτα κι επιθυμεί μόνο να εξιλεωθεί. Μπροστά στην αμετακίνητη απόφασή του η Άμνερις απελπίζεται. Καθώς ακούγονται στο βάθος ο Ράμφις και οι Ιερείς, που απαιτούν μάταια από τον Ρανταμές να απολογηθεί, οι φόβοι της επιτείνονται. Ο Ρανταμές καταδικάζεται να ταφεί ζωντανός. Στο απόγειο του πόνου της η Άμνερις καταριέται τον άτεγκτο Ράμφη και τους Ιερείς και επικαλείται τη θεία δίκη.
Σκηνή II: Η σκηνή χωρίζεται στα δύο. Στο επάνω μέρος, το εσωτερικό του ναού του Βουλκάνου. Στο κέντρο μερικά σκαλοπάτια οδηγούν σε μια μικρή υπόγεια κρύπτη όπου είναι θαμμένος ζωντανός ο Ρανταμές. Ενώ οι Ιερείς σφραγίζουν την είσοδο με μια πέτρα, ο καταδικασμένος ήρωας αγωνιά για την τύχη της Αΐντας. Ένας στεναγμός τον κάνει να αναπηδήσει. Μέσα στο μισοσκόταδο διακρίνει μια μορφή… Είναι η νεαρή σκλάβα η οποία, μαθαίνοντας την καταδίκη του, έχει μπει κρυφά στον τάφο για να πεθάνει μαζί του. Οι δύο εραστές ενώνονται σ’ ένα ύστατο αγκάλιασμα. Η Άμνερις, με πένθιμο ρούχο, έρχεται να γονατίσει πάνω στο μνήμα τους. Προσεύχεται για την αιώνια ειρήνη του αγαπημένου της, ενώ η χορωδία των Ιερέων και Ιερειών δοξάζει το μεγαλείο του Φθα.