O «Ουμουαμούα», το πρώτο γνωστό διαστρικό αντικείμενο που διέρχεται από το Ηλιακό Σύστημα έχει χαρακτηριστεί πολλά πράγματα: Κομήτης, αστεροειδής ή ακόμα και πιθανό εξωγήινο διαστημόπλοιο σε σχήμα πούρου. Ωστόσο, μια νέα θεωρία αστρονόμων στο Γέιλ και το Πανεπιστήμιο του Σικάγο προτείνει κάτι διαφορετικό: Ενδεχομένως να πρόκειται για ένα παγόβουνο από υδρογόνο.
Η συγκεκριμένη έρευνα έχει αποδεκτή από το Astrophysical Journal Letters και εμφανίζεται στο arXiv. «Αναπτύξαμε μια θεωρία που εξηγεί όλες τις περίεργες ιδιότητες του “Ουμουαμούα”» είπε ο Γκρέγκορι Λάφλιν, καθηγητής αστρονομίας στο Γέιλ. «Δείχνουμε πως πιθανότατα αποτελείται από πάγο υδρογόνου. Είναι ένα νέο είδος αντικειμένου, αλλά φαίνεται πως ίσως μπορεί να υπάρξουν πολύ περισσότερα τέτοια» πρόσθεσε.
Ο πρώτος συντάκτης της έρευνας είναι ο Ντάριλ Σέλιγκμαν, ο οποίος βρίσκεται πλέον στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο και είχε αρχίσει την έρευνα στο Γέιλ. Επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο της Χαβάης είχαν ανακαλύψει αρχικά το αντικείμενο το 2017, πάνω από έναν μήνα αφού πέρασε από το κοντινότερο σημείο του στον Ήλιο. Έχει περίπου 300 μέτρα μήκος και ταξίδευε για εκατομμύρια χρόνια πριν εισέλθει στο Ηλιακό Σύστημα. Πλέον έχει φύγει πέρα από την τροχιά του Κρόνου και θα ταξιδεύει άλλα 10.000 χρόνια πριν εξέλθει από το σύστημα.
Καθώς ο Ουμουαμούα περνούσε από το εσωτερικό του Ηλιακού Συστήματος, αστρονόμοι πρόσεξαν ότι είχε σειρά από ασυνήθιστες ιδιότητες, όπως διακυμάνσεις φωτεινότητας, υποδεικνύοντας πως είναι είτε σχήματος δίσκου είτε σχήματος πούρου. Επίσης η επιτάχυνσή του παρέπεμπε σε κομήτη, ωστόσο δεν υπήρξαν ίχνη εκπομπών αερίων ή σκόνης που σχετίζονται κανονικά με κομήτες.
Οι Λάφλιν και Σέλιγκμαν είπαν ότι η συμπεριφορά του μπορεί να εξηγηθεί εάν αποτελείται από πάγο υδρογόνου. Σημειώνεται πως, αν και το υδρογόνο είναι το πιο κοινό στοιχείο στο σύμπαν, σπάνια εντοπίζεται σε στερεή μορφή, η οποία απαιτεί πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Ωστόσο το παγωμένο υδρογόνο παρέχει έναν αρκετά αποτελεσματικό μηχανισμό για την επιτάχυνσή του.
«Καθώς ο Ουμουαμούα περνούσε κοντά από τον Ήλιο και λάμβανε τη θερμότητά του, το υδρογόνο που έλιωνε θα εξατμιζόταν ταχέως από την παγωμένη επιφάνειά του» είπε ο Λάφλιν, προσθέτοντας πως με αυτόν τον τρόπο λάμβανε την επιτάχυνση που παρατηρήθηκε. Επίσης, εκεί φαίνεται πως οφείλεται και το περίεργο σχήμα του- «σαν ένα σαπούνι που λεπταίνει μετά από πολλές χρήσεις στο ντους».
Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, αντικείμενα παρόμοια με παγόβουνα που αποτελούνται από υδρογόνο μπορούν εν δυνάμει να σχηματιστούν στους πυκνούς πυρήνες μοριακών νεφελωμάτων που υπάρχουν στον Γαλαξία και δημιουργούν νέα άστρα και πλανητικά συστήματα. «Η παρουσία τους θα ήταν μια ακριβής ματιά στις συνθήκες που επικρατούν στα σκοτεινά έγκατα των νεφελωμάτων που “γεννούν” άστρα και παρέχουν κρίσιμα νέα στοιχεία για την κατανόηση των πρώιμων φάσεων των ακόμα μυστηριωδών διαδικασιών που προκαλούν τη γένεση άστρων και των πλανητών που τα συνοδεύουν» πρόσθεσε ο Λάφλιν.