Να προσγειώνεσαι και να απογειώνεσαι συνεχώς σε ένα ατελείωτο γαϊτανάκι; Να ξυρίζεις την γη με τα φτερά σου για κάνεις την ρίψη πιο αποτελεσματική; Να βουτάς σε χαράδρες, να αγγίζεις κορυφές; Κανένας αυτόματος πιλότος, όλα στον άνθρωπο, ώρες ατελείωτες, χωρίς ξεκούραση και ύπνο, στην τσίτα συνεχώς;
Όλες οι προϋποθέσεις για να συμβεί το λάθος, να βρει κάπου το ακροπτερύγιο κι ο δεξιός πλωτήρας, κι όλα να τελειώσουν σε μια μπάλα φωτιάς, όπως αυτή που έσβηνε με την ρίψη του το CL 215.
Όχι δεν είναι επάγγελμα, δεν αρκεί ο επαγγελματισμός, το πιλοτήριο δεν έχει πληκτικούς χαρτοκόπτες και συρραπτικά. Θέλει τρέλα, αυτή την ιερή τρέλα που υπερβαίνει την απλή αγάπη γι αυτό που οι ίδιοι έταξαν τον εαυτό τους.
Είναι οι εξαιρέσεις στο main steaming αυτό που έχουμε συνηθίσει ως κοινωνική συμπεριφορά.
Ένα βίντεο που δείχνει την αγάπη κάποιων ανθρώπων για την δουλειά τους. Το έφτιαξε ο σμηναγός Δημήτριος Στοϊλίδης. Λίγο καιρό μετά, τον Ιούλη 2007, το Canadair CL 415 με κυβερνήτη τον ίδιο και συγκυβερνήτη τον υποσμηναγό Ιωάννη Χατζούδη, το αεροσκάφος συνετρίβη στα Στείρα Ευβοίας και οι δύο ιπτάμενοι πέταξαν για άλλους ουρανούς.
Και θα ανταμώσουν με τον κυβερνήτη σμηναγό Χρήστο Μουλά, 34 ετών και τον συγκυβερνήτη, ανθυποσμηναγό Περικλή Στεφανίδη, 27 ετών, λίγο πιο πέρα, στην Κάρυστο. Από σήμερα η πατρίδα είναι ακόμη πιο φτωχή.