Μπορεί να είναι ακρωτηριασμένη αλλά τρέχει σαν να μην υπάρχει αύριο και έχει έναν καλό λόγο που το κάνει αυτό: προσπαθεί να τρέξει τουλάχιστον 102 μαραθωνίους σε 102 ημέρες.
Η Τζάκι Χαντ-Μπροέρσμα από τη Νότια Αφρική τον περασμένο μήνα, έχοντας φτάσει στα δύο τρίτα προς τον στόχο της να σημειώσει νέο παγκόσμιο ρεκόρ συνεχόμενων μαραθώνιων, δημοσίευσε κάτι στο Twitter που έκανε τον κόσμο να (παρα)μιλάει.
«Το πρώτο πράγμα που έκανα μετά το τρέξιμο σήμερα ήταν να βγάλω το πόδι μου. Ενιωσα τόσο καλά», έγραψε στο Twitter. «Ο 69ος Μαραθώνιος τελείωσε. Απομένουν ακόμη 31».
Εκτοτε εξακολουθεί να τρέχει-καλύπτοντας την απόσταση του κλασσικού μαραθωνίου (42,2 χιλιόμετρα) κάθε, με βροχές και καταιγίδες, περιστασιακά σε διάδρομο αλλά κυρίως σε δρόμους και μονοπάτια κοντά στο σπίτι της στο Γκίλμπερτ της Αριζόνα.
Το σερί της παρέμεινε άθικτο και στον Μαραθώνιο της Βοστώνης, που διεξήχθη στις 18 Απριλίου. Ηταν ο Μαραθώνιος Νο. 92 για τη Νοτιοαφρικανή.
Σε αντίθεση με τους άλλους 30.000 που συμμετείχαν στην ιστορική διαδρομή, η 46χρονη είχε τρέξει έναν μαραθώνιο και την προηγούμενη μέρα. Με κάποιο τρόπο, έπρεπε να «επαναφορτίσει» σώμα και ψυχή για να τρέξει ξανά την επόμενη μέρα. Και άλλον ένα την αμέσως επόμενη. Και οκτώ ακόμη σε ισάριθμές μέρες.
Ολα αυτά, στηριζόμενη σε μια λεπίδα από ανθρακονήματα - το νέο αριστερό της πόδι από τότε που έχασε το πραγματικό, από το γόνατο και κάτω, εξαιτίας μιας σπάνιας μορφής καρκίνου.
«Συμφιλιώνεσαι με τον πόνο», είπε σε συνέντευξή της στο Associated Press. «Νομίζω ότι το όριο του πόνου μου είναι πιθανώς αρκετά υψηλό αυτή τη στιγμή. Είναι ένα βήμα τη φορά».
Η Βοστώνη είναι ο μόνος πιστοποιημένος μαραθώνιος που περιλαμβάνεται στο εγχείρημά της. Οι υπόλοιπες διαδρομές γίνονται κοντά στο σπίτι της ή σε εσωτερικό χώρο σε διάδρομο - μια μονότονη μηχανή που πολλοί δρομείς αποκαλούν χλευαστικά «dreadmill» (σ.σ διάδρομος του τρόμου, αντί για treadmill που σημαίνει διάδρομος γυμναστικής).
Το 2001, ενώ εκείνη και ο Ολλανδός σύζυγός της ζούσαν στην Ολλανδία, η Χαντ-Μπροέρσμα διαγνώστηκε με σάρκωμα Γιούιν, έναν σπάνιο καρκίνο που εμφανίζεται συνήθως σε παιδιά. Κατά τη διάρκεια της νύχτας, ένα εξόγκωμα μεγέθους μπάλας του γκολφ εμφανίστηκε σε μια παλιά ουλή. Μια βιοψία επιβεβαίωσε τα χειρότερα και μέσα σε λίγες εβδομάδες, το πόδι της ακρωτηριάστηκε κάτω από το γόνατο.
«Το μεγαλύτερο ζόρι ήταν να αποδεχθώ ότι μέρος του σώματός μου είχε φύγει», είπε. Εν τέλει το «χώνεψε». Εφτιαξε μέχρι και μπλουζάκι που έγραφε «Ενα ζόμπι το έφαγε».
Μέχρι πριν πέντε χρόνια, δεν ήταν καθόλου αθλητική, αλλά το να ξεκινήσει τρέξιμο ήταν ακριβό. Οι λεπίδες από ανθρακονήματα που έχουν σχεδιαστεί για τρέξιμο κοστίζουν περίπου 10.000 δολάρια και δεν καλύπτονται από καμία ασφάλιση υγείας. Οι επιζώντες της βομβιστικής επίθεσης στον Μαραθώνιο της Βοστώνης το 2013 , κατά τον οποίον έχασαν τη ζωή τους τρεις θεατές και τραυματίστηκαν άλλοι 260, αντιμετώπισαν το ίδιο πρόβλημα όταν προσπάθησαν να ανακτήσουν τη ζωή τους.
«Το τρέξιμο άλλαξε πραγματικά τη ζωή μου», λέει η 46χρονη. «Με βοήθησε να αποδεχτώ τον εαυτό μου ως ακρωτηριασμένο άτομο. Μου έδωσε μια αίσθηση ελευθερίας. Ερωτεύτηκα τη διαδικασία να σπρώχνω το σώμα μου περισσότερο για να δω τι μπορώ να κάνω».
Οι επόμενοι μαραθώνιοι οδήγησαν σε «υπερτρέξιμο» σε μεγάλες αποστάσεις, συμπεριλαμβανομένου ενός αγώνα 160 χιλιομέτρων.
Ετσι, όταν έμαθε ότι η Αλίσα Αμος Κλαρκ, μια δρομέας χωρίς αναπηρία από το Βερμόντ, κάλυψε την απόσταση του μαραθωνίου για 95 συνεχόμενες ημέρες το 2000, της γεννήθηκε μια ιδέα: Να κάνει 100. Το σχέδιό της ναυάγησε αυτή την εβδομάδα όταν η Βρετανή Κέιτ Τζέιντεν ολοκλήρωσε 101 μαραθωνίους σε ισάριθμες ημέρες , οπότε η Χαντ-Μπροέρσμα έχει έναν νέο στόχο: «Τώρα πάω για τουλάχιστον 102», τονίζει.
«Ελπίζω ότι θα αυτό θα εμπνεύσει πολλούς ανθρώπους να βγουν από τη ζώνη άνεσής τους και να πιέσουν τον εαυτό τους λίγο πιο μακριά», εξηγεί.
Στην αρχή ανησυχούσε για τον αν το σώμα της θα μπορούσε να ανταπεξέλθει και οι δύο πρώτες εβδομάδες ήταν όντως δύσκολες. Από τότε, όμως, έχει μπει σε έναν ρυθμό, φροντίζοντας να κάνει παγοθεραπειά και να μασάζ στο άκρο της.
Αλλά υπήρξαν και ψυχικές προκλήσεις στο δρόμο προς τους 102 μαραθωνίους, ο οποίος ξεκίνησε στις 17 Ιανουαρίου.
Σε μια πρόσφατη εξόρμηση, η 46χρονη - η οποία κάνει κατά μέσο όρο λίγο περισσότερες από πέντε ώρες ανά μαραθώνιο - ένιωσε κοντά στην κατάρρευση στα 24 χιλιόμετρα και ξέσπασε σε κλάματα. Ξαφνικά ολόκληρη η προσπάθειά της κινδύνευε να πάει στράφι.
«Είχα μια ολοκληρωτική συναισθηματική κατάρρευση. Σκεφτόμουν: ″Απλώς δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Πώς μου ήρθε;», περιγράφει. Και συνεχίζει: «Το κόλπο για μένα είναι απλώς να βάζω μικρούς στόχους. Απλώς να φτάνω στο επόμενο χιλιόμετρο. Και μετά στο επόμενο».
Η ομάδα υποστήριξής της είναι ο σύζυγός της και τα δύο μικρά παιδιά τους, αλλά έχει κερδίσει επίσης πολλούς ακόλουθους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Αυτή την εβδομάδα, μετά την καταγραφή του μαραθωνίου Νο. 85, πολλοί διαδικτυακοί της «φίλοι» έσπευσαν να την επικροτήσουν. «Φαίνεται να τρως μαραθώνιους για πρωινό», έγραψε ένα άτομο στο Twitter. «Σε τόσο ζοφερούς καιρούς, σε ευχαριστώ που αποτελείς πηγή έμπνευσης», σχολίασε ένας άλλος.
Καθώς πλησιάζει στο τέλος της επικής πρόκλησης που η ίδια έβαλε στον εαυτό της, η Χαντ-Μπροέρσμα ελπίζει ότι θα εμπνεύσει με μια μοναδική σκέψη τους άλλους, ανεξάρτητα από τις δικές τους σωματικές προκλήσεις: «Είσαι πιο δυνατός από όσο νομίζεις - και είσαι ικανός για πολλά περισσότερα» είναι το μήνυμά της.