Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους συνθέτες διεθνώς, ειδικά στον χώρο των κρουστών οργάνων. Ο πολυπράγμων Ελληνοκαναδός Χρήστος Χατζής, με αφορμή την παρουσίαση του νέου του έργου, «Εαρινή Ισημερία» σε πρώτη παγκόσμια από την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών στις 29 Απριλίου, αφηγείται μια ημέρα από την καθημερινότητά του.
Δεν είναι τυπική μέρα η σημερινή. Από τις αρχές Ιανουαρίου μένω στην Αγριά Βόλου για σχεδόν επτά μήνες με σαββατική άδεια από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο, οπότε καμιά μέρα δεν είναι τυπική. Μετά τις συναυλίες σε Ιερουσαλήμ και Βηθλεέμ με πολύ λίγο ύπνο και πολύ περπάτημα, σήμερα είπα να μπω σε μια ρουτίνα ξανά. Ξαφνικά νιώθω πανικό προσπαθώντας να βάλω τις υποχρεώσεις σε σειρά. Γενικά δεν είμαι άνθρωπος οργανωμένος και πάντα η ακαταστασία μου δημιουργεί κρίσεις. Η αυξάνουσα ηλικία (69 ετών σε λίγες μέρες), η φθίνουσα μνήμη, το γεγονός ότι ποτέ πριν στη ζωή μου δεν έχω αναλάβει όσες υπευθυνότητες έχω αναλάβει τώρα και επίσης το ότι δεν έχω ακόμη επιλέξει να βγω στη σύνταξη σαν ακαδημαϊκός, τίποτε απ’ όλα αυτά δεν βοηθούν την κατάσταση.
10:15
Ξυπνώ καθυστερημένα, προσπαθώντας να προσδιοριστώ χρονικά και γεωγραφικά, και μετά ζεσταίνω σε μικροκύματα τον χθεσινό καφέ φίλτρου γιατί δεν έχω υπομονή να φτιάξω φρέσκο. Ανοίγω το laptop. Χθες το βράδυ κατέβηκα όσο μπορούσα στο απύθμενο inbox μου (21.100 μηνύματα, τα περισσότερα αναπάντητα) και ανέβασα «σημαίες» σε πρόσφατα πού ήταν επείγοντα ή ήδη εκπρόθεσμα. Ένα ανυπόγραφο συμβόλαιο με το Orford Summer Academy, ένα jpg που πρέπει να ανεβάσω στο Facebook, συνεννοήσεις με διάφορους παράγοντες για πρόβες στην Αθήνα και Θεσσαλονίκη ώστε να βρω ποιο είναι το κατάλληλο μέρος διαμονής για τη σύζυγό μου, την καναδή σολίστα κρουστών Beverley Johnston, η προσπάθεια να βρω ένα βιμπράφωνο για δίμηνη χρήση κατά τη διάρκεια της παραμονής της εδώ… Παράλληλα πρέπει να ιεραρχήσω τις υποχρεώσεις που έχω αναλάβει ως συνθέτης, και άλλα απλά, καθημερινά, όπως ποιόν φίλο ή συγγενή έχω παραμελήσει μέσα στο χάος μου.
12:30
Αφήνω μερικά από τα παραπάνω για να κάνω την πρωινή μου ρουτίνα που είναι να δω ποιοι από τους 4.900+ φίλους μου στο Facebook έχουν γενέθλια, ώστε να τους ευχηθώ, κατά προτίμηση στη δική τους γλώσσα. Πρώτα πρέπει να ξαναθυμηθώ τους περισσότερους πηγαίνοντας στη σελίδα τους πριν τους ευχηθώ. Ανάλογα με τη μέρα, αυτό χρειάζεται πολύ χρόνο και προσπαθώ να το κάνω κάθε μέρα. Άνθρωποι που ασχολούνται με τη μουσική μου σαν ερμηνευτές, παραγωγοί ή ακροατές, ή που έχουν εισέλθει μέσα στον ηλεκτρονικό κύκλο μου με «friend requests» και με τους οποίους έχω αισθανθεί μια ανεξήγητη πνευματική σύνδεση, ανεξάρτητη από τα μουσικά τους ενδιαφέροντα. Όταν γίνονται «φίλοι» πρέπει να τους προσέχω και να τους φροντίζω σαν πραγματικούς φίλους. Δύσκολο, ωστόσο αυτούς που παραμένουν φίλοι τους σκέφτομαι συχνά παρ’ όλο που εκ των πραγμάτων δεν επικοινωνώ μαζί τους όσο θα ήθελα. Τα γενέθλια του Facebook δημιουργούν έτσι μια ισορροπία: να και κάτι θετικό από έναν οργανισμό που λίγα καλά έχει.
13:00
Παύση για τον μεσημβρινό μου περίπατο στην παραλία της Αγριάς. Ο συνάδελφος και κουμπάρος μου, ο συνθέτης Norbert Palej και η σύζυγός του, η μουσικολόγος Ellen Lockhart, θα πάρουν τα παιδιά τους από τη δημοτικό σχολείο και το νηπιαγωγείο της Αγριάς και μετά θα έρθουν όλοι μαζί να με βρουν στην παραλία για να περπατήσουμε μαζί. Για τη συνέχεια μια επίσκεψη στον γείτονά μου και κουμπάρο, τον παθολογοανατόμο και συνθέτη Γιώργο Κοντογιώργο που δεν τον έχω δει για μέρες, λέμε τα νέα μας κι ανταλάσσουμε ιδέες για τη μουσική. Μιλάμε για την επόμενη συναυλία μου. Μετά το φαγητό, όταν όλοι οι άλλοι ξεκουράζονται, σε αυτό το περιβάλλον απόλυτης ησυχίας μου αρέσει να πειραματίζομαι πάνω σε νέες συνθέσεις.
19:00
Το απόγευμα/βράδυ σύνθεση για το Sonic Convergence, ένα σύνολο με δύο δεξιοτέχνες της jazz (τον Χρήστο Ραφαλίδη, βιμπράφωνο και τον Πέτρο Κλαμπάνη, μπάσο) και ένα κουαρτέτο εγχόρδων, μέλη της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης υπό την εποπτεία του κορυφαίου της ορχήστρας, Αντώνη Σουσάμογλου. Επίσης αν βρω λίγο χρόνο, θα συνεχίσω και την παραγωγή μιας ηχογράφησης του φίλου ψάλτη Βασίλη Αγροκώστα στο έργο μου «Απόστιχα μυστικά για έναν όρθρο στο ασκητήριο του Απολλού» του Οδυσσέα Ελύτη. Αχ ναι . . . αμέλησα με όλα τα ταξίδια να ευχαριστήσω την Ιουλίτα Ηλιοπούλου για την άδειά της να μελοποιήσω το ποίημα του Ελύτη μέσα από το Βυζαντινό μέλος, κάτι εξωτερικά μη συμβατικό με την ποίηση του Ελύτη. Εσωτερικά όμως το ακούω ξεκάθαρα και προς υπεράσπισή μου . . . «Μοναχά φυσώ και πέπλα παλαιά για τους άλλους αόρατα μπρος στα μάτια μου ανοίγονται.»