Ο τίτλος Μικρά Θαύματα δεν είναι δικός μας. Ούτε γνωρίζαμε ούτε ασχοληθήκαμε. Ακόμη και μετά το ατύχημα όταν το μυαλό μας το κατέταξε σ’ αυτά που μπορούσαν να αποφευχθούν ή συνέβησαν επειδή… έφταιγε ο δήμος, πάλι δεν το σκεφτήκαμε. Η αντίδραση όμως της Καλλιόπης δεν άφησε κανένα περιθώριο .
Ήταν μικρό θαύμα…
Και επειδή όταν αποφαίνεται η Καλλιόπη, πάσα αρχή παυσάτω, το δεχτήκαμε. Όπως οι περισσότεροι, οι γνώσεις μας δεν πάνε πέρα από τα Επτά Θαύματα του Κόσμου, το πρώτο θαύμα του Χριστού με το κρασί στον Γάμο της Κανά , το θαύμα με τα δυο ψάρια και τα πέντε ψωμιά που χόρτασαν πέντε χιλιάδες πιστούς, τον τυφλό που ανέβλεψε, τον λεπρό που έγιανε, την Ερυθρά θάλασσα που σχίστηκε στα δύο για να περάσει ο Μωυσής άντε και τον Δανιήλ στον λάκκο των λεόντων. Δεν ασχοληθήκαμε. Όχι από ασέβεια ή δογματισμό αλλά από έλλειψη ενδιαφέροντος. Ούτε για τη φιλοσοφική ερμηνεία του θαύματος όταν πάει κόντρα στους φυσικούς νόμους, ούτε για τα κατά καιρούς ανεξήγητα που οι θρησκόληπτοι βιάζονται να αποδώσουν σε θεία παρέμβαση.
Αλλά, όταν ο ένας από μας συναντήθηκε βίαια με το πεζοδρόμιο, τόσο βίαια που το αίμα από το πρόσωπο του ανάβλυζε σαν αρτεσιανό φρέαρ, τότε το αναμενόμενο θα ήταν η κλήση στα επείγοντα και όλα τα ανεπιθύμητα που συνοδεύουν μια τέτοια πτώση. Στην περίπτωση μας όμως, συνέβη το αντίθετο. Συνέβη αυτό που λέει ο τίτλος: το μικρό θαύμα!
Δεν μας απασχολεί το πώς και το γιατί από τη στιγμή που αποφύγαμε τα χειρότερα. Δεν μας προβληματίζει το πρησμένο πρόσωπο, η μύτη α λα Ντε Νίρο στο ”Οργισμένο Είδωλο”, η αδυναμία και το άγχος που βιώνει ο κάθε τραυματίας. Στεκόμαστε με δέος μπροστά στη χαρά της μετάβασης από μια φάση δυσάρεστη σε κάτι που δεν επιθυμούμε να κρίνουμε, αλλά και στη διαπίστωση πως δεν είμαστε αιώνιοι. Κι είναι ανακουφιστικό να το κατανοείς χωρίς να μπλέκεσαι σε επί μέρους θεωρίες.
Αυτά τα μικρά θαύματα της ζωής ανοίγουν το νου και την ψυχή. Μας βγάζουν από τη ρουτίνα της καθημερινότητας και θα θέλαμε να συμβαίνουν …συχνότερα! Όχι σαν αποτέλεσμα μιας πτώσης, ενός τροχαίου, μιας αρρώστιας, ή σαν εκπλήρωση μιας επιθυμίας, αλλά σαν βεβαιότητα πως θα συμβούν επειδή θέλουμε να γίνουν.
Μπορεί να ονειροβατούμε, να χάνουμε χρόνο, να θεωρηθούμε αφελείς και ανόητοι αλλά δεν θα ήταν ένα μικρό θαύμα, αν αύριο το πρωί η βενζίνη έπεφτε στο ένα ευρώ; Δεν θα ήταν θαύμα αν λυνόταν δια μαγείας η εισβολή στην Ουκρανία χωρίς θύματα; Δεν είναι θαύμα να μηδενιστεί ο πληθωρισμός, να κάτσουν στα αυγά τους οι γείτονες, να ζητήσει συγγνώμη ο Ρώσος πρέσβης για την ιταμή ανακοίνωση του; Τι κοστίζει ένα θαύμα που θα γιατρέψει τα παιδιά από την πείνα, τις αρρώστιες και το φόβο του πολέμου; Πόσος κόπος χρειάζεται για να μάθει ο καθένας τα όρια του, τη δουλειά του και το σπίτι του;
Γιατί να προσμένουμε σε θαύμα, όταν οι ανταποκριτές της ΕΡΤ πριν αρχίσουν να εκσφενδονίζουν λεκτικές χειροβομβίδες κρότου λάμψης, δεν εννοούν να προετοιμάζονται για να βγουν ζωντανά στον αέρα;
Στις 3 Μαρτίου, λόγου χάριν, στην ΕΡΤ1 και στο δελτίο των 3μμ, ο απεσταλμένος της μιλούσε για ανηλεή σφυροκόπημα και αμέσως μετά προκειμένου να περιγράψει τις δυσκολίες της αποστολής σημείωνε αγχωμένος πως είμαστε σε μια πόλη που είναι σε απόσταση από εκείνη που περάσαμε…
Δεν θα ήταν μικρό θαύμα, να μένουν ανοιχτοί οι δρόμοι σε χιονοθύελλες, σε διαδηλώσεις, σε γηπεδικές χοροεσπερίδες, στα αγροτικά καρναβάλια ; Τι προσευχές απαιτούνται ώστε να επανέλθει η άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος στο θέατρο, να βγάλει το ΣΕΗ την περίφημη ανακοίνωση του που καθυστερεί λόγω άλλης προτεραιότητας, να συστρατευθούν οι Έλληνες καλλιτέχνες κατά το παράδειγμα των Γάλλων ομοτέχνων τους κατά του πολέμου, να ξεβρομίσει το δυσώδες έλος που κατάντησε το θέατρο, να κοπούν οι επιχορηγήσεις σε θιάσους των δύο ή τριών που μονολογούν γύρο από ένα τραπέζι, σε ιδιωτικούς θιάσους, σε παραγωγούς που μισθώνουν γκαρσονιέρες και λεβητοστάσια για σκηνές, σε θέατρα που αγνοούν κατά παράβαση του νόμου το Ελληνικό έργο, και τόσα μα τόσα άλλα;…
Δεν είναι θαύμα να συμβαίνει κάτι θαυμάσιο κάθε μέρα του χρόνου; Αν σε μια χρονιά συνέβαιναν 365 μικρά θαύματα, δεν θα υπήρχε λόγος να γκρινιάζουμε και να τρωγόμαστε μεταξύ μας.
Το ξέρουμε είναι ψέμα: Οι πόλεμοι δεν τελειώνουν επειδή κάποιος σηκώνει μια λευκή σημαία, η πείνα δεν εξαλείφεται με μια δωρεά, οι αρρώστιες επιμένουν παρά τις θυσίες, ο κόσμος γυρίζει έστω κι ανάποδα αλλά το ψέμα, πολλές φορές, είναι δώρο. Είναι μια πράξη αγάπης.