Μέχρι προχθές εσωτερικές μουρμούρες. Και δημόσιες αμφισβητήσεις σε πολιτικές και αποφάσεις. Χθες λες και γύρισε ο διακόπτης, όλες και όλοι όρθιοι να τον χειροκροτούν. Προσοχή, όμως. Με τους δημοσιογράφους μέσα στην αίθουσα της Γερουσίας, μαζί με τις κάμερες της ΕΡΤ. Γιατί μετά άλλαξαν τα πράγματα. Κανονική παράσταση, δηλαδή. Που θύμισαν και ιστορικές κινηματογραφικές ταινίες.
Η εισαγωγική ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας μπορεί να μην ήταν σε υψηλούς τόνους, να μην πούλησε αγριάδα για εκείνους (καθόλου λίγοι) που τον αμφισβητούν σε χειρισμούς και (το επαναλαμβάνω) σε πολιτικές, αλλά σίγουρα, είχε μιά ισορροπία, που δεν ξέρω πώς θα του βγεί τελικά. Ίσως η μόνη στιγμή που μίλησε πιό δυνατά και εμφατικά ήταν στη φράση:
«Εκλογές το 2027 με εμένα στην πρώτη γραμμή»
Όπως επίσης μία πολύ σημαντική και ίσως η μοναδική μπροστά στις «ζωντανές» κάμερες της ΕΡΤ, παρατήρηση/μήνυμα που έκανε στους υπουργούς και βουλευτές του, ήταν:
«Οι υπουργοί να μη βλέπουν ως βασίλειο τους το υπουργείο και οι βουλευτές να μη βάζουν το σταυρό προτίμησης πάνω από το σήμα του κόμματος»
Βέβαια, όταν έκλεισαν οι πόρτες για τους δημοσιογράφους και έσβησαν οι κάμερες, τα πράγματα εξελίχθηκαν σε ένα διαδραστικό σκηνικό με λογιών λογιών θέσεις και απόψεις από τα βουλευτικά έδρανα. (Σχετικό ρεπορτάζ στη HuffPost από τον συνάδελφό Πάνο Τουμάση). Και τί δεν ακούστηκε από βουλευτές οι οποίοι αυτοχαρακτηρίστηκαν στον Πρωθυπουργό ως εξής:
Εμίρηδες, Κακομοίρηδες
Ο εμίρης και ο κακομοίρης είναι ελληνική κωμική ταινία του 1964 σε σκηνοθεσία του Ορέστη Λάσκου και σενάριο του Γιώργου Λαζαρίδη, βασισμένο στο ομώνυμο θεατρικό έργο των Κώστα Πρετεντέρη και Ασημάκη Γιαλαμά. Πρωταγωνιστούν οι Μίμης Φωτόπουλος, Γιώργος Πάντζας, Ελένη Προκοπίου, Βαγγέλης Σειληνός, Αλέκος Λειβαδίτης και η Άννα Καλουτά.
Illuminati και Αναλώσιμοι.
Illuminati ταινία του 2009 με πρωταγωνιστή τον Τομ Χάνκς. Ο αυθεντικός τίτλος: Angels & Demons. Άγγελοι και Δαίμονες (Άγνωστο γιατί δεν κατηγοριοποιήθηκε έτσι ο συγκεκριμένος βουλευτής)
Και το ερώτημα είναι: Μετά τη χθεσινή μάζωξη της γαλάζιας Κ.Ο. θα αλλάξει κάτι; Επιτρέψτε μου να το αμφισβητήσω. Ή να κρατήσω επιφυλάξεις. Το κλίμα και η αισιοδοξία στη πολιτική, δεν εξαρτώνται από μιά ομιλία του Αρχηγού. Καλά τα λόγια, αλλά οι πράξεις με την αποτελεσματικότητα έχουν την μέγιστη σημασία και το απόλυτο κίνητρο γι αυτούς που καλούνται να υπηρετήσουν κόμμα/κυβέρνηση.
Η αλήθεια είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έβαλε στην συζήτηση τα θετικά πεπραγμένα της κυβέρνησής του. Δυστυχώς μεγαλύτερη αλήθεια είναι ότι απέφυγε, όσο, τουλάχιστον, μετέδιδαν ζωντανά οι τηλεοπτικές κάμερες για να ακούει και το πόπολο, να συζητήσει και ακόμα περισσότερο να αναλύσει, όλα εκείνα που προκάλεσαν την αναταραχή εσωκομματικά και που έβγαλαν στους δρόμους τις Ελληνίδες και τους Έλληνες πολίτες, στέλνοντας επιπλέον συνεχώς μηνύματα οργής και αποδοκιμασίας μέσω δημοσκοπήσεων. (Βεβαίως και πολύ καλά έκανε και απέφυγε να αναφερθεί σε προσωπικές πικρίες).
Στο χθεσινό μου άρθρο είχα επισημάνει ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει την στόφα του πολιτικού που παίρνει αποφάσεις, τις οποίες θεωρεί απαραίτητες, χωρίς να υπολογίζει προσωπικό κόστος. Χθες δεν επανέλαβε τον εαυτό του, απέναντι στο «θερμό» εσωκομματικό κλίμα. Δεν ξεκαθάρισε πολλά στον δημόσια μεταδιδόμενο λόγο του. Αλλά το κυριότερο επανέλαβε την αρνητική πλευρά του πολιτικού χαρακτήρα του. (Γιατί στον προσωπικό του είναι τελείως διαφορετικός). Δεν παραδέχθηκε ευθέως ή έστω και πλαγίως, λάθη του. Λάθη της κυβέρνησης πού χρεώνεται, μιά που αυτός είναι ο επικεφαλής. Τα προστάτευσε με έναν εγωισμό που θα μπορούσε να περιορίσει. Και σίγουρα θα ήταν εκτιμητέο. Η άμεση ή έμμεση συγνώμη σε λάθος, δεν αποκαθήλωσε ποτέ έναν ηγέτη. Απεναντίας τον έκανε πιό πιστευτό. Αρκεί να μην το επαναλάβει. Όπερ σημαίνει ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει πλέον τα περιθώρια να προχωράει αρνούμενος την πραγματικότητα (Τέμπη), κατηγοριοποιώντας επαγγελματίες (όπως έγινε με τις αυξήσεις ενστόλων), να κοροϊδεύει με την αλχημεία των αριθμών/ποσοστών (κουτσουρεμένο πενηντάρικο) και οτιδήποτε άλλο ενοχλεί την καθημερινότητά μας και την διαβιώσή μας σε ένα κράτος Δικαίου.
Χθες ήταν ένα ακόμα restart, αλλά ως τελευταία ευκαιρία…