Αυτή η απίστευτη Ελλάδα μετά από 9 χρόνια πρωτόγνωρης κρίσης που την οδήγησε (ουσιαστικά) στην χρεωκοπία της εμφανίζεται να ζει σε μια άλλη πραγματικότητα. Ένα σύνολο τωρινών ή εν δυνάμει «σωτήρων» διεκδικεί το αύριο της εξουσίας πάνω στο πτώμα μιας πτωχευμένης χώρας .
Και σε αυτό το αύριο υποτίθεται βρίσκεται και η βελτίωση του επιπέδου όλων ημών των κοινών θνητών.
Δύο χαρακτηριστικά μας
Είμαστε ο τόπος που πάντα φταίνε οι άλλοι (οι προηγούμενοι, οι επόμενοι και γενικά οι ευρισκόμενοι μακριά) και η λέξη «ειλικρίνεια» δεν συμμετέχει ιδιαίτερα στο λεξιλόγιο αυτών που επιλέγουμε να μας οδηγούν.
Αυτό το φταίξιμο (πάντα) των άλλων δεν σταμάτησε ποτέ με αποτέλεσμα να διαιωνίζεται η αίσθηση αντιπάλων στρατοπέδων μέσα στην ίδια χώρα. Διχαστικές λογικές και πολιτικές είναι ατυχώς γνωστό πόσο ακριβά τις έχουμε πληρώσει και στο παρελθόν.
Έξοδος από τα μνημόνια, ανάκαμψη της οικονομίας, εγκληματικότητα, Σκοπιανό, μεταναστευτικό και πόσα άλλα ηχούν στα ώτα πολιτικών διαφορετικών κομμάτων σαν θέματα τα οποία αντιμετωπίζονται μέσα σε πνεύμα αντιπαλότητας όπου η συναίνεση μοιάζει ενοχλητική «πολυτέλεια».
Ασφαλώς προκειμένου να υποστηρίξεις το μη απαραίτητο της ομαδικής προσπάθειας (Γιατί μας φοβίζει η λέξη συνεργασία) πρέπει να πείσεις ότι από μόνος σου είσαι αρκετός! Και ποιος είναι ο πιο εύκολος τρόπος γι αυτό; Μα η έλλειψη ειλικρίνειας ή στην σύγχρονη αργκό το παραμύθιασμα των μέσα αλλά και των έξω..
Διατηρώντας λοιπόν τις δύο προηγούμενες «οπτικές» θα πάμε την χώρα μπροστά [!!!]
Εάν στο μπροστά δίνουμε την έννοια της συνεχούς υποβάθμισης του βιοτικού επιπέδου του μέσου ’Έλληνα θα συμφωνήσουμε [..] ότι κινούμαστε και μάλιστα με ακρίβεια προς αυτή την κατεύθυνση.
Περί Οικονομίας και Πολιτικής
Όμως τα πράγματα τα βλέπουμε αρκετά διαφορετικά. Η αίσθηση που έχουμε για τη χώρα μας είναι ότι καταφέραμε (πάλι) να την πτωχεύσουμε με αποτέλεσμα (όπως και κάθε προηγούμενη φορά) να υπάρχει τεράστια οικονομική και πολιτική εξάρτηση από εκείνους που φροντίσαμε να ορίσουμε στο ρόλο του σωτήρα μας!
Η χώρα σε οικονομικό επίπεδο κατ ουσία δεν μπορεί να ασκήσει δική της δημοσιονομική και νομισματική πολιτική. Τα περιθώρια των «δικών» της επιλογών είναι ελάχιστα και φυσικά θα εφαρμοστούν κατόπιν ελέγχου και σύμφωνης γνώμης των «θεσμών».
Πρόσφατα «αναγκαστήκαμε» να συνειδητοποιήσουμε ότι και σε πολιτικό επίπεδο είμαστε κάτω από την βούληση ή και των διαταγών των έξω φίλων (θεσμών). Το Σκοπιανό, η τύχη των δύο φυλακισμένων στη γειτονική μας χώρα στρατιωτικών μας, το μεταναστευτικό και δυστυχώς πολλά άλλα δεν μας αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης του ποιος αποφασίζει.
Κύριοι δεν είναι δύσκολο να «αντιληφθείτε» τι λέμε! Σταματήστε επιτέλους να «παίζετε» στην πλάτη ενός τόσο περήφανου λαού (Η Ελλάδα αναβαθμίζει τη λογική της;). Μην διαγράφετε την ύπαρξη πολιτισμού και παιδείας στη χώρα που δίδαξε αυτές τις έννοιες σε ολόκληρο τον κόσμο!
ΣΥΜΠΛΕΥΣΤΕ επιτέλους…