Δεν θεωρεί ότι η Επίδαυρος είναι τρόπαιο για έναν ηθοποιό -«τίποτα δεν είναι τρόπαιο» ξεκαθαρίζει,- μιλάει για τον Ορέστη που θα υποδυθεί στην παράσταση «Ιφιγένεια η εν Ταύροις» ομολογώντας «δεν μπορεί να μην με ταράζει […] έχω τρεις μικρότερες αδελφές και παίζω σ’ ένα έργο στο οποίο βρίσκω τη χαμένη μου αδελφή», αρνείται την ετικέτα «all star θίασος» για τη διανομή, αναφέρεται στη Χαρούλα Αλεξίου με την οποία συνεργάζεται για δεύτερη φορά κι αφού κάνει λόγο για τη θεϊκή παρέμβαση στην ευριπίδεια τραγωδία, σχεδόν μοιραία απαντά στην ερώτηση αν πιστεύει στον Θεό και ποια η προσωπική του σχέση με το θείο. «Έχω ανάγκη να πιστεύω σε κάτι ανώτερο από εμένα. Με κάνει πιο δυνατό. Να πατώ ακόμη περισσότερο στα πόδια μου», λέει.
Απόφοιτος του Θεάτρου Τέχνης, με ένα βραβείο Χορν στις αποσκευές του και μία αδιαμφισβήτητα ενδιαφέρουσα πορεία, ο Μιχάλης Σαράντης συναντά και πάλι (μετά τον «Αίαντα»), στην επανεκκίνηση, στη γραμμή μιας νέας αφετηρίας, τον καλό του φίλο σκηνοθέτη Γιώργο Νανούρη και μιλά στη HuffPost λίγες ημέρες πριν από την πρεμιέρα στο Αργολικό Θέατρο.
«Ο χαρακτηρισμός all star θίασος δεν με συγκινεί, δεν μου λέει κάτι»
Το all star θίασος δεν μου λέει κάτι. Αντιθέτως αυτό που με συγκινεί είναι ότι είμαστε όλοι σε πολύ καλή φάση, αγαπημένοι, έχουμε βγει από όλο αυτό που ο καθένας πάλεψε με έναν πολύ δικό του τρόπο, είμαστε συντονισμένοι και ανυπομονούμε να πάμε να παίξουμε. Έχει κάτι από γιορτή αυτή η αντάμωση.
«Το αλισβερίσι με τους ανθρώπους δεν σταμάτησε ποτέ -ευτυχώς»
Είχα προσωπικά τόση λαχτάρα να ξανακάνω πρόβα, να ξαναπαίξω, να εμπλακώ και πάλι με ένα μεγάλο κείμενο, τόσο μεγάλη χαρά και ανυπομονησία, που είναι σαν να μην σταμάτησα ποτέ. Κι επίσης, είχα όλη αυτή τη χρονιά τα γυρίσματα για το σίριαλ, οπότε δεν απομακρύνθηκα εντελώς από τη δουλειά. Φυσικά είναι άλλη η κλίμακα, αλλά το αλισβερίσι με τους ανθρώπους δεν σταμάτησε ποτέ -ευτυχώς. Που κάπως αυτός είναι και ο πυρήνας: Τι κάνεις με τους συνανθρώπους και τους συναδέλφους σου. Τι θέλεις να παρουσιάσεις και τι στόχο έχεις.
«Σαν να έχει διασπαστεί μια μπάλα ενέργειας σε όλα τα έργα του αρχαίου δράματος»
Ναι, θέλω να παίξω όλα τα έργα του αρχαίου δράματος. Γυναίκες, άνδρες, όλους τους ρόλους (γέλια). Αφού κάνουμε αυτή τη δουλειά κι αφού δεν έχουμε δύο ζωές -μπορεί και να ’χουμε, νομίζω ότι δεν έχουμε, θα δούμε- είναι ωραίο να φλέγεσαι. Για μένα δεν υπάρχει ημίμετρο όταν ασχολείσαι μ’ αυτά τα κείμενα. Κι αυτό με γοητεύει, με κινητοποιεί, με ενεργοποιεί, όχι μόνο σε σχέση με τη δουλειά, σε σχέση με τη ζωή μου την ίδια. Είναι σαν μία μπάλα ενέργειας που έχει διασπαστεί στο κάθε ένα από αυτά τα έργα ξεχωριστά. Πάντα βρίσκεις ένα κομμάτι -πάντα- που επικοινωνεί με κάτι πολύ βαθύτερο δικό σου.
Εν προκειμένω, στην «Ιφιγένεια εν Ταύροις» το μεγάλο ζήτημα είναι της φιλίας και της αδελφικής αγάπης, του νόστου, του πώς αυτά τα παιδιά ενώνονται μετά από χρόνια και τι ρόλο παίζει και ο Θεός μέσα σε όλα αυτά. Ό,τι κι αν σημαίνει Θεός για τον καθένα.
«Ο Ορέστης έχει παίξει σε πολλές σεζόν του Οίκου των Ατρειδών»
Η διαδρομή του Ήρωα είναι τεράστια. Ας κάνουμε μια αναγωγή: Πώς βλέπουμε κάποιες σειρές που έχουν πολλές σεζόν; Κατ’ αναλογία, ο Ορέστης έχει παίξει σε πολλές σεζόν του Οίκου των Ατρειδών. Και η Ιφιγένεια -ο Ορέστης σε λίγο περισσότερες. Δεν αναφέρομαι στον μύθο αυτόν καθαυτόν, αλλά στα έργα του αρχαίου δράματος που τον περιλαμβάνουν. Ο Ορέστης είναι στις Χοηφόρες, στον Ορέστη του Ευριπίδη, στην Ιφιγένεια εν Ταύροις, στις Ευμενίδες –τον βλέπουμε σε διάφορες φάσεις.
Αν πιάσουμε το νήμα από την αρχή είναι ένα πλάσμα το οποίο υποκινούμενο από τον Απόλλωνα (είναι πολύ βασικό το θεϊκό στοιχείο), σκοτώνει την μητέρα, η οποία μητέρα έχει πάψει να είναι μητέρα, καθώς έχει σκοτώσει τον πατέρα και έχει φέρει ένα εραστή μέσα στο σπίτι από τότε που έχει φύγει ο Αγαμέμνονας, οπότε ήδη η σχέση μητέρας - γιου είναι διαστρεβλωμένη.Ο φόνος της μάνας είναι η αρχή του νήματος και το τέλος είναι χοντρικά στην Ιφιγένεια εν Ταύροις, όπου ο Ορέστης έχει καταφύγει στη Χώρα των Ταύρων, πάλι κατόπιν υποκίνησης του Απόλλωνα, καθώς δεν έχει γλιτώσει ακόμα από τις Ερινύες, για να πάρει το θεϊκό άγαλμα της Αρτέμιδας και να το γυρίσει πίσω στην Αθήνα για να εξαγνιστεί.
Όλα αυτά που συμβαίνουν μέχρι να καταλήξουμε εδώ, με κάνουν να πιστεύω ότι ο Ορέστης σε αυτό το έργο βρίσκεται σε μία φάση λίγο πριν φωνάξει ‘έλεος’. Είναι πολλά τα βάσανα, πολλές οι δοκιμασίες που έχει περάσει μετά την μητροκτονία και πλέον μιλάμε για το έργο στο οποίο επί της ουσίας λαμβάνουν όλα ένα τέλος. Είναι η στιγμή που έρχεται το καλό. Η στιγμή που συναντά την χαμένη του αδερφή. Η στιγμή που έρχεται η Αθηνά και του λέει, στο τέλος του έργου, ότι πρέπει να πάρεις το άγαλμα και να κάνεις αυτό κι αυτό για να ηρεμήσεις. Είναι η αρχή του τέλους. Η τελευταία θυελλώδης φάση των ηρώων στον δρόμο προς την αρμονία και την ειρήνη. Αλλά δεν παύει να είναι θυελλώδης.
«Η Χαρούλα είναι αυτό το πλάσμα που όλοι ξέρουμε, αλλά εκτός σκηνής…»
Την πρώτη φορά που συνεργαστήκαμε με τη Χαρούλα ήταν στην «Οπερέττα» του Νίκου Καραθάνου. Όταν μου είπε ο Νίκος, σκέφτομαι τη Χαρούλα, του είπα, είσαι τρελός, σιγά μην έρθει η Χαρούλα κι εκείνος με την χαρακτηριστική του ηρεμία απάντησε, θα ’ρθει. Θα την φερω. Η Χαρούλα είναι αυτό το πλάσμα που όλοι ξέρουμε, φέρει αυτή την ενέργεια που όλοι βλέπουμε, έχει αυτό το φωτοστέφανο γύρω της -γιατί το έχει- αλλά εκτός σκηνής είναι ένας από τους πιο απλούς, προσιτούς, με πολύ ιδιαίτερο, δικό της μοναδικό χιούμορ, ανθρώπους που έχω γνωρίσει. Είμαι πραγματικά χαρουμενος που μοιράζομαι με την Χαρούλα αυτές τις στιγμές. Όπως και με όλα τα παιδιά του θιάσου. Είναι υπέροχοι όλοι.
«Η Επίδαυρος είναι το ωραιότερο θέατρο του κόσμου»
Αν είναι η Επίδαυρος τρόπαιο για έναν ηθοποιό; Τίποτα δεν είναι τρόπαιο. Τέτοιου τύπου πρωταθλητισμοί είναι παγίδες στις οποίες αν πέσεις ξεχνάς για ποιόν λόγο ξεκίνησες να κάνεις αυτή τη δουλειά. Το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου είναι το ωραιότερο θέατρο του κόσμου -του κόσμου- απλώς, δεν θεωρώ τρόπαιο τίποτα. Ούτε την Επίδαυρο. Δεν είναι τρόπαιο, είναι χαρά και τεράστια τιμή. Ειδικά φέτος. Ειδικά μετά από ό,τι έχουμε περάσει.
«Έχω τρεις μικρότερες αδελφές και παίζω σ’ ένα έργο στο οποίο βρίσκω τη χαμένη μου αδελφή»
Έχω τρεις μικρότερες αδελφές και παίζω σ’ ένα έργο στο οποίο βρίσκω τη χαμένη μου αδελφή. Ο Ευριπίδης είναι χειρουργός της ψυχής. Αναλογίζομαι πώς η δική μου η σχέση με τις αδελφές μου έχει εξομαλυνθεί μέσα στα χρόνια, έχει έρθει σε ειρήνη. Η αδελφική σχέση δεν είναι απλή υπόθεση. Γεννιέσαι κι έχεις αδέλφια. Δεν τα επέλεξες. Το αν θα έρθεις κοντά με αυτούς τους ανθρώπους το αποδεικνύει ο ίδιος ο χρόνος. Κι επειδή είμαι τρομερά τυχερός και με τις αδελφές μου έχω άριστες σχέσεις, μας συνδέει βαθιά αγάπη, επί της ουσίας, και επικοινωνία επί της ουσίας, που είναι κεκτημένη, δεν είναι δεδομένη, την έχουμε κατακτήσει, δεν μπορεί αυτό το έργο να μην με ταράζει. Όπως δεν μπορεί να μην με ταράζει ο νόστος, το θείο -ο Ορέστης υποκινείται συνέχεια από τον Απόλλωνα.
«Έχω ανάγκη να πιστεύω σε κάτι ανώτερο από εμένα»
Έχω ανάγκη να πιστεύω σε κάτι ανώτερο από εμένα. Με κάνει πιο δυνατό. Να πατώ ακόμη περισσότερο στα πόδια μου.
-Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε δέκα χρόνια από τώρα;
Εύχομαι να είμαι υγιής, ήρεμος και να έχω γύρω μου αγάπη... Όλα τα άλλα ας έρθουν...
Info
«Ιφιγένεια εν Ταύροις»
Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου 2, 3 και 4 Ιουλίου
Τι σημαίνει να είσαι εξόριστος και ξένος; Πώς ξεφεύγει ο άνθρωπος από το παρελθόν και τη μοίρα του; Μέσα στα συντρίμμια του Πελοποννησιακού Πολέμου, σε μια περίοδο κρίσης - που θυμίζει, με έναν τρόπο, τη σημερινή - ο Ευριπίδης γράφει την Ιφιγένεια η εν Ταύροις, εξυμνώντας το μεγαλείο της αδερφικής αγάπης και τις μεγάλες αξίες που βλέπει να χάνονται.
Συντελεστές
Μετάφραση: Γιώργος Ιωάννου
Σκηνοθεσία: Γιώργος Νανούρης
Μουσική: Άγγελος Τριανταφύλλου
Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος
Σκηνικά: Μαίρη Τσαγκάρη
Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη
Βοηθός Σκηνοθέτη: Γιώργος Παπαδάκης
Διανομή
Λένα Παπαληγούρα | Ιφιγένεια
Μιχάλης Σαράντης | Ορέστης
Νίκος Ψαρράς | Θόας
Πυγμαλίων Δαδακαρίδης | Αγελαδάρης - Αγγελιοφόρος
Προμηθέας Αλειφερόπουλος | Πυλάδης
Κίττυ Παϊταζόγλου | Κορυφαία Χορού
και η Χάρις Αλεξίου στον ρόλο της Αθηνάς
Χορός
Νικόλ Κουνενιδάκη, Μαρία Κωνσταντά, Άννα Κωνσταντίνου, Δανάη Πολίτη, Βιβή Συκιώτη, Αρετή Τίλη
Προπώληση:
https://tickets.aefestival.gr/event/aef-ifigeneia-en-tayrois/?lang=elΤιμές εισιτηρίων
Διακεκριμένη Ζώνη: 70 €
A’Ζώνη: 50 €
B’ Ζώνη: 35 €
Γ’ Ζώνη: 25 €
Δ’ Ζώνη: 20 €
Ε’ Ζώνη: 15 €