Στις αρχές του Μάρτη ο Τζο Μπάιντεν (για τον οποίο οι κολακείες των ελληνικών ΜΜΕ φοβάμαι ότι υπερβαίνουν σε ένταση ακόμη και την ασυγκράτητη αγάπη τους για τον δικό μας πρωθυπουργό), κατακεραύνωσε τις πολιτείες του Μισσισσιπή και του Τέξας επειδή αποτόλμησαν να άρουν την υποχρεωτική χρήση της μάσκας. «Έτσι σκέφτονται οι Νεάντερταλ», δήλωσε.
Έναν μήνα μετά, αρχές Απριλίου, και οι δύο πολιτείες σημείωναν... μείωση κρουσμάτων και θανάτων. Ο δε αρχιστράτηγος της επιδημιολογίας Φάουτσι εξέφραζε την αμηχανία του για το γεγονός και την ανημπόρια του να το εξηγήσει. «Νεάντερταλ-Μπάιντεν 1-0», σχολιάζε τότε σκωπτικά ο κυβερνήτης του Μισσισσιπή.
Στο μεταξύ και το CDC, ο αμερικανικός oργανισμός για τα λοιμώδη νοσήματα, χαλάρωσε την οδηγία του για τη χρήση της μάσκας στους εξωτερικούς χώρους, αν μη τι άλλο για τους εμβολιασθέντες.
Όμως όλο και περισσότερες έρευνες δείχνουν ότι οι πολιτείες που έλαβαν τα αυστηρότερα μέτρα κατά του κορωνοϊού δεν ήταν κατ′ ανάγκην και οι αποτελεσματικότερες.
Η περίπτωση της Σουηδίας που δαιμονοποιήθηκε εν χορώ όλο το 2020 είναι το αντίστοιχο ευρωπαϊκό παράδειγμα.
Πλέον, η ”επιτυχημένη” και ”αυστηρή” Ελλάδα απέχει ελάχιστα από τους… άσωτους Σκανδιναβούς σε αριθμό νεκρών, με τάση να τους φτάσει. Α, και με ύφεση οικονομική σχεδόν τετραπλάσια, εννοείται…
Τι δηλώνουν όλα αυτά; Όχι φυσικά ότι δεν υπάρχει λοιμός ή ότι το παιχνίδι είναι «στημένο», εφεύρημα κάποιων σατανικών εγκεφάλων για να μας κλείσουν μέσα και να μας εμβολιάσουν με το έτσι θέλω. (Παρά τα τεράστια συμφέροντα γύρω από τα διακινούμενα εμβόλια...) Αλλά δύο πράγματα. Πρώτον, η δημαγωγία στην πολιτική (και στην υγειονομική πολιτική, φευ) δεν προέρχεται πάντα από εκεί όπου κάποιοι θα ήθελαν να μας κάνουν να την περιμένουμε. Και δεύτερον (και κρισιμότερο): η γνώση μας για τη συμπεριφορά του ιού δεν είναι ακόμη επαρκής.
Μεγάλο μέρος των μέτρων που είδαμε όλους αυτούς τους μήνες δεν ήταν παρά αγχωμένοι αυτοσχεδιασμοί των κυβερνώντων και των επιστημονικών συμβούλων τους σε μια προσπάθεια να μας πείσουν ότι έχουν το πράγμα υπό έλεγχο ‒ μυωπικοί δηλαδή ακτιβισμοί.
Θυμάται άραγε κανείς τη θρησκευτική ζέση με την οποία μας κανοναρχούσαν πέρσι τέτοιον καιρό για την ανάγκη να φοράμε… γάντια; Και πόσο γρήγορα λησμονήθηκε το μέτρο χωρίς να δοθεί ποτέ ικανοποιητική εξήγηση;
Θα περάσει κάποτε η πανδημία και η επιστήμη θα κληθεί να αξιολογήσει νηφάλια την περιπέτεια αυτή. Θα αποδειχθεί λ.χ. αν τα έμμεσα θύματα των μέτρων ήταν εντέλει (πολύ) περισσότερα από τα άμεσα θύματα του ιού, όπως φοβούνται κάποιοι.
Σε κάθε περίπτωση, τα πορίσματα θα αργήσουν. Λογαριάζω ότι θα χρειαστούν δεκαετίες (και να αποσυρθούν πρώτα από το προσκήνιο οι τωρινοί πρωταγωνιστές!) ώστε να έχουμε αντικειμενικά στοιχεία.
Στο μεταξύ, όλοι αυτοί που παίρνουν εκ μέρους της επιστήμης τον λόγο καλό θα ήταν να παραδέχονται συχνότερα το οφθαλμοφανές: την άγνοιά τους για τόσα και τόσα πράγματα ακόμη. Και να μιλούν λιγότερο ως αυθεντίες. Διότι βλάπτουν καίρια την αξιοπιστία όλων των άλλων συναδέλφων τους, πρωτίστως εκείνων που δεν έχουν διαρκώς ένα θεσμικό ή τηλεοπτικό μικρόφωνο εμπρός τους και τραβούν όλο το ζόρι στην πρώτη γραμμή των ΜΕΘ και των νοσοκομείων.
Σε ό,τι αφορά τα αντιλοιμικά μέτρα, στο μέλλον οι υγειονομικοί μας καλό θα ήταν να μελετήσουν κάπως τους ποινικολόγους μας. Υπάρχει μια αρχή στο Ποινικό Δίκαιο, in dubio pro libertate: όταν ο δικαστής δεν είναι βέβαιος για την υπαιτιότητα ενός υπόπτου, οφείλει να τον απαλλάξει. Το να εγκλείεις εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους στο σπίτι τους χωρίς να είσαι σε θέση να αιτιολογήσεις επαρκώς την απόφασή σου, δεν είναι ό,τι σοφότερο για κανέναν. Είτε κακουργιοδίκης είναι αυτός είτε επιδημιολόγος.
ΥΓ. Από την ελπίδα ότι η πανδημία θα μας κάνει να συζητήσουμε επιτέλους σοβαρά τα πραγματικά αίτια της: τον παγκοσμιοποιημένο τρόπο ζωής μας λ.χ. και την αισχρή συμπεριφορά μας κατά των ζώων και της φύσης, προσωπικά έχω εντελώς παραιτηθεί.
Ο homo sapiens, παρότι έμφρων κατ’ όνομα, δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει ούτε διανοητικά ούτε πρακτικά τέτοιου είδους κολοσσιαία ζητήματα.
Το γεγονός ότι κοκκορομαχεί με τέτοια λύσσα για τα δευτεροτριτεύοντα, το αποδεικνύει. Απ’ αυτή τη σκοπιά, ποιος ξέρει, ίσως ο homo neanderthalensis να τα κατάφερνε όντως καλύτερα.