Η δύο φορές βραβευμένη με Όσκαρ Φράνσις ΜακΝτόρμαντ θα μπορούσε να διαβάζει την ετικέτα στο μπουκάλι ενός φαρμάκου και να το κάνει να ακούγεται συναρπαστικό.
Στο τρέιλερ της ταινίας «Nomadland» της Κλόε Ζάο (κυκλοφόρησε τη Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου), η οποία τιμήθηκε με τον Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ Βενετίας -και άνοιξε τον περασμένο Σεπτέμβριο το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας- υποδύεται μία γυναίκα γύρω στα εξήντα, τη Φερν, η οποία μετά την οικονομικό μαρασμό μιας μικρής πόλης της Νεβάδα, στην ύφεση του 2008, ξεκινάει με το φορτηγάκι της ένα μοναχικό ταξίδι στις δυτικές πολιτείες των ΗΠΑ, ψάχνοντας για δουλειά. Κατά τη διάρκεια της περιπλάνησής της γνωρίζει σύγχρονους νομάδες, εξερευνώντας τη ζωή πέρα από το πλαίσιο της συμβατικής κοινωνίας.
Σε μια σκηνή της ταινίας, ένα κορίτσι ρωτά τη Φέρν εάν είναι άστεγη. «Δεν είμαι άστεγη, είμαι χωρίς σπίτι», απαντά εκείνη. «Δεν είναι το ίδιο, σωστά;».
Μετά τον Χρυσό Λέοντα, αλλά και το Βραβείο Κοινού στο Τορόντο, η ταινία τιμήθηκε με το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας -και επιπλέον, Σκηνοθεσίας και Φωτογραφίας- από την Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου της Βοστόνης (ΗΠΑ).
Αν κρίνει κανείς από το ποσοστό που έχει στην πλατφόρμα Rotten Tomatoes, όπου η προτίμηση του κοινού δίνει 97%, δεν πρόκειται για μία ταινία η οποία είναι άλλο ένα αγαπημένο παιδί (μόνο) των φεστιβάλ.
«Δεν είμαι σίγουρος ότι θα δούμε καλύτερη ταινία φέτος», είχε γράψει ο Μάθιου Τζέικομπς στην HuffPost μετά την online πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο.
Όπως όλα δείχνουν η ταινία θα ηγηθεί της κούρσας των Όσκαρ, τόσο όσον αφορά τη σκηνοθεσία, όσο και την ερμηνεία της ΜακΝτόρμαντ.
Το σενάριο της Κλόε Ζάο βασίζεται στο βιβλίο «Nomadland: Surviving America in the Twenty-First Century» της δημοσιογράφου Τζέσικα Μπρούντερ, η οποία διδάσκει αφηγηματική γραφή στη Σχολή Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Κολούμπια.
Χρειάστηκε έρευνα τριών ετών, χιλιάδες χιλιόμετρα οδήγησης από την μία ακτή των ΗΠΑ στην άλλη και από το Μεξικό μέχρι τα σύνορα με τον Καναδά -και επιπλέον μήνες ολόκληρους σε τροχόσπιτο- όπως και ατελείωτες ώρες συζητήσεων με τους σύγχρονους Αμερικανούς νομάδες, προκειμένου να συγκεντρώσει το υλικό για το βιβλίο.