Πρόκειται για ένα παντρεμένο ζευγάρι επί 15 έτη το οποίο αποφασίζει να χωρίσει. Παντρεύτηκαν τον Ιανουάριο του 2014 και ένα μήνα αργότερα γεννήθηκε ο γιος τους. Εγκαταστάθηκαν στην Εύβοια, τόπο καταγωγής του πατέρα και παρέμειναν εκεί για έναν χρόνο. Λίγο καιρό αργότερα το ζευγάρι απόφάσισε να χωρίσει. Η μητέρα είχε πλέον μετακομίσει στην Αθήνα. Αν και στην αρχή επρόκειτο για ένα συναινετικό διαζύγιο το ζευγάρι οδηγήθηκε στα δικαστήρια με την μητέρα να παίρνει με προσωρινή διαταγή την επιμέλεια του παιδιού, μηνιαία διατροφή και το δικαίωμα να φύγει από την οικογενειακή στέγη. Αργότερα, το διαζύγιο ανέλαβε το Μονομελές Πρωτοδικείο της Χαλκίδας το οποίο αποφάσισε τελικά το παιδί να μείνει με τον πατέρα στην Εύβοια.
Ειδικότερα, σύμφωνα με το Eviazoom, λαμβάνοντας υπόψη όσα ακούστηκαν στην ακροαματική διαδικασία, το δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι κατά τη διάρκεια του γάμου τους ο πατέρας φρόντιζε καθημερινά, ανταποκρινόμενος πλήρως στις καθημερινές του ανάγκες, με τη βοήθεια των γονέων του που μένουν στην ίδια πολυκατοικία.
Σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης, ο πατέρας «τρέφει αισθήματα αγάπης και στοργής για το ανήλικο τέκνο του, επιδεικνύοντας ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την επιμέλεια του προσώπου του και τη σωστή ανατροφή του. Δεδομένου δε ότι αφενός μεν ο πατέρας του έχει μέχρι σήμερα κυρίως την επιμέλεια του ανηλίκου αφετέρου δε ότι η μητέρα του, κατά τη μετεγκατάστασή της στην Αθήνα και στην προσπάθειά της για ανεύρεση εργασίας και προσαρμογή σε έναν καινούργιο τρόπο ζωής, στερείται αρωγής από οικεία της πρόσωπα, παρά το γεγονός ότι δεν αμφισβητείται η αγάπη της μητέρας για το τέκνο της και η επιθυμία για ανάληψη της ευθύνης του, το βασικό κριτήριο για την ανάθεση της επιμέλειάς του είναι η μη διατάραξη του τρόπου ζωής του τέκνου, η διατήρηση της ψυχικής του ηρεμίας και η μη απομάκρυνσή του από πρόσωπα από τα οποία είναι άμεσα συνδεδεμένο, όπως ο πατέρας του και οι παππούδες του από την πατρική γραμμή».
Έτσι το δικαστήριο, «με αποκλειστικό γνώμονα το αληθινό συμφέρον του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων, όπως το καθορίζουν οι βιοτικές και ψυχικές του ανάγκες, κρίνει ότι το συμφέρον του ανηλίκου δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί στην προκείμενη περίπτωση από την παρουσία και των δύο γονέων του ή την ανάθεση αποκλειστικά στη μητέρα του της άσκησης της επιμέλειας του προσώπου του και η πλέον ενδεδειγμένη λύση επί του παρόντος για την όσο δυνατόν καλύτερη εξυπηρέτηση του ως άνω συμφέροντος του ανηλίκου είναι η προσωρινή ανάθεση της άσκησης της επιμέλειας του προσώπου του στον πατέρα του, ο οποίος έχει όλα τα απαιτούμενα προσόντα να επωμισθεί το λειτουργικό αυτό καθήκον και να ανταποκριθεί με επάρκεια σ’ αυτό».
Επιπλέον, η πρόεδρος Πρωτοδικών, η οποία χειρίστηκε την υπόθεση, δεν έκανε δεκτό ούτε το αίτημα της μητέρας να λάβει διατροφή μετά το διαζύγιο:
«Ο ισχυρισμός της αιτούσας ότι η διάσπαση της έγγαμης συμβίωσής τους οφείλεται στην υποτιμητική και προσβλητική για το πρόσωπό της συμπεριφορά, που αποδίδει στον αντίδικο σύζυγό της, δεν πιθανολογείται ως βάσιμος, καθόσον δεν πιθανολογήθηκε από κανένα αποδεικτικό μέσο, δεδομένου ότι η μόνη που κατέθεσε σχετικά ήταν η μάρτυρας -αδελφή της, η οποία κατοικεί στην Αθήνα, τους επισκεπτόταν σπάνια και ως εκ τούτου δεν έχει άμεση αντίληψη της καθημερινότητας της έγγαμης συμβίωσης των διαδίκων», σημειώνει.
Πηγή: eviazoom