Δεν είναι η πρώτη φορά που μου συμβαίνει να δω ένα έργο μου επί σκηνής. Έζησα με τρομερή υπερηφάνεια την ενσάρκωση του παιδικού βιβλίου μου «Ο Πολ και η Λάρα Ταξιδεύουν» το 2012 στο Τορόντο από την τότε θεατρική ομάδα της Ελληνικής Κοινότητας ΝΕΦΕΛΗ την οποία είχε κτίσει και διευθύνει η λαμπρή σκηνοθέτις και δασκάλα χορού Νάνσυ ’Αθαν Μυλωνάς. Φέτος η ίδια σκηνοθέτις μέσα από το θεατρικό εργαστήρι «ΕΚΦΡΑΣΗ» ανέβασε με απόλυτη πιστότητα το πιό πρόσφατο μυθιστόρημά μου με τίτλο: Η ΚΟΝΤΥΛΕΝΙΑ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ (εκδόσεις Ωκεανός).
Η Νάνσυ ’Αθαν Μυλωνάς είναι μια Ελληνίδα γεννημένη στην Αίγυπτο που η τύχη την έφερε στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας. Εκεί πολύ νωρίς ανακάλυψε την ελληνικότητά της και τη λατρεία της προς την ελληνική γλώσσα και τις ελληνικές παραδόσεις. Η Νάνσυ έγινε δασκάλα ελληνικών χορών και αργότερα διδάχθηκε την τέχνη του αρχαίου θεάτρου στην ξένη χώρα.
Η Νάνσυ μεταφέρθηκε στο Τορόντο στις αρχές της δεκαετίας του 90 κι εκεί έχτισε το δικό της κόσμο, σμιλεύοντας παιδιά στην ελληνικότητα μέσα από το θέατρο και το χορό ενταγμένη στο θεσμικό φορέα της Ελληνικής Κοινότητας Τορόντο. Σήμερα έχει τη δική της σχολή θεάτρου και χορού, ΕΚΦΡΑΣΗ όπου συνεχίζει να μεγαλουργεί εμπνεόμενη από το αρχαίο δράμα, αλλά και τα έργα σύγχρονων δραματουργών καθώς και από μεγάλα ιστορικά γεγονότα της Ελλάδας.
Η Νάνσυ Αθαν-Μυλωνάς πήρε την ιστορία της Κοντυλένιας μου και τη δίδαξε στα παιδιά αλλά και στους ενήλικες με ένα θαυμαστό τρόπο, που γέμισε τρείς φορές το θέατρο του Τορόντο και μια φορά την αίθουσα του Ελληνικού Κοινοτικού Κέντρου του Μοντρεάλ συγκεντρώνοντας 2000 θεατές.
Η Νάνσυ διδάσκοντας στους ερασιτέχνες ηθοποιούς την παράσταση, ενσωμάτωσε παιδιά της τρίτης γενιάς της Ομογένειας του Τορόντο στη τέλεια χρήση της ελληνικής γλώσσας αποδίδοντας μέσα από τη διασκευή του έργου συναισθήματα πόνου, χαράς, απογοήτευσης, ευτυχίας, δυστυχίας και βγάζοντας ταυτόχρονα και πολύ γέλιο.Τα χορικά της Νάνσυ-Αθαν Μυλωνάς συμπλήρωσαν τις εικόνες του έργου, που είχα την τύχη να γράψω ακούγοντας την αφήγηση για την ιστορία της Κοντυλένιας από τη θεία μου Ελένη Αργύρη Ζαβιτσάνου, η οποία γνώρισε στη νιότη της την περίφημη Κοντυλένια του Νησιού.
Ο πόνος εναλλασσόταν με τη χαρά σε όλες τις φάσεις του έργου με κορυφαίο μήνυμα πως «Αλλαι βουλαί ανθρώπων άλλα θεός κελεύει», καθώς η ομορφιά της Κοντυλένιας δεν κατάφερε να τη σώσει από την ειμαρμένη της. Το χορικό με τις μαύρες κάργες του κακού προμηνύματος παρέπεμπε σε αισχύλειο τραγωδία και δεν είχε τίποτε να ζηλέψει από τις παραστάσεις του αρχαίου δράματος στην Επίδαυρο και το Ηρώδειο.
Ως συγγραφέας του έργου ευλογήθηκα να ακούσω τις λέξεις των διαλόγων μου να ηχούν στα αυτιά μου αυτούσιες, παρμένες μέσα από το μυθιστόρημα και δοσμένες με πάθος από τους ερασιτέχνες- κι όμως επαγγελματίες- ηθοποιούς του θιάσου της Νάνσυ Αθαν Μυλωνάς.
Η Νάνσυ διατήρησε όχι μόνο της ροή της ιστορίας, αλλά κράτησε αυτούσια τα λόγια και τα νοήματα της Κοντυλένιας, αποδεικνύοντας ότι η θεατροποίηση ενός μυθιστορήματος είναι εφικτή στα χέρια ενός έμπειρου σκηνοθέτη χωρίς διαστροφικές αφαιρέσεις και παραμορφωτικές προσθήκες.
Καταπληκτική ήταν η παιδική ηλικία της Κοντυλένιας το ρόλο της οποίας έπαιξε με πειστικότητα η τρίτης γενιάς Ελληνίδα Τόρι Αννα Μαρία Κουτσουλιάνος Ασμπυ που πλαισιώθηκε από τις μικρές φίλες της και τον Αντωνάκη, το ρόλο του οποίου υποδύθηκε επίσης σε άψογα ελληνικά ο μικρός Αλέξανδρος Newell.
Η Ειρήνη Αναργύρου ως Κοντυλένια με την θρυλική ομορφιά και την αθωότητά της συνεπήρε το κοινό, ενώ ο Δημήτριος Χατζηκωνσταντίνου στο ρόλο του αρραβωνιαστικού Μενέλαου ήταν επίσης εξαιρετικός.
Ξεχώρισαν στους δεύτερους ρόλους ο Ανδρέας Μπατάκης (Λεωνίδας), Ο Τάσος Νικόπουλος (ενήλικος Αντώνης), η Ευγενία Νικολάου (μάγισσα), ο Τομ Χαραλαμπίδης (Νικηφόρος), η Αννα Κοτσμποίκης (μητέρα του Αντώνη), ο Στήβ Κάστορας (Ισίδωρος) Η Αντζη Μακρής (Κρυσταλλία), ενώ την παράσταση κυριολεκτικά έκλεψε με το πηγαίο χιούμορ της η Ειρήνη Μπίθα Γεωργιάδη. Εκπληκτικός στην αγγλική αφήγηση που έδενε τις σκηνές μεταξύ τους ήταν ο Bill Chambers ενώ η Lydia Soldevila Tombros υπέγραψε την παράσταση ως βοηθός σκηνοθέτις.
Η μπαλαρίνα Ελενα Μερεκούλιας γοήτευσε στα σόλο χορευτικά της καθώς αναπαρίστανε τα όνειρα της Κοντυλένιας ντυμένη στα λευκά, χαρίζοντας τη μαγεία της ανεξερεύνητης ψυχής της ηρωίδας του μεσοπολέμου.
Τα τραγούδια της Πάττυς Καλού σε στίχους της υπογράφουσας πραγματικά στεφάνωσαν την παράσταση με την ουσία του έργου. «Η Κοντυλένια του Νησιού μάγισσα του παραμυθιού» ήταν το βάλς της υπόσχεσης για ευτυχία. Το τελευταίο τραγούδι «Κλαίει το Νησί» που έκλεισε την παράσταση σφράγισε τη σκηνή με τον άφατο πόνο της απώλειας.
Το ορχηστρικό «Θύμησες» του Διονύση Γράψα με τη Μαντολινάτα του Ορφέα ανέδειξε τα τυρκουάζ νερά της Λευκάδας και του Μεγανησιού, ενώ η «Λευκάδα Μάγισσα» του Ηλία Γεωργάκη με την Αγιομαυρίτικη Παρέα απογείωσε την ομορφιά του νησιού απ΄άκρη σ’ άκρη.
Πενηνταπέντε ηθοποιοί και χορευτές επί σκηνής από το θεατρικό εργαστήρι ΕΚΦΡΑΣΗ του Τορόντο, το χορευτικό συγκρότημα ΣΥΡΤΑΚΙ του Μοντρεάλ, η κορυφαία δημοτική αοιδός Ματίνα Λύτρα με καταγωγή από τον Άγιο Πέτρο Λευκάδας, το κοινό του Μοντρεάλ που διψάει για θέατρο, όλοι συνείργησαν στην άψογη παράσταση της περασμένης Κυριακής.
Νιώθω ευλογημένη ως τα ακροδάχτυλα διότι ευτύχησα να μοιραστώ με ένα ευαίσθητο κοινό την παράσταση της Κοντυλένιας, καμωμένη για τη σκηνή από την ταλαντούχα Νάνσυ Αθαν Μυλωνάς.
