Σχεδόν το ένα τρίτο των γυναικών που κατέφυγαν στη Μεγάλη Βρετανία μετά από σεξουαλική κακοποίηση που υπέστησαν στις πατρίδες τους, δήλωσαν ότι αγωνίζονται να παλέψουν υπό τις ίδιες συνθήκες κι εκεί, σύμφωνα με έρευνα.
Η έρευνα που πραγματοποιήθηκε από τον οργανισμό «Γυναίκες για τις Γυναίκες Πρόσφυγες», κατέγραψε ότι η ζωή των γυναικών αιτούντων άσυλο στην Βρετανία δεν άλλαξε από τη στιγμή της άφιξής τους εκεί. Τόσο στην πατρίδα τους όσο και στον άγνωστο προορισμό τους ήταν στόχοι σεξουαλικής κακοποίησης.
Από τις 106 γυναίκες που ερωτήθηκαν από τη βρετανική οργάνωση, οι 32 δήλωσαν ότι έχουν βιαστεί ή κακοποιηθεί σεξουαλικά όχι μόνο στη χώρα προέλευσής τους, ενώ σχετικά με τη ζωή τους στη Μεγάλη Βρετανία, δήλωσαν πως είναι απογοητευμένες. Τουλάχιστον το 25% των γυναικών που δήλωσαν ότι κακοποιήθηκαν σεξουαλικά στη Βρετανία εξήγησαν ότι οι επιθέσεις πραγματοποιήθηκαν ενώ κοιμούνταν στον δρόμο.
«Έχουμε δει έναν αυξανόμενο αριθμό [αυτών των περιπτώσεων] και έχουμε ακούσει ιστορίες γυναικών που έχουν ήδη υποστεί μια τόσο σοβαρή βία με βάση το φύλο τους για να περνούν την ίδια κατάσταση κι εδώ», δήλωσε η Πρισίλα Ντούντια, συντονίστρια πολιτικής κι έρευνας του οργανισμού «Γυναίκες για τις Γυναίκες Πρόσφυγες». Ακόμη, συμπλήρωσε ότι την εξέπληξε η έκταση του προβλήματος.
H Βρετανία, σύμφωνα με την ίδια, έχει μια λαμπρή ιστορία παράδοσης στην προσφορά βοήθειας σε πρόσφυγες. Ωστόσο, οι γυναίκες πλέον αναγκάζονται να ζουν μέσα σε έναν κύκλο βίας και φτώχειας.
Ακόμη, από τις 106 γυναίκες, το 76% δήλωσε ότι έφυγαν από τη χώρα τους γιατί κακοποιήθηκαν σωματικά ή/και σεξουαλικά. Το ένα τρίτο ανέφερε ότι βιάστηκε από τις κρατικές αρχές.
«Δεν είχα επιλογή»
Αξιοσημείωτη είναι η ιστορία της Έβελιν. Μετά από έξι χρόνια στη Μεγάλη Βρετανία, το όνειρο που πάντα πίστευε ότι θα ζήσει, πολύ γρήγορα μετατράπηκε σε εφιάλτη.
«Ήρθα στο Ηνωμένο Βασίλειο με έναν άντρα που με κρατούσε κλειδωμένη και με βίαζε. Όταν κατάφερα να ξεφύγω, ζήτησα άσυλο, αλλά το Υπουργείο Εσωτερικών δεν πίστευε αυτά που μου είχαν συμβεί».
«Ήμουν άστεγη και χωρίς στήριξη για έξι χρόνια. Ήταν απίστευτα δύσκολα για μένα», συμπλήρωσε.
Προσπαθώντας να τα βγάλει, η Έβελιν είπε στην οργάνωση ότι είχε γνωρίσει έναν άνδρα ο οποίος δέχτηκε να μένει μαζί της. Όμως, την ανάγκαζε να κάνει σεξ μαζί της και την κακοποιούσε με κάθε δυνατό τρόπο, όπως ανέφερε. «Δεν ήθελα να είμαι μαζί του, αλλά δεν είχα άλλη επιλογή», είπε.
Τελικά, η Έβελιν έμεινε έγκυος. «Ήταν μια δύσκολη εγκυμοσύνη και η λήψη ιατρικής βοήθειας ήταν σχεδόν αδύνατη επειδή δεν είχα χρήματα για να λάβω την παραμικρή βοήθεια. Ένιωθα τόσο μόνη και φοβισμένη για το πώς θα φροντίζα το μωρό μου, αφού δεν είχα τίποτα», περιέγραψε.
Αφού αγωνίστηκε με το τέρας της κακοποίησης για χρόνια, η Έβελιν επεσήμανε, ότι μόλις πέρυσι, άρχισε τελικά να λαμβάνει υποστήριξη από τις κοινωνικές υπηρεσίες, με πρόσβαση σε βρετανικούς πόρους δίνοντάς της μια σανίδα σωτηρίας.
«Η κουλτούρα της δυσπιστίας»
«Δυστυχώς», είπε η Ντούντια, «περιπτώσεις όπως της Έβελιν είναι πάρα πολύ συνηθισμένες. Και το φαινόμενο να μην τις πιστεύουν οι αρχές είναι επίσης πολύ συνηθισμένο».
Το Υπουργείο Εσωτερικών θέτει πραγματικά το υψηλό βάρος στο άτομο που ζητά άσυλο να αποδείξει ότι αξίζει καταφύγιο, επιβάλλοντας εξωπραγματικά υψηλά επίπεδα αξιοπιστίας, συνέπειας και συνοχής στις ιστορίες τους,σύμφωνα με την Ντούντια, προσθέτοντας ότι η κυβέρνηση φαίνεται να μην είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη στο δυσμενές φαινόμενο των βιασμών με βάση το φύλο.
Παρόλα αυτά, οι γυναίκες αυτές προτιμούν να παραμείνουν στο Ηνωμένο Βασίλειο, επειδή φοβούνται ότι θα διωχθούν αν επιστρέψουν στις πατρίδες τους.
Το 95% των γυναικών που έπεσαν θύματα βιασμού στη Βρετανία, έπεσαν σε κατάθλιψη. Το ένα τρίτο αυτός ανέφεραν ότι προσπάθησαν να αυτοκτονήσουν.
Πηγή: Newsweek