Ενας καθηγητής που ειδικεύτηκε (M.Sc.) στην τουρκική Ακαδημία Πολέμου και απέκτησε τον διδακτορικό του τίτλο (PhD) στο τουρκικό Κολλέγιο Πολέμου, δεν είναι τυχαίο πρόσωπο.
Προσθέστε τώρα και αυτό: η ανάλυσή του καθηγητή Τσαν Κασάπογλου για την πολυ-διαφημισμένη τουρκική στρατιωτική άσκηση «Γαλάζια πατρίδα», με το σύνολο του τουρκικού στόλου να βγαίνει στο Αιγαίο και στη Μαύρη Θάλασσα, δημοσιεύεται στο κρατικό τουρκικό πρακτορείο Anadolu, με την διευκρίνιση (για όποιον δεν κατάλαβε):
«Η Γαλάζια Πατρίδα δεν είναι απλά μια κωδική ονομασία άσκησης. Είναι επίσης ένα γεωπολιτικό σκεπτικό, που αναδεικνύει την πολιτική-στρατιωτική ατζέντα της Άγκυρας την επόμενη δεκαετία.»
Στην ανάλυση του Τσαν Κασάπογλου το τελικό συμπέρασμα βγαίνει στον επίλογο και είναι μάλλον απλό: Το βασικό δόγμα της τουρκικής αμυντικής πολιτικής αναπροσαρμόζεται, αφήνοντας πίσω το δόγμα των «δυόμισι πολέμων», που η στρατιωτική ηγεσία της γείτονος θεωρούσε ότι έπρεπε πάντοτε να είναι σε θέση να διεξάγει (παίρνοντας ως υπόθεση εργασίας ένα πολύ δύσκολο σενάριο).
Η είδηση είναι ότι η αυξημένη ισχύς του τουρκικού ναυτικού χαρακτηρίζεται ως «διπλωματικό πλεονέκτημα σε καιρό ειρήνης» - και αυτή μοιάζει σαν μία σκέψη που ασφαλώς συσχετίζεται με το πως η Τουρκία βλέπει την Ελλάδα.
Ο καθηγητής Κασάπογλου υπογράφει αυτό το κείμενο ως στρατιωτικός αναλυτής του ινστιτούτου EDAM, που ασχολείται με την τουρκική εξωτερική πολιτική και άμυνα, εδρεύει στην Κωνσταντινούπολη, ενώ λαμβάνει χρηματοδότηση (και) από κρατικές πηγές της Τουρκίας. Ακολουθούν τα σημαντικότερα αποσπάσματα του άρθρου...
«Το Τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό αναμένεται να διεξάγει μαζικές ασκήσεις που ονομάζονται “Mavi Vatan” - ”η Μπλε Πατρίδα” - μεταξύ 27 Φεβρουαρίου και 8 Μαρτίου. Για πρώτη φορά στην ιστορία της δημοκρατίας, ο στρατός της Τουρκίας θα δοκιμάσει τις ικανότητες του στη Μαύρη Θάλασσα , στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο συγχρόνως.
Η Γαλάζια Πατρίδα δεν είναι απλά μια κωδική ονομασία άσκησης. Είναι επίσης ένα γεωπολιτικό σκεπτικό, που αναδεικνύει την πολιτική-στρατιωτική ατζέντα της Άγκυρας την επόμενη δεκαετία.
Η Γαλάζια Πατρίδα αναπτύσσεται σε τρία επίπεδα.
Πρώτον, εμπεριέχει μια έντονη προβολή ισχύος. Σε συνδυασμό με την δυναμικότερη στάση της Τουρκίας στο Κέρας της Αφρικής και του (Περσικού) Κόλπου, η Τουρκία επιδιώκει να προωθήσει τα εθνικά της συμφέροντα σε μια αυξημένη ζώνη επιρροής.
Δεύτερον, αυτή η αντίληψη προϋποθέτει έναν πιο ενεργό ρόλο για το τουρκικό ναυτικό στον ανταγωνισμό γεωπολιτικής ισχύος, τις ενεργητικές επιχειρήσεις και τη ναυτική διπλωματία.
Τρίτον, τέλος, η βιωσιμότητα της ιδέας εξαρτάται από τη διατήρηση της ανοδικής τάσης στην εθνική αμυντική βιομηχανία της Τουρκίας.
Η ναυτική δύναμη παραμένει στο επίκεντρο της Γαλάζιας Πατρίδας. Το τουρκικό ναυτικό μετατρέπεται σε πλεονέκτημα με αυξανόμενες δυνατότητες προβολής ισχύος...Στρέφοντας το βλέμμα πίσω στις τελευταίες δεκαετίες, δεν είναι η πρώτη φορά που η Άγκυρα αναδεικνύει τη στρατιωτική της εργαλειοθήκη, ενώ ασχολείται με περιφερειακές στρατηγικές υποθέσεις. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, για παράδειγμα, η πρωταρχική κατεύθυνση της Τουρκίας για την περιφερειακή πολιτική άμυνας και ασφάλειας ήταν το δόγμα «δυόμισι πολέμων» και η στρατηγική έννοια της «ενεργού αποτροπής»... Σε αυτό το πλαίσιο, η Άγκυρα επιδίωξε με επιμέλεια την ανάπτυξη δυνατοτήτων για να μπορέσει να διεξάγει ταυτόχρονα δύο πολυ-μετωπικές, διακρατικές ένοπλες συγκρούσεις, ενώ ταυτόχρονα θα μπορούσε να διεξάγει μεγάλης κλίμακας αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις στο εσωτερικό και εκτός συνόρων... Η κατοχή ενός ικανού, δυνάμενου ναυτικού σχεδιασμού δεν θα ενίσχυε μόνο την ικανότητα διεξαγωγής του πολέμου. Τα όπλα του ναυτικού, σε αντίθεση με άλλους παραδοσιακούς κλάδους των ενόπλων δυνάμεων, αποτελούν πραγματικά αποτελεσματικά διπλωματικά πλεονεκτήματα σε περιόδους ειρήνης. Συνολικά, φαίνεται ότι οι τουρκικοί πολιτικο-στρατιωτικοί φορείς λήψης αποφάσεων θα χρησιμοποιήσουν τα ναυτικά τους μέσα πιο εντατικά τα επόμενα χρόνια.»