Το Monte Testaccio είναι ένας τεχνητός τύμβος στη Ρώμη που αποτελείται σχεδόν εξ ολοκλήρου από τεμάχια, θραύσματα σπασμένων αρχαίων ρωμαϊκών αγγείων, σχεδόν όλοι οι πεταμένοι αμφορείς που χρονολογούνται από την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ορισμένοι από τους οποίους φέρουν την ετικέτα tituli picti*.
Με την πρώτη ματιά, το Monte Testaccio μοιάζει με ένα συνηθισμένο ανάχωμα, όμοια του οποίου μπορούν να βρεθούν σε όλο τον κόσμο. Αλλά κάτω από όλο αυτό λεπτό στρώμα βρωμιάς που τον στηρίζει βρίσκεται ο μεγαλύτερος σωρός από πεταμένα αγγεία στην ιστορία του αρχαίου κόσμου, αναφέρει το Oddity Central.
Καλύπτοντας μια έκταση 20 στρεμμάτων και με όγκο περίπου 580.000 κυβικά μέτρα, το Monte Testaccio αποτελείται σχεδόν αποκλειστικά από εκατομμύρια σπασμένα αρχαία δοχεία κεραμικής γνωστά ως αμφορείς. Υπολογίζεται ότι αυτός ο τεχνητός τύμβος αποτελείται από 53 εκατομμύρια αμφορείς, που θα τον καθιστούσαν τον μεγαλύτερο σωρό σκουπιδιών στον αρχαίο κόσμο.
Το Monte Testaccio βρίσκεται κοντά στην ανατολική όχθη του ποταμού Τίβερη, όπου αποθηκεύονταν τα ελεγχόμενα από το κράτος ελαιόλαδο της Ρώμης τον 2ο αιώνα μ.Χ.
Αποτελείται από τα εκατομμύρια των αμφορέων που χρησιμοποιήθηκαν για τη μεταφορά τεράστιων ποσοτήτων ελαιολάδου στην πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στην αρχαιότητα. Ο τύμβος θεωρείται σύμβολο της σημασίας του ελαιολάδου στην αρχαία Ρώμη, με τους 53 εκατομμύρια αμφορείς που είχαν συσσωρευτεί σε αυτόν που πιστεύεται ότι χρησιμοποιήθηκαν για την εισαγωγή περίπου 6 δισεκατομμυρίων λίτρων λαδιού.
Οι ανασκαφές που πραγματοποιήθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1990 αποκάλυψαν ένα καλά μελετημένο σύστημα αναβαθμίδων με τοίχους αντιστήριξης κατασκευασμένους από σχεδόν ανέπαφους αμφορείς γεμάτους με μικρότερα κομμάτια κεραμικής για να διατηρούνται στη θέση τους.
Επίσης, φαίνεται ότι έριξαν ασβέστης πάνω από τα συντρίμμια για να εξουδετερώσει τη μυρωδιά του ταγγισμένου λαδιού.Ένα από τα ερωτήματα που απασχολούν ιστορικούς και αρχαιολόγους εδώ και δεκαετίες είναι γιατί οι Ρωμαίοι επέλεξαν να πετάξουν εκατομμύρια αμφορείς και να τους συσσωρεύσουν σε έναν τεράστιο τύμβο.
Οι σπασμένοι αμφορείς ανακυκλώνονταν συνήθως ως σωλήνες αποστράγγισης, γλάστρες ή σπάζονταν σε μικρά κομμάτια για να χρησιμοποιηθούν ως συστατικό για έναν τύπο σκυροδέματος γνωστό ως opus signinum**.
Οι ειδικοί έχουν αρκετούς λόγους να πιστεύουν ότι οι τύποι αμφορέων που αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος του Monte Testaccio, γνωστοί ως Dressel 20, ήταν ιδιαίτερα δύσκολο να ανακυκλωθούν.
Το λάδι και η χημική αντίδραση του λαδιού με τον ασβέστη έκανε το σκυρόδεμα που προέκυπτε μη ικανοποιητικό. Για αυτόν τον λόγο, οι Ρωμαίοι μπορεί να θεωρούσαν την απόρριψη των σπασμένων αμφορέων ως την καλύτερη λύση.
Σήμερα, βρίσκεται εγκαταλελειμμένο, αλλά σίγουρα δεν έχει ξεχαστεί.
...........
*Το titulus pictus είναι μια αρχαία ρωμαϊκή εμπορική επιγραφή που έγινε στην επιφάνεια ορισμένων αντικειμένων, συνήθως στον λαιμό ενός αμφορέα. Συνήθως, αυτές οι επιγραφές έγιναν με κόκκινο ή μαύρο χρώμα. Η επιγραφή καθορίζει πληροφορίες όπως προέλευση, προορισμός, τύπος προϊόντος και ιδιοκτήτης.
** Το Opus signinum είναι ένα οικοδομικό υλικό που χρησιμοποιείται στην αρχαία Ρώμη. Είναι φτιαγμένο από πλακάκια σπασμένα σε πολύ μικρά κομμάτια, ανακατεμένα με κονίαμα και στη συνέχεια χτυπημένα με κριό.