Ο αρχαιολόγος Αλεσάντρο Μπέριο, ανακάλυψε νέα στοιχεία ότι ο αρχαίος Μινωικός πολιτισμός ανέπτυξε σημαντικές ναυτικές τεχνολογίες που τον βοηθούσαν στο διεθνές θαλάσσιο εμπόριο, το οποίο συνδέεται με τον πλούτο και την επέκταση του πολιτισμού σε όλη τη Μεσόγειο.
Λόγω της θέσης του, ο Μινωικός πολιτισμός βασίστηκε στην ανοικτή θάλασσα και στους διεθνείς εμπορικούς κύκλους.
Ο Μινωικός πολιτισμός ήταν ένας πολιτισμός της Εποχής του Χαλκού στο νησί της Κρήτης και σε άλλα νησιά του Αιγαίου, άνθισε από το 3000 π.Χ. έως 1450 π.Χ.
Μετά από μια μακρά περίοδο παρακμής έληξε τελικά περίπου το 1100 π.Χ. Αντιπροσωπεύει τον πρώτο προηγμένο πολιτισμό της Ευρώπης, ο οποίος άφησε πίσω του μεγάλα οικοδομικά συγκροτήματα, εργαλεία, έργα τέχνης, συστήματα γραφής και ενα εκτεταμένο εμπορικό δίκτυο.
Ο πολιτισμός ανακαλύφθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα από τον αρχαιολόγο Άρθουρ Έβανς. Ο όρος «Μινωικός» προέρχεται από τον μυθικό βασιλιά Μίνωα και επινοήθηκε από τον Έβανς, ο οποίος συνέδεσε την Κνωσό με τον λαβύρινθο και τον Μινώταυρο.
Ο Μινωικός πολιτισμός έχει περιγραφεί ως ο πρώτος του επιπέδου του στην Ευρώπη ενώ ο ιστορικός Γουίλ Ντυράν χαρακτήρισε τον μινωικό πολιτισμό ως «τον πρώτο κρίκο στην ευρωπαϊκή αλυσίδα»
Ο Μινωικός πολιτισμός μπορεί να βασιζόταν σε μεγάλο βαθμό στα μονοπάτια των ουράνιων αστέρων παραπάνω για να τους βοηθήσει να πλοηγηθούν στη Μεσόγειο.
Η μελέτη εξέτασε τους προσανατολισμούς των ανακτόρων κατά μήκος των κατευθύνσεων ναυσιπλοΐας, όπου οι μεγάλες ορθογώνιες κεντρικές αυλές, προσανατολισμένες γενικά βόρεια νότια στον μακρύ άξονα, θεωρούνται το καθοριστικό αρχιτεκτονικό χαρακτηριστικό της μινωικής ανακτορικής κατασκευής.
«Υποτίθεται ότι ο προσανατολισμός της ανακτορικής αρχιτεκτονικής προς αστρικά μονοπάτια και συγκεκριμένες θαλάσσιες λωρίδες μπορεί να συμβόλιζε τις ειδικές σχέσεις μεταξύ των ανακτόρων και των διακριτών ξένων εμπορικών συνόρων, ενώ ήταν επίσης πηγή νομιμοποίησης της εξουσίας για την τοπική ελίτ που έλεγχε την ιδεολογική και τεχνολογική πλαίσια της ναυτιλιακής γνώσης», έγραψε ο Μπέριο.
Ο κλάδος της Πελουσίας του ποταμού Νείλου ήταν ακριβώς παράλληλος με την κεντρική αυλή του μινωικού εμπορικού σταθμού.
Η μελέτη διαπίστωσε ότι η Κνωσός, το μεγαλύτερο μινωικό ανάκτορο, ήταν τέλεια ευθυγραμμισμένη σε ένα «αστέρι», τον αστερισμό της Παρθένου και το εμπορικό κέντρο της Σιδώνας.
Σύμφωνα με το μύθο, η Σιδώνα είναι η τοποθεσία της θειομορφικής μεταμόρφωσης του Δία σε ταύρο και η επακόλουθη απαγωγή της Τυριανής πριγκίπισσας Ευρώπης. Το ζευγάρι διέσχισε τη Μεσόγειο στην Κρήτη, όπου γέννησε τον βασιλιά Μίνωα, ο οποίος προανήγγειλε την αρχή του Μινωικού πολιτισμού.
Αυτή η ευθυγράμμιση μπορεί να έπαιξε κρίσιμο ρόλο στην καθοδήγηση των Μινωιτών ναυτικών σε κρίσιμους εμπορικούς προορισμούς στην Αίγυπτο και το Λεβάντε.
Πράγματι, ο προσανατολισμός των διαφόρων ανακτόρων προς συγκεκριμένα μονοπάτια αστεριών και θαλάσσιους δρόμους μπορεί να συμβόλιζε τη μοναδική σχέση μεταξύ αυτών των ανακτόρων και των διακριτών ξένων εμπορικών κόμβων.
Επιπλέον, μπορεί να έχουν νομιμοποιήσει την εξουσία της άρχουσας ελίτ, η οποία έλεγχε τη γνώση και την τεχνολογία της θαλάσσιας ναυσιπλοΐας, καθώς και συγκεκριμένες θαλάσσιες διαδρομές.
Η έρευνα ανακάλυψε ότι οι Μινωίτες ναυτικοί μπορεί να χρησιμοποίησαν μονοπάτια αστεριών ή γραμμικούς αστερισμούς για να τους οδηγήσουν σε πόλεις της Μεσογείου όπου τα μινωικά τεχνουργήματα και οι τοιχογραφίες φέρουν στοιχεία για εμπορικούς δεσμούς μεταξύ τους.
Ένα παράδειγμα «αστέριου μονοπατιού» είναι η Spica στον αστερισμό της Παρθένου, η οποία έχει μια απευθείας διαδρομή που συνδέει την Κνωσό – το μεγαλύτερο μινωικό παλάτι - με τον σημαντικό εμπορικό κόμβο της Σιδώνας (στο σύγχρονο Λίβανο).
Η ανακάλυψη θα μπορούσε να θέσει υπό αμφισβήτηση την προηγούμενη θεωρία ότι η Οδύσσεια του Ομήρου ήταν το πρώτο ιστορικό σήμα της ουράνιας πλοήγησης. Τώρα έχουμε περισσότερα στοιχεία ότι πρέπει να ξαναγράψουμε την ιστορία.
Η έρευνα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι κεντρικές αυλές των ανακτόρων ήταν κυρίως ευθυγραμμισμένες προς σημαντικά μονοπάτια αστεριών που στόχευαν σε μακρινές παράκτιες εμπορικές περιοχές όπως η Βύβλος και η Σιδώνα.
Αυτή η έρευνα έχει τη δυνατότητα να ρίξει φως στα εμπορικά δίκτυα και τις πολιτιστικές ανταλλαγές που συνέβησαν στον αρχαίο κόσμο και να δείξει ότι η ουράνια πλοήγηση χρησιμοποιήθηκε χίλια χρόνια πριν από τις πρώτες ιστορικές αναφορές στην Οδύσσεια του Ομήρου.