Η πορεία και η μοίρα του Ελληνισμού, είτε στις φωτοστεφανωμένες οικουμενικές δόξες του είτε στις ανείπωτες συμφορές του, είναι απόλυτα ταυτισμένη με την εθνική θρησκεία και την εθνική γλώσσα των Ελλήνων.
Η Ορθοδοξία τους, είναι συνυφασμένη με τα ήθη τους, τον χαρακτήρατους, την οικογενειακή τους ζωή, τις μυρωδιές τής γης τους. Οι μεγάλες της γιορτές, όπως έλεγε ο Θεοτοκάς, ο Ευαγγελισμός, το Πάσχα,ο Δεκαπενταύγουστος, τα Χριστούγεννα και άλλες, είναι κάθε χρόνο οι μεγάλες ημέρες της Ελλάδος, οι ημέρες όπου το εθνικό σύνολο αισθάνεται περισσότερο από κάθε άλλην ώρα την ενότητά του, την αλληλεγγύη του, την αμοιβαία αγάπη των μελών του.
Η γλώσσα τους, η γεννημένη ελληνική στις αμμουδιές του Ομήρου,
είναι ο πνευματικός τους δίαυλος που τους ενώνει κατευθείαν με τα
χώματά τους, με τα τοπία τού φωτός και των λιτών γραμμών, με τις
συνήθειες των ανθρώπων τού γενέθλιου τόπου τους, με τους τάφους
των ευκλεών προπατόρων τους –με όλους εκείνους τους προγενέστερους από αυτούς, οι οποίοι με τα ανδραγαθήματα και τις θυσίεςτους, με τα λάθη τους και τις αβελτηρίες τους, συντάξαν την ελληνική Ιστορία.
Βαριά χτυπούν τα σήμαντρα, πότε δοξαστικά και πότε δακρυσμένα, στην ατελεύτητη πορεία του Γένους των Ελλήνων: Αρχαία Ελλάδα, αλεξανδρινοί χρόνοι, ελληνιστική περίοδος, ρωμαϊκοί αιώνες, χιλιό χρονη χριστιανική Αυτοκρατορία της Ανατολής, Τουρκοκρατία, Επανάσταση του ’21, βαλκανικοί πόλεμοι, Σμύρνη, έπος του ’40…,«βαριά σταμνιά γιομάτα με τη στάχτη των προγόνων». Μνήμα βαθύ.
Ορθοδοξία, Γλώσσα, Ιστορία, είναι η ταυτότητα του Ελληνισμού. Είναι βαριά αυτή η ταυτότητα, και γίνεται ασήκωτη ιδίως εάν θελήσουν οι Έλληνες να την μεταφέρουν στους σημερινούς σύγχρονους συρμούς – για να την πάνε φρεσκότερη ακόμη πιο μακριά. Μπορεί οι ώμοι τους να μην αντέχουν αυτό το βαρύ φορτίο. Ίσως και να μην φταίνε οι ίδιοι που καλούνται να πληρώσουν την Ιστορία τους και να εξελίξουν τις ρίζες τους. «Είναι μεγάλο πρόβλημα να έχεις μεγάλη Ιστορία. Διότι, έχεις περισσότερες μνήμες απ’ ότι μπορείς να σηκώσεις». Ωστόσο, θα ευθύνονται οι Έλληνες -και μόνον οι Έλληνες, εάν αφήσουν το σκουλήκι να περπατήσει και να εισχωρήσει ανεμπόδιστο στην καρδιά του απιδιού. Τότε, ας μείνουν στην απόσυρσή τους -στων όχλων τα πανηγύρια και στους εορτασμούς του μηδενός. «Παρά τον θάνατον, εις αιώνα τον άπαντα ακμάζομεν» (Ανδρέας Εμπειρίκος).
Ο Στέλιος Παρασκευόπουλος είναι δημοσιογράφος, μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ).
Η σταδιοδρομία του ξεκίνησε την δεκαετία του ’80 από την εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος», της Λίλιαν και Άρη Βουδούρη και αργότερα εργάστηκε στην ιστορική εφημερίδα «Βραδυνή», του αείμνηστου εκδότη Τζώρτζη Αθανασιάδη, επί της οδού Πειραιώς. Επίσης εργάστηκε στην ημερήσια εφημερίδα «Ελεύθερος».
Από τους πρωτεργάτες της ελεύθερης ραδιοφωνίας, στον ιστορικό ραδιοφωνικό σταθμό του Δήμου Αθηναίων, τον «9,84», που ίδρυσε ο Μιλτιάδης Έβερτ. Στον «Αθήνα 9,84 FM Stereo» εργάστηκε από την πρώτη ημέρα της λειτουργίας του (31/5/1987) και επί 24 συναπτά έτη (έως το 2011).
Στον τηλεοπτικό σταθμό «STAR CHANNEL» εργάστηκε από το 1995 έως το 2004.
Τις περιόδους 1990 – 1993 και 2004 – 2009 εργάστηκε ως Σύμβουλος Τύπου στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξεως.
Διετέλεσε ακόμη, επί σειρά ετών, ανταποκριτής στην Αθήνα της ομογενειακής ημερήσιας εφημερίδας «Πρωινή Νέας Υόρκης».
Το 2009 με την επανέκδοση της εφημερίδας επέστρεψε στον «Ελεύθερο Τύπο» όπου παρέμεινε έως το 2014. Τελευταία ενασχόληση του στον χώρο του Τύπου (2017 – 2018) ήταν στην εφημερίδα «Έθνος».
Σε εκπαιδευτικό πρόγραμμα, στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, σπούδασε Ιστορία και Πολιτισμό και, ειδικότερα, τις αμφίδρομες σχέσεις Ελληνισμού και Δύσεως από την αρχαιότητα μέχρι τις ημέρες μας. Έχει τιμηθεί με δημοσιογραφικό βραβείο από το Ίδρυμα Προαγωγής Δημοσιογραφίας «Αθ. Μπότση» καθώς και από το Δήμο Σίφνου. Κατά την διάρκεια της σταδιοδρομίας του ανέπτυξε συγγραφική δραστηριότητα και από τις εκδόσεις «Ι. Σιδέρης» έχουν εκδοθεί πέντε βιβλία του (Λεύκωμα, μυθιστορήματα και δοκίμια).
Από τον Ιούνιο του 2015, ανελλιπώς μέχρι σήμερα, εκδίδει και διευθύνει την μηνιαία Free Press εφημερίδα «Boulevard».
Του ιδίου:
-«Εν Σίφνω, στην πάλλευκη ομορφιά της παράδοσης και της γεύσης».
(Λεύκωμα, Εκδόσεις Ι. ΣΙΔΕΡΗΣ, 2006).
-«Όταν οι ήλιοι μάζεψαν το φως τους».
(Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Ι. ΣΙΔΕΡΗΣ, 2008)
-«Ηττηθήκαμε; Νομίζω πως ναι! Ζητείται Ελλάς».
(Πολιτικό δοκίμιο, Εκδόσεις Ι. ΣΙΔΕΡΗΣ, 2012).
-«Ελλάδα των άθλων και των αθλίων. Η Επανάσταση του 1821, ο Ι. Καποδίστριας και το σήμερα».
(Ιστορικό δοκίμιο, Εκδόσεις Ι. ΣΙΔΕΡΗΣ, 2014)
-«Φως και Πέλαγο. Σταλάγματα ψυχής στ’ όνειρο της Σίφνου».
(Αφήγημα, Εκδόσεις Ι. ΣΙΔΕΡΗΣ, 2017)