Υπάρχει ένας βασικός και απαράβατος κανόνας στη σύγχρονη πραγματικότητα του διαδικτύου και των κοινωνικών μέσων. Αν θέλεις να διατηρηθείς στον αφρό της επικαιρότητας, οφείλεις να υπενθυμίζεις την παρουσία σου με όσο πιο εριστικό και προβοκατόρικο τρόπο μπορείς. Ακόμα και αν πρόκειται να απαντήσεις σε κοινοποιήσεις τρίτων οι οποίες ούτε σε αφορούν, ούτε σε έχουν θίξει προσωπικά. Το ζητούμενο είναι να σηκώσεις τον κονιορτό ώστε μέσα στη θολούρα και τη σύγχυση να αναδειχθείς πάλι ως ο κριτής των πάντων, ο έχων γνώμη επί παντός επί στητού, το κέντρο ενός θλιβερού μικρόκοσμου που πρόθυμα θα αναπαράξει τη «βαρυσήμαντη» άποψη σου διατηρώντας το όνομα σου-έστω και ενάντια στη θέληση της- παραχαραγμένο στη συνείδηση της κοινής γνώμης. «There is no such publicity, as a bad publicity», λένε οι Αμερικάνοι, κάτι που για τους βαθιά εθισμένους στη δημοσιότητα αποτελεί δεύτερο Ευαγγέλιο.
Δεν είναι τυχαίο ότι άνθρωποι που μεταχειρίζονται τέτοιες πρακτικές είναι πάντα οι ίδιοι, ούτε ότι το περιεχόμενο των τοποθετήσεων τους μικρή σημασία έχει μπροστά στο ύφος που επιδιώκουν να περάσουν, έχουν άλλωστε την πείρα, έχουν τα μέσα και κυρίως έχουν τον τρόπο να εναρμονίζονται ταχύτατα ώστε οι επιθέσεις τους να είναι συντονισμένες και πάντα στον «στόχο».
Όλα τα παραπάνω γράφονται με αφορμή τις πρόσφατες δηλώσεις γνωστής τραγουδίστριας σχετικά με την Ευρωπαική ολοκλήρωση και το έλλειμμα δημοκρατίας μέσα στους κόλπους της. Να τονιστεί εδώ ότι, ανεξάρτητα από το αν αρέσει σε κάποιους ή όχι, η συγκεκριμένη καλλιτέχνις ουδέποτε έχει δώσει δικαιώματα, κυρίως δεν έχτισε την καριέρα της πάνω σε δηλώσεις, αλλά ποντάροντας στο ταλέντο και την πίστη της σε αυτό. Διόλου τυχαίο ότι λάσπη έφτασε ακριβώς από την αντίπερα όχθη, έναν στερεμένο από έμπνευση συγγραφέα δηλαδή και έναν πρόσφατα παραγκωνισμένο δημοσιογράφο με νωπά τα διαπιστευτήρια του στην αμετροέπεια τα οποία άλλωστε του στοίχισαν και την θέση. Ακόμα λιγότερη έκπληξη θα έπρεπε να αποτελέσουν οι χαρακτηρισμοί με τους οποίους έσπευσαν να την στολίσουν.
«Μια τσογλανοπαρέα που κάνει κριτική», όπως θα έλεγε και ένας γνωστός συνάδελφος της, διότι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μια παραγωγική αντιπαράθεση, μια τεκμηριωμένη εναντίωση ούτε καν μια νηφάλια επιχειρηματολογία, αλλά έναν οχετό χυδαιότητας και χειριστικού σεξισμού που ξεκινάει από το γλυκιά μου για να καταλήξει στο «χαζοβιόλα». Μπορούν να ειπωθούν ακόμα περισσότερα για τις πρακτικές και το ήθος των συγκεκριμένων ανθρώπων, ευτυχώς ωστόσο το διαδίκτυο βρίθει από τις ευτελείς επαναλήψεις του ίδιου κουραστικού μοτίβο. Θα σταθώ μόνο στα τελευταία λόγια της απάντησης της τραγουδίστριας. «Να είστε βέβαιοι πως δεν μπορείτε να λερώσετε ούτε την ψυχή μου ούτε την τιμή μου». Προφανώς και γνωρίζει καλά ότι αυτά δεν απειλούνται από επαγγελματίες μαιντανούς…