Είτε πρόκειται για το αργό «ξήλωμα» μιας μακροχρόνιας σχέσης, είτε για ένα ghosting σενάριο, οι χωρισμοί πονάνε και μας δοκιμάζουν σκληρά. Όταν η καρδιά πονάει, δεν είναι ασυνήθιστο να αναζητήσουμε λίγη ... βρώσιμη παρηγοριά - παγωτό, πίτσα, πατατάκια ή ό,τι άλλο νιώθουμε σαν μια ζεστή αγκαλιά σε μορφή φαγητού. Αλλά βοηθάει το φαγητό στην πραγματικότητα να θεραπευθεί μια πληγωμένη καρδιά ή είναι απλώς ένας βραχυπρόθεσμος μηχανισμός αντιμετώπισης του προβλήματος;
Τι πραγματικά συμβαίνει όταν «τρώμε τα συναισθήματά μας»; Είναι το φαγητό απλώς ένας προσωρινός αντιπερισπασμός ή μήπως παίζει μεγαλύτερο ρόλο στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τα συναισθήματά μας; Από τη νοσταλγική έλξη των αγαπημένων φαγητών της παιδικής ηλικίας μέχρι την έξαρση της ντοπαμίνης που παρέχει το φαγητό παρηγοριάς, η σύνδεση μεταξύ του σπαραγμού της καρδιάς και του φαγητού είναι βαθιά.
Γιατί «τρώμε» τα συναισθήματά μας
Οι χωρισμοί μπορούν να βάλουν το σώμα και τα συναισθήματά μας σε χάος. Η απόρριψη και η ραγισμένη καρδιά συχνά μας οδηγούν να αναζητούμε τροφές με πολλά λιπαρά και ζάχαρη που μοιάζουν με παρηγορητική διαφυγή κατά τη διάρκεια συναισθηματικά δύσκολων στιγμών. Δεν πρόκειται όμως μόνο για τις λιγούρες. Το comfort food (σ.σ. τρόφιμα ή φαγητά τα οποία θέλουμε να καταναλώσουμε κάθε φορά που δεν αισθανόμαστε ψυχολογικά καλά) συχνά μοιάζει με απόδραση επειδή συνδέεται με ευτυχισμένες αναμνήσεις.
Ας το σκεφτούμε: αυτά τα κολλώδη μακαρόνια με τυρί μπορεί να μας θυμίζουν την παιδική μας ηλικία, ενώ εκείνο το κομμάτι πίτσα μπορεί να μας θυμίσει ξέγνοιαστες νύχτες με φίλους. Αυτοί οι συναισθηματικοί συνειρμοί μπορούν να κάνουν το comfort food να μοιάζει με σανίδα σωτηρίας όταν όλα τα υπόλοιπα μοιάζουν άνω - κάτω. Ας ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στο γιατί στρεφόμαστε στο φαγητό σε περιόδους που μας ραγίζει η καρδιά και πώς μπορεί να υποστηρίξει - κι όχι να αντικαταστήσει - τη διαδικασία της συναισθηματικής ανάκαμψης.
Το comfort food κομίζει ανακούφιση, αλλά μόνο για τη στιγμή
Υπάρχει λόγος που το comfort food ονομάζεται έτσι. Η κατανάλωση υδατανθρακούχων γευμάτων όπως τα μακαρόνια με τυρί ή ζαχαρούχων λιχουδιών όπως ένα μπισκότο βουτύρου μπορεί να φέρει μια αίσθηση παρηγοριάς και απόσπασης της προσοχής, κάνοντας τον πόνο ενός χωρισμού να μοιάζει λίγο πιο μακρινός, έστω και για μια στιγμή. Έτσι, για αυτές τις ευτυχισμένες στιγμές, μοιάζει σαν να έχει λιώσει ο πόνος του χωρισμού.
Αλλά αυτή η ανακούφιση δεν διαρκεί. Μόλις η έξαψη παρέλθει, μένουμε με την ίδια στενοχώρια - και ίσως με μια μικρή λύπη που τελειώσαμε το παγωτό. Το συναισθηματικό φαγητό είναι μια φυσιολογική αντίδραση στο στρες, αλλά λειτουργεί καλύτερα ως βραχυπρόθεσμος μηχανισμός αντιμετώπισης, όχι ως μακροπρόθεσμη λύση.
Μπορούν τα τρόφιμα να υποστηρίξουν τη συναισθηματική επούλωση;
Ενώ το φαγητό παρηγοριάς προσφέρει γρήγορη ανακούφιση, τα καθημερινά γεύματα μπορούν επίσης να αποτελέσουν σημαντικό μέρος της φροντίδας του εαυτού μας σε δύσκολες στιγμές. Η επιλογή θρεπτικών και, ικανοποιητικών στη γεύση, τροφών μπορεί να είναι ένας τρόπος να αποκαταστήσουμε κάποια σταθερότητα και ρουτίνα όταν η ζωή μας μοιάζει χαοτική. Τα ισορροπημένα γεύματα και τα πλούσια σε θρεπτικά συστατικά τρόφιμα μπορούν να υποστηρίξουν μια σταθερή διάθεση και καλύτερα επίπεδα ενέργειας με την πάροδο του χρόνου.
Για παράδειγμα, ένα απλό γεύμα με ένα μείγμα διαφορετικών γεύσεων και ειδών - όπως ψητά λαχανικά με ρύζι ή ένα πλούσιο μπολ σούπας - μπορεί να μας ανακουφίσει και να σας συνδέσει με την πραγματικότητα. Δεν πρόκειται για το κυνήγι της τελειότητας ή την τήρηση μιας συγκεκριμένης δίαιτας. Αντίθετα, το θέμα είναι να συντονιστούμε με το τι αισθάνεται καλά το σώμα μας και τι μας κάνει να αισθανόμαστε καλύτερα καθώς θεραπευόμαστε.
Η πράξη της προετοιμασίας ενός γεύματος, όσο απλή κι αν είναι, μπορεί επίσης να γίνει μια μικρή στιγμή αυτοφροντίδας. Ακόμα και κάτι τόσο βασικό όσο το να κόψουμε φρούτα ή να ετοιμάσουμε ένα φλιτζάνι τσάι μπορεί να το νιώσουμε σαν μια ουσιαστική «χειρονομία» καλοσύνης προς τον εαυτό μας.
Η σημασία των μικρών, απλών επιλογών
Όταν η καρδιά πονάει, τα περίπλοκα σχέδια μαγειρικής είναι το τελευταίο πράγμα που χρειαζόμαστε. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η απλότητα των πραγμάτων μπορεί να βοηθήσει. Η κατανάλωση ισορροπημένων γευμάτων - όπως ένα μείγμα πρωτεϊνών, υγιεινών λιπαρών και υδατανθράκων - μπορεί να μας κάνει να νιώθουμε αποστραγγισμένοι.
Ένα μπολ με πλιγούρι βρώμης με ξηρούς καρπούς και φρούτα το πρωί, για παράδειγμα, γίνεται γρήγορα κι είναι ανακουφιστικό και θρεπτικό. Ή, αν η σκέψη του μαγειρέματος μας καταβάλλει, ακόμα και το να οργανωθούμε με εύκολα σνακ, όπως τυρί και κράκερς ολικής άλεσης ή κομμένα λαχανικά με χούμους, μπορεί να είναι ένα μικρό βήμα προς την αυτοφροντίδα.
Δεν είναι θέμα τελειότητας. Πρόκειται για μικρές επιλογές που μας βοηθούν να αισθανόμαστε ότι προχωράμε μπροστά, ακόμα και τις μέρες που είναι δύσκολο να σηκωθούμε από τον καναπέ.
Ας περιποιηθούμε τον εαυτό μας - με προσοχή
Ας είμαστε ειλικρινείς: Μερικές φορές, το να «τρώμε τα συναισθήματά μας» είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε, και αυτό είναι μια χαρά. Δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να προστρέξουμε στην αγαπημένη μας λιχουδιά για να ανεβάσουμε τη διάθεσή σας, αρκεί να το κάνουμε ενσυνείδητα.
Το κλειδί είναι το μέτρο. Αντί να καταβροχθίσουμε ένα τεράστιο μπολ παγωτό, ας δοκιμάσουμε μια μικρότερη μερίδα. Οι λιχουδιές πρέπει να είναι ευχάριστες, όχι γεμάτες ενοχές. Η εξισορρόπηση αυτών των στιγμών απόλαυσης με γεύματα που θρέφουν πραγματικά το σώμα μας μπορεί να κάνει μεγάλη διαφορά στο πώς αισθανόμαστε συνολικά.
Τρόφιμα, τελετουργίες και η ευρύτερη εικόνα
Οι χωρισμοί μπορεί να μας κάνουν να αισθανόμαστε αποπροσανατολισμένοι - σαν να έχουμε χάσει την αίσθηση του ό,τι μας δομεί. Το φαγητό μπορεί να είναι ένα εργαλείο για να ανακτήσουμε κάποια σταθερότητα, όχι, όμως, μόνο ως τροφή αλλά και ως μέρος μιας ρουτίνας. Η δημιουργία μικρών «τελετουργιών» γύρω από το φαγητό - όπως το να φτιάχνουμε τσάι κάθε πρωί ή να μαγειρεύουμε ένα απλό δείπνο - μπορεί να βοηθήσει στην αποκατάσταση της αίσθησης του ελέγχου...
Και γιατί να μη δοκιμάσουμε να αναζητήσουμε φροντίδα πέρα από ένα νόστιμο πιάτο;
Μπορεί το φαγητό να θεραπεύσει έναν χωρισμό; Όχι εντελώς. Αλλά μπορεί να μας βοηθήσει να βρούμε στιγμές παρηγοριάς, σταθερότητας και ακόμη και χαράς καθώς διαχειριζόμαστε τα συναισθήματά μας. Μια αγαπημένη λιχουδιά μπορεί να μας θυμίσει πιο ευτυχισμένες στιγμές, και ένα θρεπτικό γεύμα μπορεί να είναι μια πράξη (αυτο)φροντίδας όταν αγωνιζόμαστε να ξεπεράσουμε τη δύσκολη συνθήκη.
Στο κάτω - κάτω της γραφής, η επούλωση μιας πληγωμένης καρδιάς χρειάζεται χρόνο. Αν και το φαγητό από μόνο του δεν θα την επιδιορθώσει, το να ξέρουμε γιατί τρώμε μπορεί να μας υποστηρίξει στην πορεία. Οι χωρισμοί είναι σκληροί, αλλά εμείς είμαστε σκληρότεροι - και διαθέτουμε όλα όσα χρειαζόμαστε για να ανακάμψουμε.
ΠΗΓΗ: AP