Κλείνω τα μάτια και σκέφτομαι τις γεμάτο πόνο εικόνες που εξέπεμψαν οι τηλεοπτικοί δέκτες από την ολοκληρωτική καταστροφή που έλαβε χώρα στο Μάτι. Πέρασαν ήδη περισσότερες από 15 ημέρες, αλλά οι εικόνες αυτές έχουν μείνει βαθιά χαραγμένες στη μνήμη μας. 91 άνθρωποι μέχρι σήμερα απεβίωσαν, εκατοντάδες οικογένειες διαλύθηκαν και χιλιάδες περιουσίες εξαϋλώθηκαν. Τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο σε αυτή την παραθαλάσσια περιοχή, που κάποτε έσφυζε από πράσινο, από ανέμελες παιδικές φωνές και από γαλήνη όταν ατένιζες το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας.
Σε λίγες μέρες συμπληρώνονται 96 χρόνια από την Μικρασιατική Καταστροφή που στοίχειωσε τη Μεγάλη Ιδέα και τα όνειρα επέκτασης του ελληνικού κράτους. Όταν δηλαδή στη σαγηνευτική και επιβλητική Σμύρνη, ξένο εχθρικό χέρι, με πρόθεση, δημιούργησε τις προϋποθέσεις, ώστε να συντελεστεί η λεγόμενη Μικρασιατική καταστροφή. Η φωτιά κατέκαψε την ελληνική συνοικία και οι Έλληνες αναγκάστηκαν να καταφύγουν στην θάλασσα – υποτίθεται - για να γλιτώσουν. Από τη μία πλευρά η μανία της φωτιάς, από την άλλη η θάλασσα.
Έχοντας επισκεφθεί τη Σμύρνη και όντας συγκλονισμένος από την τότε εθνική τραγωδία, διάβασα βιβλία και είδα ντοκιμαντέρ για την Καταστροφή της Σμύρνης και την εξαφάνιση του ελληνισμού από το πανέμορφο αυτό εμπορικό λιμάνι. Και δυστυχώς οι σύγχρονες και πρόσφατες εικόνες με τον κόσμο να παλεύει να επιβιώσει μέσα στη θάλασσα στο Μάτι και τη φωτιά να καίει τα πάντα στο πέρασμα της, μου θύμισαν ακαριαία τις στιγμές εκείνες. Ακούγοντας τις περιγραφές των τυχερών επιβιωσάντων ανθρώπων σήμερα, συνειδητοποίησα ακόμα περισσότερο την προ εκατό περίπου ετών εθνική συμφορά.
Τότε όμως ξένο, εμφανές για εμάς, εχθρικό χέρι, έβαλε με πρόθεση τη φωτιά και βοήθησε στο να καεί η ελληνική συνοικία και να ξεριζωθεί διαπαντός οτιδήποτε ελληνικό μεγαλούργησε σε αυτή την πανέμορφη πόλη. Τώρα όμως, σε περίοδο ειρήνης, είδαμε την πρόθεση των αδίστακτων εγκληματιών που πυρπόλησαν την περιοχή σε συνδυασμό με την εγκληματική αμέλεια – παράλειψη οφειλόμενων ενεργειών των κρατικών υπευθύνων να δημιουργεί όλες εκείνες τις προϋποθέσεις για τη σύγχρονη «Μικρασιατική Καταστροφή» στο Μάτι.
Η σύγχρονη καταστροφή στο Μάτι δεν πρέπει εξίσου να ξεχαστεί και δεν θα ξεχαστεί! Οφείλουμε να τιμούμε και να θυμόμαστε μέσα από την εθνική μνήμη αυτούς τους ανθρώπους που έχασαν με τραγικό και απρόβλεπτο τρόπο τη ζωή τους και η εθνική αυτή καταστροφή να αποτελέσει συνάμα και το εφαλτήριο για ριζική αλλαγή όλων των παθογενειών που ταλανίζουν τη χώρα μας, η οποία πλέον αποδεικνύεται ξεκάθαρα ότι βρίσκεται σε γενικευμένη παρακμή.
Σε αυτή τη χώρα πρέπει πλέον οι κυβερνώντες και οι διοικούντες να αναλαμβάνουν την ΕΥΘΥΝΗ και να έχουν το σθένος και το φιλότιμο να παραιτούνται από τις καρέκλες τους αμέσως όταν συμβαίνουν τέτοιες καταστροφές και όχι να περιμένουν έντεκα και πλέον ημέρες για να το πράξουν αυτό και υπό την πίεση της κοινής γνώμης.
Σε αυτή τη χώρα πρέπει πλέον να μπει ένα τέλος στο κομματικό κράτος και όλοι να ενθαρρύνουμε μια σύγχρονη και αξιοκρατική δημόσια διοίκηση. Χρειαζόμαστε ένα επιτελικό κράτος, στελεχωμένο από υπαλλήλους, οι οποίοι θα είναι εξειδικευμένοι επιστήμονες, με μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών τουλάχιστον, καθώς και απόφοιτοι της σχολής δημόσιας διοίκησης, ώστε να σταματήσουμε επιτέλους να φορτώνουμε την ανικανότητα των …κομματικών υπαλλήλων στον «στρατηγό άνεμο», στην «κλιματική αλλαγή», στο «φαινόμενο του θερμοκηπίου» και στο «φαινόμενο της πεταλούδας». Τέτοιοι ισχυρισμοί μόνο οργή προκαλούν στον απλό πολίτη.
Σε αυτή τη χώρα πρέπει πλέον να αποφασίσουμε να γίνουμε κράτος με όλη τη σημασία της λέξης, γιατί όλοι κατά βάθος το επιθυμούμε, και να μην υπακούμε άλλο πια στα λαϊκίστικα κελεύσματα ανίκανων δημαγωγών και λαοπλάνων.
Σε αυτή τη χώρα πρέπει πλέον να ανακουφίζουμε πραγματικά τον πόνο των πληγέντων με παροχές οι οποίες θα είναι χρήσιμες για την ανάταξη αυτών των ανθρώπων και όχι με διορισμούς στο Δημόσιο των συγγενών των θυμάτων, θυμίζοντας άλλες εποχές που μας οδήγησαν ως εδώ.
Σε αυτή τη χώρα οφείλουμε πλέον να έχουμε ένα στρατηγικό σχέδιο για το πού πάμε και πώς θα πάμε σε κάθε τομέα (οικονομία, παιδεία κλπ) και όχι να υπηρετούμε πιστά σχέδια και συμφέροντα εξωγενών παραγόντων.
Σε αυτή τη χώρα οφείλουμε να λειτουργούμε με διαφάνεια και αξιοκρατία, αντί αυτού μέσα στο τριήμερο πένθος οι κυβερνώντες είχαν το απύθμενο θράσος να αυξήσουν τους μισθούς των …κολλητών golden boys στις ΔΕΚΟ (ασχέτως αν στη συνέχεια απέσυραν την εν λόγω (ν)τροπολογία, μέχρι να την επαναφέρουν σε άλλη ανύποπτη στιγμή).
Η τραγωδία της 23ης Ιουλίου του 2018 θα παραμείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη όλων των Ελλήνων, αλλά θα αποτελέσει παράλληλα και το έναυσμα για την αλλαγή κατεύθυνσης που έχει ανάγκη η χώρα μας. Ή τουλάχιστον αυτό ελπίζω. Η Ελλάδα σιγοβράζει, δεν αντέχει άλλο τέτοιες καταστροφές και τέτοιες ταπεινώσεις. Όνειρό μας είναι να δούμε αυτή τη χώρα να αποκτήσει τη θέση που της αξίζει στο διεθνές στερέωμα. Κάποτε το όνειρό μας πρέπει να γίνει πραγματικότητα, αφού το ανθρώπινο δυναμικό μας είναι εξαιρετικό! Οι καιροί ου μενετοί!