Η Ιζαμπέλ Ιπέρ πρωταγωνιστεί στο πολιτικό δράμα του Τομά Κρουιτόφ «Υποσχέσεις», ενσαρκώνοντας μία μαχητική δήμαρχο που έρχεται αντιμέτωπη με ένα καθοριστικό ηθικό δίλημμα και ο Τζέραλντ Μπάτλερ στην ταινία δράσης «Copshop» του Τζο Κάρναχαν (ένα post-Tarantino action-crime-comedy).
Και ακόμη, το υβριδικό ντοκιμαντέρ των Χρήστου Πασσαλή και Σύλλα Τζουμέρκα «Η Πόλη και η Πόλη», που διατρέχει επτά δεκαετίες της ιστορίας της Θεσσαλονίκης και της πικρής εμπειρίας της εβραϊκής της κοινότητας και η «Αγία Έμυ», σκηνοθετικό ντεμπούτο της Αρασέλης Λαιμού.
Οι ταινίες που κάνουν πρεμιέρα στις αίθουσες την Πέμπτη 7 Απριλίου.
«Υποσχέσεις»
Η Κλεμάνς, η ατρόμητη δήμαρχος μιας πόλης κοντά στο Παρίσι, ολοκληρώνει τη θητεία της. Μαζί με το δεξί της χέρι, τον πιστό Γιαζίντ, έχει παλέψει ενάντια στη φτώχεια, την ανεργία και τη διαφθορά. Όταν της γίνεται πρόταση να αναλάβει ένα υπουργείο, η φιλοδοξία της φουντώνει και η αφοσίωση της απέναντι στους πολίτες διακυβεύεται . Θα επιβιώσει η πολιτική της ακεραιότητα ή θα υπερτερήσει η φιλοδοξία;
«Μετά τις γαλλικές εκλογές του 2017, ήθελα να εξερευνήσω το ζήτημα του πολιτικού θάρρους και μου φάνηκε ότι οι άνθρωποι είχαν εμπιστοσύνη μόνο σε τοπικό επίπεδο, ακόμα κι αν στο τέλος η ταινία διατρέχει όλο το πολιτικό εύρος. Συνάντησα τον Ζαν-Μπατίστ Ντελαφόν, που δούλευε πάνω στο πορτρέτο ενός δημάρχου. Είχε ήδη συγκεντρώσει σχετικά έγγραφα, συνεχίσαμε να συναντάμε δημάρχους και η ιστορία εμπλουτιζόταν συνεχώς… Βρήκαμε ένα συναρπαστικό ανθρώπινο και κοινωνικό θέμα γύρω από τις υποβαθμισμένες πολυκατοικίες και τους ιδιοκτήτες τους», λέει ο σκηνοθέτης Τομά Κρουιτόφ. Και προσθέτει: «Στα προάστια του Παρισιού, συναντήσαμε πολλούς δημάρχους με διαφορετικές προσωπικότητες και πολιτικές τάσεις, που έδιναν την ίδια μάχη για να σώσουν υποβαθμισμένα ακίνητα».
Παίζουν Ιζαμπέλ Ιπέρ, Ρεντά Κατέμπ, Νεντρά Αγιαντί, Ζαν-Πολ Μπορντ.
«Copshop»
Διασχίζοντας την έρημο της Νεβάδα, ο σεσημασμένος απατεώνας Τέντι Μουρέτο (Φρανκ Γκρίλο) καταστρώνει ένα απεγνωσμένο σχέδιο προκειμένου να κρυφτεί από τον εκτελεστή Μπομπ Βίντικ (Τζέραλντ Μπάτλερ), που δεν είναι άλλο από την επίθεση στον πρωτάρη αστυνομικό Βάλερι Γιάνγκ (Αλέξις Γιανγκ), ώστε να συλληφθεί και να κρατηθεί στο αστυνομικό τμήμα μιας μικρής πόλης. Η φυλακή δεν μπορεί να προστατέψει για πολύ τον Μουρέτο, και ο Βίντικ ετοιμάζει την δική του κράτηση, περνώντας το χρόνο του σε κοντινό κελί έως ότου ολοκληρώσει την αποστολή του. Η άφιξη ενός ανταγωνιστή εκτελεστή (Τόμπι Χας) θα προκαλέσει χάος και ο Βίντικ θα υποχρεωθεί να γίνει δημιουργικός αν θέλει να ολοκληρώσει τη δουλειά και να διαφύγει από αυτή την εκρηκτική κατάσταση.
«Χ»
1979: Μία παρέα έξι φιλόδοξων νεαρών, δύο στριπιζέζ, ένας βετεράνος του Βιετνάμ, ένας παραγωγός, ένας σκηνοθέτης στο ξεκίνημα του και η φαινομενικά ήσυχη κοπέλα του με βλέμμα όλο αθωότητα αποφασίζουν να γυρίσουν ένα πορνό στην ύπαιθρο του Τέξας, αλλά όταν οι απομονωνόμενοι ηλικιωμένοι οικοδεσπότες τους ανακαλύπτουν τα σχέδια της παρέας, τα μέλη του καστ καταλήγουν να παλεύουν για τη ζωή τους.
Ο σεναριογράφος-σκηνοθέτης Τι Γουέστ (The House of the Devil) υπογράφει ένα σλάσερ, που το χαρακτηρίζει ωδή στο ανεξάρτητο σινεμά όλων των ειδών -από ταινίες για ενήλικες και σλάσερ μέχρι φιλμ δημιουργών- και ταυτόχρονα επιχειρεί μία ανάκληση μιας εποχής γεμάτης αλλαγές.
Με τους Μία Γκοθ (Suspiria), Τζένα Ορτέγκα (Scream), Μάρτιν Χέντερσον (The Ring), Μπρίτανι Σνόου (Pitch Perfect), Όουεν Κάμπελ (The Americans), Στίβεν Γιούρι (Lord of the Rings) και ο Σκοτ Μεσκούντι (Don’t Look Up).
«Αγία Έμυ»
H Έμυ νιώθει ξένη μέσα στην κλειστή κοινότητα των Φιλιππινέζων Χαρισματικών Καθολικών του Πειραιά, που έχει καλωσορίσει με θέρμη την αδερφή της, Τερέζα. Όταν η Τερέζα μένει έγκυος, η Έμυ έλκεται από μυστηριώδεις δυνάμεις που κατοικούν μέσα της.
Η Αρασέλη Λαιμού είναι σκηνοθέτις, σεναριογράφος και μοντέζ, η οποία γεννήθηκε στην Αθήνα και σήμερα έχει τη βάση της στο Λος Άντζελες. Το μεγάλου μήκους κινηματογραφικό της ντεμπούτο, με τίτλο Αγία Έμυ, έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο του 2021 και κέρδισε την Ειδική Μνεία στο διαγωνιστικό τμήμα «Σκηνοθέτες του Σήμερα».
Το προσωπικό ενδιαφέρον της για την κοινότητα των Φιλιππινέζων προέκυψε όταν ανακάλυψε την πλούσια θεραπευτική παράδοση στις Φιλιππίνες. «Υπάρχει μια ισχυρή, βαθιά πνευματική φιλιππινέζικη κοινότητα στην Αθήνα, που όμως παραμένει πολύ εσωστρεφής και μυστικοπαθής. Στη γειτονιά μου, στους Αμπελόκηπους, περπατούσα και άκουγα συναρπαστικές, εντελώς ξένες σε μένα, θρησκευτικές μελωδίες από τα υπόγεια. Καθώς άρχισα την έρευνά μου για την ταινία, επί χρόνια, τις Κυριακές, πήγαινα στις εκκλησίες της κοινότητας, τραγουδούσαμε και τρώγαμε μαζί, κι ένοιωθα πολύ ευπρόσδεκτη.
Αργότερα, όταν κάλεσε κόσμο της κοινότητας να συμμετάσχουν στην ταινία, βρήκε μεγάλη υποστήριξη και ενθουσιασμό. «Οι περισσότεροι Φιλιππινέζοι της ταινίας εργάζονταν κανονικά με πλήρες ωράριο, πολλές γυναίκες μάλιστα ως εσωτερικές σε σπίτια, όμως έβρισκαν χρόνο για τις οντισιόν, τις πρόβες, τα κοστούμια και όλα όσα απαιτούντο για το γύρισμα. Κάποιες μάλιστα στην πορεία τσακώθηκαν με τους εργοδότες τους προκειμένου να συμμετάσχουν στην ταινία, γιατί πίστεψαν πως είναι κάτι σημαντικό για τις ίδιες».
Παίζουν Abigael Loma, Hasmine Killip, Μιχάλης Συριόπουλος, Angeli Bayani, Ειρήνη Ιγγλέση, Ku Aquino.
«16 Φορές Άνοιξη»
Η 16χρονη Σουζάν η οποία δεν μοιάζει με τους συνομιλήκους της και τους βαριέται αφόρητα, γνωρίζει έναν 35άρη ηθοποιό έξω απο ένα θέατρο και τον ερωτεύεεται. Όμως ακόμα και ο έρωτας αδυνατεί να είναι η απάντηση στα πάντα.
Η Σουζάν Λιντόν, κόρη του διάσημου Γάλλου ηθοποιού Βενσάν Λιντόν, σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στην πρώτη ταινία της (είχε γράψει το σενάριο σε ηλικία 15 ετών), η οποία επιλέχθηκε από το Φεστιβάλ των Καννών το 2020.
«Η Πόλη και η Πόλη»
Λίγο μετά την παγκόσμια πρεμιέρα της στο κινηματογραφικό φεστιβάλ του Βερολίνου, και μια βαθιά συγκινητική προβολή στο κατάμεστο Ολύμπιον στο πλαίσιο του 24ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, «Η Πόλη και η Πόλη», η ταινία των Χρήστου Πασσαλή και Σύλλα Τζουμέρκα, βγαίνει στις κινηματογραφικές αίθουσες, πριν συνεχίσει το ταξίδι της στη Νέα Υόρκη και το Νew Directors New Films του Film at Lincoln Center και του ΜοΜΑ.
Οι δυο σκηνοθέτες εμπνέονται από τη γενέτειρά τους Θεσσαλονίκη και συνσκηνοθετούν μια ταινία δομημένη σε έξι κεφάλαια, έναν πρόλογο και έναν επίλογο. Γυρισμένη σε μόλις 14 μέρες, η ταινία θαμπώνει τα όρια μεταξύ μυθοπλασίας, ντοκιμαντέρ και ταινίας-δοκιμίου. Ένα φιλμ που διατρέχει επτά δεκαετίες της ιστορίας της Θεσσαλονίκης και της πικρής εμπειρίας της εβραϊκής της κοινότητας.
Ο Χρήστος Πασσαλής και ο Σύλλας Τζουμέρκας σημειώνουν: «Δύο πόλεις συνυπάρχουν στο ίδιο κάδρο: η πόλη της Θεσσαλονίκης του προηγούμενου αιώνα και η πόλη όπως είναι σήμερα. Ο χώρος και ο χρόνος πλέκονται με αινιγματικό τρόπο: η χαμένη πόλη, οι αγωνιζόμενοι, ταπεινωμένοι, για πάντα χαμένοι κάτοικοί της συνυπάρχουν δίπλα στους σύγχρονους κατοίκους. Δύο ρεύματα σχηματίζονται: το πρώτο είναι το σύγχρονο, αυτό της καθημερινότητας. Το άλλο, βασίζεται στην αληθινή εμπειρία και τα σκληρά γεγονότα μιας καλά θαμμένης εποχής -μιας εποχής που άφησε πίσω της ανοιχτές πληγές, αλλά και τα ίχνη μιας χαμένης Εδέμ. Τα δύο ρεύματα, το σύγχρονο και το άλλο, συναντιούνται και συνδιαλέγονται στις ρωγμές- όπως σ’ ένα όνειρο».
Στο καστ οι Βασίλης Κανάκης, Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου, Aγγελική Παπούλια, Αργύρης Ξάφης, Νίκη Παπανδρέου, Βασίλης Καραμπούλας, Θέμις Μπαζάκα, Μαρία Φιλίνη, Λαέρτης Μαλκότσης, Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου, Fritz Fenne, Jakob Leo Stark, Φιντέλ Ταλαμπούκας, Άρης Αρμαγανίδης, Ζωή Σιγαλού, Μαρίνα Σιώτου, Δανάη Πριμάλη, Μιχάλης Κίμωνας, Λεονάρδος Μπατής, Βάσια Μπακάκου, και πολλοί ακόμη επαγγελματίες ηθοποιοί και ερασιτέχνες.
Στην Αθήνα οι θεατές θα έχουν την ευκαιρία να τη δουν σε δύο special event screenings, αποκλειστικά στον κινηματογράφο Άστορ τη Δευτέρα 11 και τη Δευτέρα 18 Απριλίου. Τις προβολές θα ακολουθήσουν συζητήσεις με τους συντελεστές.
Στη Θεσσαλονίκη η ταινία θα προβάλλεται καθημερινά από την Πέμπτη 7 Απριλίου στον κινηματογράφο Ολύμπιον.
«Διόνυσος, Η Επιστροφή»
Σχεδόν τριανταπέντε χρόνια μετά το θρυλικό ανέβασμα των Βακχών, η ταινία του Σπύρου Τσιφτσή ακολουθεί τον σκηνοθέτη Θεόδωρο Τερζόπουλο, τέταρτο παιδί μιας αγροτικής οικογένειας προσφύγων απ’ τον Πόντο, στη συναρπαστική του διαδρομή: από τον Μακρύγιαλο της Πιερίας, τόπο καταγωγής του, στο ταξίδι του στο Berliner Ensemble, στη Ρωσία, στην Κίνα, στην Αμερική, στη βάση του στο θέατρο Άττις στο Μεταξουργείο, φτάνοντας μέχρι τους Δελφούς, εκεί όπου ξεκίνησαν όλα.