Αμέσως καταλάβαμε τι πήγαινε να πει
και του ’παμε να φύγει μουδιασμένα
αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει
καλύτερα να μην μας πει κανένα.
Όταν βαράνε τα τύμπανα του πολέμου ακούγονται δυσάρεστα οι φωνές που χαλάνε την εθνική ομοφωνία. «Φωνές προδοτικές, εξωνημένες, αργυρώνητες ελίτ, ανοίγουν Κερκόπορτες, εχθροί εντός των τειχών, δεν έχουν θέση σε ένα κόμμα της Αριστεράς» είναι λίγα από όσα διάβασα για τον Αντώνη Λιάκο χτες.
Πολλοί που τα γράφουν ανατρέχουν στη Συμφωνία των Πρεσπών, στα σχολικά βιβλία ιστορίας, στο Σχέδιο Ανάν και σε άλλες πρόσφατες «συγκρούσεις εθνικής αυτοσυνειδησίας». Γυρεύουν να τεκμηριώσουν έτσι τη συστηματική εθνομηδενιστική διαδρομή των «παράφωνων» που ήταν πάντα με τη λάθος πλευρά της Ιστορίας.
Ποιοι είναι οι παράφωνοι; Ποιοι «φαλτσάρουν»; Όσοι δηλώνουν σήμερα φοβισμένοι από την προοπτική να γίνει η γειτονιά μας γήπεδο των μεγάλων συγκρούσεων. Όσοι στέκονται επιφυλακτικά ή αρνητικά στη συμφωνία για τον EastMed θεωρώντας ότι συμβάλλει στην κλιμάκωση της έντασης. Όσοι λένε ότι τα εθνικά δίκαια μπορεί και να μην είναι 100% δίκαια. Όσοι λένε πως η ένταση μυρίζει πετρέλαιο.
Είναι κεφαλαιώδες ζήτημα δημοκρατίας ελεύθερα να εκφράζονται οι διαφωνίες. Μα διαφωνίες στα εθνικά; Ναι, ειδικά στα εθνικά, ειδικά στα θέματα του πολέμου και της ειρήνης. Εκεί δοκιμάζονται οι αντοχές μας. Και πάντως, μακάρι πριν από τις εθνικές τραγωδίες να είχαν φαλτσάρει περισσότεροι. Κι ας τους έλεγαν οι άλλοι μειοδότες.
Κι επειδή πολλοί αρέσκονται να μνημονεύουν τους αρχαίους προγόνους, βίδες έγιναν δημόσια, στην εκκλησία του δήμου, Νικίας και Αλκιβιάδης για την εκστρατεία στη Σικελία. Δεν του είπε κανείς του Νικία «αυτά δεν τα συζητάμε δημόσια, είναι ευαίσθητα θέματα, χρειάζεται ομοψυχία, αν διαφωνείς σκάσε».
Μια δημοκρατία οφείλει να αντέχει να ακούει τον Λιάκο. Και είναι χρέος μας ελεύθερα να ακούγεται ο Λιάκος, ακόμα και αν δεν εισακούγεται. Κι αυτό οφείλουν πριν από όλους να το θυμούνται όσοι συμφωνούν μαζί του αλλά σωπαίνουν για λόγους εσωκομματικών στοιχίσεων. Και αν το κάνουν γιατί ο Λιάκος είναι κεντροαριστερός, έχω να τους πω ένα μυστικό: σωπαίνοντας γίνονται το ΠΑΣΟΚ που φοβούνται.
Κοιτάξτε τέλος ποιοι φωνάζουν πιο δυνατά τα λόγια της εθνικής ομοφωνίας. Κοιτάξτε και ποιος ανέλαβε να «συνετίσει» τον Λιάκο.
Θα βγάλετε χρήσιμα συμπεράσματα.
Το κείμενο πρωτοδημοσιεύθηκε στο Αντίφωνο, το προσωπικό ιστιολόγιο του κ. Κωστή Παπαϊωάννου