Μοιάζουν με ατυχείς συμπτώσεις όμως πρόκειται για μια πραγματικότητα εν τη γενέσει, ακόμη και εάν φαίνεται σαν κακόγουστη φάρσα.
Ας τα πάρουμε με χρονολογική σειρά αρχίζοντας από σήμερα 1 Ιουλίου 2024.
Η Ουγγαρία, του φιλορώσου λαϊκιστή Βίκτορ Ορμπάν, παρά το γεγονός ότι αντιμετωπίζει διαδικασία κυρώσεων από την ΕΕ και παγωμένα κονδύλια για την ανελεύθερη διακυβέρνησή του στην πατρίδα του και παρά το γεγονός ότι κάνει τα χατίρια της Ρωσίας με το ένα βέτο μετά το άλλο για την Ουκρανία, αναλαμβάνει την προεδρία της ΕΕ για έξι μήνες.
Την Κυριακή 30 Ιουνίου ο Ορμπάν από τη Βιέννη ανακοίνωσε την πρόθεσή του να σχηματίσει την ευρωομάδα «Πατριώτες για την Ευρώπη» μαζί με το αυστριακό εθνικιστικό Κόμμα της Ελευθερίας (FPO) του Χέρμπερτ Κικλ και το λαϊκιστικό ANO του ευρωσκεπτικιστή πρώην πρωθυπουργού της Τσεχίας Αντρέι Μπάμπις. Εάν καταφέρει να βρει άλλες τέσσερις χώρες για να μπουν στο σχήμα τότε θα καταφέρει να σχηματίσει μια νέα πολιτική ευρωομάδα.
Οι εξελίξεις αυτές έρχονται έπειτα από την επικράτηση του ακροδεξιού κόμματος Εθνικός Συναγερμός της Μαρίν Λεπέν στις βουλευτικές εκλογές στη Γαλλία την Κυριακή, αποτέλεσμα της αποστροφής μεγάλου μέρους των πολιτών προς τα κόμματα του κέντρου και της αριστεράς, φαινόμενο που παρατηρήθηκε έντονα στις Ευρωεκλογές του Ιουνίου.
Η αμηχανία που επικρατεί στην ουσία είναι συγκαλυμμένη αγωνία, αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι η προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για τους επόμενους έξι μήνες θα δει τους υπουργούς και τους αξιωματούχους του Όρμπαν να ασκούν περισσότερη εξουσία από ποτέ, καθώς θα προεδρεύουν σε 37 υπουργικές συνεδριάσεις της ΕΕ και σε περίπου 1.500 συνεδριάσεις των ”ομάδων εργασίας” του Συμβουλίου της ΕΕ μέχρι το τέλος του έτους, συμπεριλαμβανομένων των ομάδων που ασχολούνται με την εξωτερική πολιτική.
Μπορεί ο Ούγγρος Υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Γιάνος Μπόκα, να έχει διαβεβαιώσει ότι η Ουγγρική Προεδρία έχει την πρόθεση να δράσει ως ένας ειλικρινής διαμεσολαβητής, όμως τα δείγματα γραφής της Ουγγαρίας δεν αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας. Ακόμη και το σύνθημα της προεδρίας της «Make Europe Great Again» (Να κάνουμε την Ευρώπη ξανά σπουδαία παραπέμπει ευθέως στο σύνθημα MAGA (Make America Great Again) του τέως προέδρου των ΗΠΑ, και φίλο του Ούγγρου πρωθυπουργού Βίκτορ Ορμπάν, Ντόναλντ Τραμπ.
Η πρώτη δοκιμασία, όσον αφορά την αμερόληπτη στάση της Ουγγαρίας, έρχεται καθώς τις προσεχείς ημέρες θα συζητηθεί το ενδεχόμενο παροχής στρατιωτικής βοήθειας της ΕΕ προς την Αρμενία, θέμα που μπορεί να αποτελέσει κόκκινο πανί για τη Ρωσία. Αλλα θέματα εκτός από αυτά που αφορούν την Ουκρανία, είναι και η επιβολή δασμών στα ηλεκτροκίνητα οχήματα από την Κίνα.
«Πατριώτες για την Ευρώπη»
Σχετικά την πλατφόρμα «Πατριώτες για την Ευρώπη», τα ιδρυτικά της κόμματα είναι το αυστριακό εθνικιστικό Κόμμα της Ελευθερίας (FPO) του Χέρμπερτ Κικλ το οποίο φέρεται να είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από τη συγκρότηση του συγκεκριμένου φορέα, το ANO του πρώην πρωθυπουργού της Τσεχίας Αντρέι Μπάμπις, το οποίο πρόσφατα αποχώρησε από το κεντρώο Φιλελεύθερο Renew, και το Fidesz της Ουγγαρίας.
Η συγκρότηση της συγκεκριμένης πλατφόρμας μπορεί να αποκτήσει μεγαλύτερη βαρύτητα απ΄ότι φαντάζεται κανείς. Αυτό θα γίνει αντιληπτό εάν καταφέρουν τις αμέσως επόμενες ημέρες και βρουν άλλες τέσσερις χώρες. Τότε το όνειρο του Ορμπάν για μια νέα πολιτική ακροδεξιά ευρωομάδα θα γίνει πραγματικότητα.Τα κόμματα αυτά διαθέτουν ήδη 26 ευρωβουλευτές μεταξύ τους και για να γίνουν επίσημα πολιτική ομάδα χρειάζεται τουλάχιστον 23 νομοθέτες από επτά χώρες.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η Τσέχα αντιπρόεδρος της Κομισιόν Βιέρα Γιούροβα που είναι μέλος του ΑΝΟ έπειτα και από αυτές τις εξελίξεις ζήτησε να εγκαταλείψει το κόμμα.
Ήδη στις πρώτες δηλώσεις την Κυριακή ο Ούγγρος πρωθυπουργός δήλωσε ότι πιστεύει ότι οι νέοι ”Πατριώτες για την Ευρώπη” θα είναι σύντομα η ισχυρότερη δεξιά ομάδα στο Ευρωκοινοβούλιο.
Μπερδεμένοι δεξιοί
Σύμφωνα με το Politico που επικαλείται την ιταλική εφημερίδα Domani, η Λεπέν και ο Σαλβίνι μπορεί και να σκέφτονται να ενταχθούν. Η ίδια πηγή αναφέρει ότι ο Εθνικός Συναγερμός της Λεπέν και η Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι έχουν ήδη συνάψει συμφωνία για να εγκαταλείψουν το ακροδεξιό ID (Ταυτότητα & Δημοκρατία) και να ενταχθούν στους Πατριώτες. Αν αυτό συμβεί, θα δούμε πιθανότατα την ταυτότητα να μεταμορφώνεται σε Πατριώτες και το αναβαπτισμένο σχήμα να ανταγωνίζεται το σκληροδεξιό ECR της Τζόρτζια Μελόνι για την τρίτη θέση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Όμως, σύμφωνα με τους Financial Times οι προσπάθειες του Εθνικού Συναγερμού της Λεπέν να φανεί πιο μετριοπαθής για να κερδίσει ψήφους την έφεραν σε ρήξη με τα πιο σκληροπυρηνικά κόμματα. Ας μην ξεχνάμε την αποπομπή του κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) από το ID, αφού ο επικεφαλής υποψήφιός του στις εκλογές δήλωσε ότι δεν ήταν όλοι οι στρατιώτες των ναζιστικών SS εγκληματίες. Στον αποκλεισμό αντιτάχθηκε το FPO.
Αλλά αυτό που διαχωρίζει τα δεξιά με τα υπερσυντηριτικά ή ακραία δεξιά κόμματα είναι η στάση τους απέναντι στη Ρωσία. Για παράδειγμα το κόμμα της Τζόρτζια Μελόνι ”Αδελφοί της Ιταλίας” αντιτίθεται σθεναρά σε οποιαδήποτε προσέγγιση με τη Μόσχα. Η δε Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν δεν είχε αποκλείσει της συνεργασία της με τη Μελόνι ή άλλα δεξιά κόμματα εάν αυτά είναι κατά της Ρωσίας, υπέρ του ΝΑΤΟ και του κράτους δικαίου.
Από αυτό το πλαίσιο φαίνεται να θέλει να αποχωρήσει το Νόμος και Δικαιοσύνη (PiS) της Πολωνίας καθώς έχει αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο οι 20 βουλευτές του να εγκαταλείψουν το ECR και να ενταχθούν στο συνασπισμό του Ορμπάν.
Το PiS έχει αρχίσει να κάνει διάφορες αναφορές περί ειρήνης με τη Ρωσία, ενώ το FPΟ έχει ξεκάθαρη στάση υπέρ τη Ρωσίας.
Ένα κοινό στοιχείο που έχουν όλα αυτά τα κόμματα, συμπεριλαμβανομένης της Λεπέν είναι η αντιμετώπιση του μεταναστευτικού, ο πολιτισμικός πόλεμος των ταυτοτήτων, αλλά και ο τρόπος εφαρμογής της πράσινης μετάβασης.
Όπως και να έχει βάσει κανονισμού οι νέες πολιτικές ομάδες πρέπει να σχηματιστούν πριν από τις 4 Ιουλίου. Έτσι μένει να φανεί εάν οι Γάλλοι, οι Ούγγροι, οι Ιταλοί και οι Πολωνοί εθνικιστές και λαϊκιστές θα συνδεθούν.
Βέβαια οι διαφορές τους σε επιμέρους σημεία τα εμποδίζει να συνεργαστούν ή τα αναγκάζει να διασπώνται σε υποομάδες. Με απλά λόγια δεν υπάρχει ομοιογένεια. Αυτό ήδη κάνει πολλούς να υποστηρίζουν ότι το Ευρωκοινοβούλιο όπως διαμορφώνεται είναι κατακερματισμένο και η όποια νίκη των σκληρών δεξιών ή των διαφόρων αποχρώσεων΄τους, δεν μπορεί να μετουσιωθεί σε πραγματική δύναμη, οδηγώντας το ισχυρότερο πολιτικό κόμμα στο Ευρωκοινοβούλιο, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ), να συμμαχεί με τα κόμματα του κέντρου, παρά τη συρρίκνωση του συγκεκριμένου χώρου.
Ετσι το ΕΛΚ, διατηρεί τον έλεγχο του πολιτικού παιχνιδιού, κάτι που θα επιβεβαιωθεί εάν η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν πάρει το πράσινο φως από την ψηφοφορία στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου στα μέσα Ιουλίου για μια δεύτερη θητεία στην Κομισιόν.
Όμως αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία δεν είναι οι πολιτικές εξουσίες στους ευρωπαϊκούς θεσμούς και η κατανομή των αξιωμάτων, αλλά εάν οι ηγεσίες της ΕΕ έχουν πράγματι λάβει το μήνυμα, όπως έχει προκύψει από τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών και τον αντίκτυπο που αυτά έχουν στα κράτη μέλη και τις κοινωνίες τους.