Τι; Δεν είναι η γυναίκα αυτό το νευρωτικό με το shopping πλάσμα, που πρέπει να φορέσει fashionable στολή για να πάει σε εγκαίνια γκαλερί, τυροκομική έκθεση, ρεβεγιόν σε χειμερινό θέρετρο κ.α.;
Δεν είναι αυτή, που για να κάνει καριέρα στο χώρο της μόδας πρέπει τάχα μου να ταπεινώνεται στο γυαλί και να μαλλιοτραβιέται, την ίδια στιγμή που κάνει δίαιτα για να ”στεγνώσει” και γυμναστική για να γραμμωθεί;
Δεν είναι αυτή, που για να γράφει καλά στο γυαλί πρέπει να πλακωθεί στις πλαστικές, να φορέσει ψεύτικες βλεφαρίδες, να χάσει κιλά, να βάφει τα μαλλιά της ή η άλλη, που τελικά αδυνάτισε μετά τις γέννες -τι ανακούφιση…- γιατί με τα «περιττά» κιλά τα έντυπα την παρουσίαζαν τελειωμένη;
Αν η σημερινή γυναίκα δεν είναι όλα αυτά -που δεν είναι-, τότε θα πρέπει να κοπούν όλα τα φαιδρά shows, που την παρουσιάζουν σαν να ζει για να αναγνωρίζονται το στιλ και η αισθητική της.
Διαβάστε επίσης:
Big Brother: Ρεαλιστική υποκρισία και σουρεαλιστική ανευθυνότητα
Να κοπούν και τα ριάλιτι, που τη δείχνουν σαν ένα κομμάτι κρέας -όσο πιο φρέσκο και κόκκινο στη βιτρίνα του χασάπη, τόσο πιο πολλοί θα θελήσουν το αγοράσουν.
Μη μιλήσω για την ομοιότητα των κυριών που παρουσιάζουν ειδήσεις ή ενημερωτικές εκπομπές, όλες -μικρές και μεγάλες- αψεγάδιαστες, με το ίδιο στιλ ντυσίματος, χωρίς ρυτίδες, χωρίς μια τρίχα να πετάει, σα ρομπότ.
Να κοπούν τα στερεότυπα, γιατί κούρασαν. Μαζί και η υποκρισία. Να τα λέμε και αυτά. Γιατί οι ίδιοι που τα καταγγέλλουν, τις πιο πολλές φορές τα αναπαράγουν. Ναι, τα ίδια μέσα που ”πονάνε” δήθεν για τις επώνυμες ανορεξικές, κράζουν ανελέητα τις επώνυμες παχουλές (κύριες αυτές που γεννάνε, τις περιμένουν στη γωνία από το πρώτο λεπτό που βγαίνουν από το μαιευτήριο). Μαζί με αυτά, κούρασε το στερεότυπο του άντρα του μάτσο, του νταή. Αυτού που η πειραγμένη εξάτμιση του ΙΧ είναι η προέκταση του ανδρισμού του, που μιλάει με τρόπο άξεστο και απαίδευτο, που πάει με μια γυναίκα την ημέρα «για να αδειάζει το πακέτο», αλλιώς με το στανιό θα βρει μια να του κάτσει, γιατί είναι πολύ καλός για να ’ναι αληθινός και πολύ άντρας βρε αδερφέ, για να μένει γεμάτο το πακέτο του.
Ωχ, κουράστηκα. Αφήστε τα κορίτσια σας να είναι όπως θέλουν. Αγοροκόριτσα ή πριγκίπισσες, ροζ ή μπλε, με κοντά μαλλιά ή μακριά, φρουφρού ή πειρατίνες. Και αφήστε και τα αγόρια ας να κλαίνε. Να ντρέπονται. Να φοβούνται. Να παίζουν μπάρμπι. Να είναι παιδιά. Συνεσταλμένα. Ονειροπόλα. Να τελειώνουμε επιτέλους με τα στερεότυπα. Να τελειώνουμε με σεξισμούς και αντριλίκια.