Ζωγραφίζει, δημιουργεί υπαίθριες εγκαταστάσεις, εικονογραφεί βιβλία, δημιουργεί με τη ζωγραφική του ταινίες animation, αγιογραφεί φορητές εικόνες και τοιχογραφικά σύνολα σε εκκλησίες, ενώ έργα του κοσμούν πολλά σχολικά βιβλία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Διδάσκει βυζαντινή ζωγραφική μέσω διαδικτύου και διά ζώσης στην Αθήνα, στο Παρίσι και στη Ζάκυνθο και αυτές τις μέρες, ανοίγει στο κοινό τον χώρο που «γεννιούνται» τα έργα του, το ατελιέ του.
Ο εικαστικός Μπάμπης Πυλαρινός εκθέτει το σύνολο της νέας του δουλειάς υπό τον τίτλο «Σημεία ονείρων», μια συλλογή 22 έργων ζωγραφικής εμπνευσμένα από τα όνειρα που αφηγούμαστε στον ψυχαναλυτή για να μπει φως στο σκοτεινό δωμάτιο του εαυτού μας, σημειώνοντας ότι «Σημεία» στη γλώσσα της καινής διαθήκης σημαίνει θαύματα.
-Είναι κοινότοπη η παρατήρηση, αλλά πώς από τις θετικές επιστήμες, που είναι το σημείο εκκίνησης, φτάσατε στη ζωγραφική, την αγιογραφία, την εικονογράφηση; Ποιο γεγονός έδωσε την αφορμή για τη μεγάλη στροφή;
Όλα αυτά που αναφέρατε είναι μικρόκοσμοι που μπαίνει κανείς και προσπαθεί να εμβαθύνει, να γνωρίσει, να δει πως λειτουργούν και να γίνει χώρος για δημιουργία. Στη ζωγραφική είσαι λίγο περισσότερο μόνος, έχεις τον απόλυτο έλεγχο και το αντικείμενο σου είναι η εσωτερική ενδοσκόπηση με σκοπό την επικοινωνία με τον θεατή. Η συγκίνηση είναι ο στόχος, η ανασκαφή και ανάδειξη ξεχασμένων θαμμένων αισθημάτων. Στο ερώτημα σας: Φαίνεται ότι η πατρική οικογένεια που είχε μια αισθητική στο σπίτι είχε βάλει το σποράκι της από την παιδική ηλικία και φαίνεται αργότερα βρήκε έδαφος όταν συνάντησα ανθρώπους με καλλιτεχνικές ευαισθησίες κάπως ξύπνησε η ανάγκη για έκφραση.
Όσο σπούδαζα Φυσική ασχολούμουν με τη φωτογραφία, εργάστηκα ένα διάστημα στο χώρο της φωτογραφίας και μετά έγινε η καθοριστική γνωριμία όταν υπηρέτησα τη στρατιωτική μου θητεία όπου γνώρισα έναν ζωγράφο που μετά την ολοκλήρωση της θητείας έγινε ο δάσκαλος μου. Από εκεί ξεκινάει ένα ταξίδι, μια περιπέτεια εξερεύνησης που συνεχίζεται.
-Εάν σας ζητούσα να ορίσετε το ιδίωμα σας, πέρα από αυτό που βλέπει κανείς με την πρώτη ματιά (ναΐφ και βυζαντινή ζωγραφική), τι θα λέγατε;
Πιθανόν να ξεγλιστράει και η κατάσταση δεξιά και αριστερά από το ένα στο άλλο γιατί αλλάζει η ζωγραφική μου όπως αλλάζω και γω. Τσιμπάω και διάφορες ιδέες δεξιά και αριστερά, δεν υπάρχει σοβαρότητα γενικά. Τα έργα που έκανα πριν δέκα χρόνια είναι πολύ διαφορετικά από τα τωρινά. Σημασία δεν έχει βέβαια το κουτάκι που θα μπει, σημασία έχει να είναι κανείς ειλικρινής με ότι κάνει, να σέβεται τον θεατή όχι εξυπνάδες και δήθεν, κατά καιρούς το καταφέρνω σε αυτές τις προσδοκίες. Ίσως μια προσέγγιση να είναι: Σουρεαλιστική αφήγηση, με μεσαιωνική - βυζαντινή γραφή.
-Οι επιρροές σας; Ποιοί εικαστικοί καλλιτέχνες έχουν επηρεάσει συνειδητά ή ασυνείδητα το έργο σας;
Ο Γιάννης Τσαρούχης με συγκινεί και επιστρέφω συνέχεια όχι μόνο για το εικαστικό του έργο αλλά και για την προσωπικότητα του. Αγαπώ τον Ράλλη Κοψίδη, τους χαράκτες Βάσω Κατράκη και Τάσο. Μελετάω πολύ τον Βαν Γκογκ, το Μονέ, τον Χόπερ, και τον Ντέιβιντ Χόκνεϊ.
-Ποιό είναι το στοιχείο που διαπερνά και συνδέει τα 22 έργα της νέας δουλειάς σας; Τι είναι τα «Σημεία ονείρων» -τα «θαύματα», όπως εξηγείτε;
Όταν είδε τα έργα ο φίλος μου ο Πλάτων, μου είπε ότι είναι σαν τα όνειρα που βλέπουμε στον ύπνο και μετά τα αφηγούμαστε στο ψυχαναλυτή για να μας τα ερμηνεύσει. Κάπως έτσι. Ξέρετε πρώτα τελειώνω μια καινούρια σειρά έργων ζωγραφικής και μετά προσπαθώ να καταλάβω τι συνδέει τα έργα μεταξύ τους. Γενικά ακολουθώ αυτή την τακτική νομίζω είναι πιο συναρπαστική και τέλος πάντων νομίζω ότι αυτός ο τρόπος μου ταιριάζει καλύτερα.
Θα ήταν πιο εύκολο να βρω κάποια ιδέα και να κάνω έργα πάνω σε αυτή. Μα η ζωγραφική είναι διάλογος με το σκοτάδι, με το ασυνείδητο, οπότε όταν αποφασίζεις πριν ζωγραφίσεις τι θα ζωγραφίσεις νομίζω χάνεται πολύ περιπέτεια στο σκοτεινό δωμάτιο. Το λέει και ο Πικάσο, αν ξέρω από πριν τι θα κάνω ποιος ο λόγος να το κάνω.
Στα έργα υπάρχουν συμβολισμοί όπως και στα όνειρα, με αυτό το τρόπο νομίζω μιλάω για κάποια πράγματα που εκ πρώτης όψεως δεν συνδέονται, αλλά μέσα μου είναι συνδεδεμένα. Τώρα όλα αυτά τα σκηνικά των έργων είναι λίγο σαν ένα θαύμα, σαν μια αποκάλυψη.
-Τα έργα έχουν ζωγραφιστεί ψηφιακά, σε υπολογιστή με γραφίδα, όπου, με μολύβι αντί για πινέλο, το αποτέλεσμα της κίνησης αποτυπώνεται στην οθόνη. Για ποιόν λόγο κάνατε αυτή την επιλογή;
Ξεκίνησα να ζωγραφίζω ψηφιακά μέσα στην πρώτη καραντίνα. Βόλευε κιόλας, που να βρίσκεις τελάρα, ξύλα κτλ. ήταν κάπως δύσκολο. Τεχνικά ψαξίματα διάφορα, δοκιμές. Μου άρεσε πολύ, έχει και κάποιες δυνατότητες που δεν έχει η συμβατική ζωγραφική, όπως να δοκιμάζεις πράγματα και να τα ακυρώνεις μετά, αν δεν σου αρέσουν, χωρίς να χαλάς οτι είχες κάνει μέχρι τώρα ή να ζωγραφίζεις σε διάφορα διάφανα επίπεδα (layers) το ένα ανεξάρτητο από το άλλο είναι ενδιαφέρον. Από την άλλη εξαρτάται και πως την χρησιμοποιείς, προσωπικά δεν χρησιμοποιώ ας το πω έτσι κάποιους αυτοματισμούς που έχει. Όλα τα κάνω στο χέρι όπως και στο συμβατικό τρόπο.
Πιστεύω πολύ στη στραβή γραμμή αυτή που τρέμει, στον ατελή κύκλο γιατί αυτός περιέχει την ατέλεια μας και αυτό είναι όλο το κάλλος ενός έργου, το θαύμα που υποκλίνομαι. Αγαπώ τα ατελή έργα που βρίσκεις αδυναμίες και λάθη. Τα τέλεια, άψογα (τι θα πει και αυτό;) με πνίγουν στην τόση αυταρέσκεια τους. Τα έργα είναι σαν τους ανθρώπους γοητευτικότεροι είναι αυτοί που από την αρχή δεν κρύβουν τις ατέλειες τους.
-Πώς πορεύεται κανείς σε έναν απομαγεμένο κόσμο;
Ήταν αλήθεια μαγεμένος κάποτε; Πότε; Στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, στον Εμφύλιο, στη δικτατορία, όταν η γυναίκα ήταν περίπου αντικείμενο, όταν θριάμβευε η αυτοδικία, όταν ο πατέρας σκότωνε τον γιο του γιατί ήταν ομοφυλόφιλος, ή έσφαζε τη κόρη του γιατί είχε ερωτικό δεσμό;
Η εποχή μας είναι η καλύτερη. Αυτό που στεναχωρεί βέβαια είναι η οικολογική καταστροφή. Αυτό ναι, με κάνει λίγο να κοιτάω πίσω με κάποια νοσταλγία.
Αλλά μπορεί στα έργα μου να βρείτε ίσως κάποια νοσταλγία έναν ρομαντισμό για κάτι που μάλλον έχει ξεθωριάσει αυτό δεν σημαίνει ότι τότε ήταν μαγικά και τώρα δεν είναι. Απλά εγώ ήμουν παιδί τότε, οπότε όλα γίνονται μυθικά και μαγικά όπως λέτε και σεις. Όλοι γυρίζουμε στην παιδική ηλικία και επαναδιαπραγματευόμαστε θέματα. Όμως τα περισσότερα έργα αφηγούνται σύγχρονες ιστορίες.
Αναζητώ την ομορφιά και σε ένα σκουπιδότοπο, πιστεύω στη μεταμόρφωση του, δεν μ’ αρέσει ο ρομαντισμός ενός χαμένου παρελθόντος θέλω να ζήσω και να δω την ομορφιά του κόσμου τώρα. Ο Τσαρούχης έλεγε ότι ήθελε πάντα να ζωγραφίζει το καλό. Όχι όμως ψέματα και μαστούρα αλλά σκληρή δουλειά και πίστη για να σπάσει ο φαύλος κύκλος του κακού.
Info
Η έκθεση εγκαινιάστηκε στις 14 Μαΐου και θα διαρκέσει έως τις 28 Μαϊου
Ημέρες και ώρες λειτουργίας:
Δευτέρα, Τετάρτη, Σάββατο 10:30-20:30
Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή, 10:30-14:30
Με αφορμή κάθε έργο, η ποιήτρια Νόνη Σταματέλου εμπνέεται και γράφει ένα πεζό ή ένα ποίημα το οποίο το συνοδεύει.
Atelier Pilarinos
Πλατεία Μητροπόλεως 11 (Πίσω από το ιερό της Μητρόπολης Αθηνών)105 56 Αθήνα, 211 4076675