«Δεν έχουν χρήματα»: Οι ιερόδουλες της Ελλάδας έχουν πληγεί ιδιαιτέρως σκληρά από την οικονομική κρίση, όπως αναφέρεται σε εκτενές ρεπορτάζ των New York Times.
«Ένας δυνάμει πελάτης μπαίνει στο στενό, με χαμηλό φωτισμό δωμάτιο στο ισόγειο ενός κτιρίου σε κακή κατάσταση στην κεντρική Αθήνα. Η Έλενα, 22 ετών, βγάζει τη ρόμπα της και σηκώνεται όρθια. Η Ευαγγελία, η 59χρονη “μαντάμ” με το πύρινο ταμπεραμέντο, αρχίζει να κάνει αμέσως την παρουσίαση. “Το κορίτσι μου είναι άψογο” λέει στα ελληνικά. “Την προτείνω χωρίς δεύτερη σκέψη”. Παρουσιάζει το “μενού” και προσθέτει πως, με μια εξαίρεση, “το κορίτσι μου κάνει τα πάντα στο κρεβάτι”. Χωρίς να βγάλει τα γυαλιά ηλίου του, ο μεσόκοπος πελάτης τρίβει το πιγούνι του και κοιτά την Έλενα, μια Ρωσοπολωνίδα ιερόδουλη, καθώς τινάζει τα ξανθά της μαλλιά και κάνει στροφή πάνω στα ψηλά της μαύρα τακούνια. “ΟΚ”, λέει τελικά. Η τιμή; 20 ευρώ, περίπου 23 δολάρια».
Η συγκεκριμένη σκηνή, όπως σημειώνεται, έλαβε χώρα στη Φυλής. Όπως υπογραμμίζεται, ο κλάδος περνάει πολύ δύσκολη περίοδο, εξαιτίας της «χαμένης δεκαετίας», από την οικονομική κρίση του 2008 και μετά, η οποία έπληξε όλα τα επαγγέλματα. «Η κατάρρευση της οικονομίας και η άφιξη δεκάδων χιλιάδων μεταναστών έχουν ωθήσει ακόμα περισσότερες γυναίκες στην πορνεία- ακόμα και αν οι τιμές έχουν καταποντιστεί».
«Το #MeToo δεν υπάρχει σε αυτό το δωμάτιο, με τον κόκκινο και μωβ φωτισμό, όπου οι γυναίκες είναι σιωπηλές και τα κορμιά τους είναι προς πώληση, και υπάρχει ένα τραπεζάκι με προφυλακτικά» συμπληρώνεται στο ρεπορτάζ.
«Είχα ένα ανθοπωλείο για 18 χρόνια- και τώρα είμαι εδώ λόγω ανάγκης, όχι επειδή μου αρέσει» λέει η Δήμητρα, μια μεσόκοπη γυναίκα που έχασε το κατάστημά της λόγω της κρίσης, και τώρα εργάζεται ως «μαντάμ» στη Φυλής. «Ήμουν κάποτε η κυρία Δήμητρα, μα τώρα είμαι μια πόρνη».
Στην Ελλάδα η πορνεία είναι νόμιμη στους καταγεγραμμένους, νόμιμους οίκους ανοχής, «αν και η μεγάλη πλειονότητα των οίκων δεν είναι. Η πορνεία στον δρόμο είναι παράνομη, ωστόσο είναι συνηθισμένο γυναίκες να πωλούν σεξ στις άκρες των δρόμων. Αν και πολλές αρχίζουν λόγω οικονομικής ανάγκης, άλλες είναι θύματα trafficking, ή εξαναγκάζονται».
Με το θέμα της επίδρασης της κρίσης στην πορνεία έχει ασχοληθεί ο καθηγητής εγκληματολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, Γρηγόρης Λάζος. «Η πορνεία έχει αυξηθεί και αλλάξει, βασικά στο πλαίσιο του νέου πολιτικού, οικονομικού και πολτιιστικού περιβάλλοντος» σημειώνει σχετικά. Όπως έχει διαπιστώσει, στην Αθήνα ο αριθμός των ιερόδουλων έχει αυξηθεί 7% από το 2012, ωστόσο οι τιμές έχουν πέσει δραστικά, τόσο στον δρόμο όσο και στους οίκους ανοχής. «Το 2012, η τιμή ήταν κατά μέσο όρο 39 ευρώ» σε έναν οίκο ανοχής, «ενώ το 2017, μόλις 17- μία πτώση 56%».
Όπως υπογραμμίζεται στο ρεπορτάζ, βάσει νόμου, ένας οίκος ανοχής πρέπει να έχει μια απόσταση τουλάχιστον 200 μέτρων από σχολεία, νοσοκομεία, εκκλησίες, παιδικούς σταθμούς και πλατείες, μεταξύ άλλων- ωστόσο εκ των πραγμάτων, δεδομένης της δόμησης στην Αθήνα, είναι πρακτικά αδύνατο να ακολουθείται αυτός ο κανόνας. Σύμφωνα με τον κ. Λάζο, μόλις οκτώ από τους 798 οίκους ανοχής που λειτουργούσαν στην πόλη τον Αύγουστο ήταν νόμιμοι. Οι αριθμοί από τις στατιστικές της αστυνομίας είναι διαφορετικοί: Σύμφωνα με αυτούς, οι οίκοι ανοχής στην πόλη δεν είναι πάνω από 300. Ο Θεόδωρος Χρονόπουλος, εκπρόσωπος της αστυνομίας, εξηγεί πως ο επίσημος αριθμός δεν περιλαμβάνει τους κρυμμένους οίκους ανοχής- συμπληρώνοντας πως οι αστυνομικοί καταβάλλουν σημαντικές προσπάθειες για την εξάρθρωση των κυκλωμάτων trafficking, υποδεικνύοντας την αύξηση των συλλήψεων.
«Δεν αξίζουν να έχουν κοπέλα» λέει η Ευαγγελία για τους άνδρες που πηγαίνουν στο πορνείο. «Νομίζουν πως πληρώνοντας 20 ευρώ, αγοράζουν κάτι».
Όπως υπογραμμίζεται στο ρεπορτάζ, όλες οι γυναίκες που μίλησαν χρησιμοποίησαν μόνο ένα όνομα, λόγω του στίγματος και για λόγους ασφαλείας. Καμία δεν είπε πως είχε εξαναγκαστεί- ωστόσο καμία δεν ήθελε να βρίσκεται εκεί. «Μισώ το σεξ» λέει η Έλενα. «Μου αρέσουν τα χρήματα, όχι η δουλειά».
Η Αναστασία, γνωστή ως «Αμαζόνα» στους πελάτες, είναι 33 χρονών και δουλεύει ως ιερόδουλη από τα 14 της. Όπως λέει, πλέον η δουλειά είναι σκληρότερη από ποτέ άλλοτε. «Δεν έχουν πλέον λεφτά» λέει, σημειώνοντας ότι πολλοί λένε πως “θα έρθω όταν πληρωθώ”, ή κάνουν παζάρια. Συχνά ζητούν σεξ χωρίς προφυλάξεις, και πολλές ιερόδουλες που είναι ναρκομανείς παίρνουν πελάτες για λιγότερα από 10 ευρώ. «Αυτές που το κάνουν έχουν AIDS, οπότε δεν τις νοιάζει, το κάνουν ακόμα και για εκδίκηση» λέει η Αναστασία, που είναι σε απεξάρτηση. «Αλλά έχουν καταστρέψει την αγορά».
Άλλη μια που μίλησε στους NY Times ήταν η Μόνικα, μια 30χρονη Αλβανίδα που μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Βγήκε στην πορνεία πριν από 10 χρόνια, ενώ ζούσε στην Κρήτη. Ήρθε στην Αθήνα πριν 5 χρόνια, και αρχικά δούλευε σε ταβέρνα. Είχε κάνει έναν χρόνο μαθήματα μαγειρικής και ήθελε να πληρώσει και για δεύτερον, αλλά ο εργοδότης της ποτέ δεν της πλήρωσε μισθό. «Ήρθα εδώ επειδή είναι η μόνη δουλειά που, όταν την κάνεις, ξέρεις ότι θα πληρωθείς».
Σήμερα περνά 6-8 ώρες την ημέρα προσπαθώντας να προσελκύσει πελάτες, αλλά οι περισσότεροι δεν μένουν. «Δεν έχουν λεφτά. Δεν έχουν λεφτά εδώ και επτά χρόνια». Όταν παίρνει πελάτη, χρεώνει 10 ευρώ για 10 λεπτά και κρατά τα μισά. «Πριν μερικά χρόνια έδιναν φιλοδωρήματα. Έδιναν 20, 50 ίσως και 100 αν τους άρεσε. Τώρα δεν έχει φιλοδωρήματα». Επίσης, με την κρίση έχει αλλάξει και η πελατεία. Πλέον πολλοί είναι μετανάστες, και πολλοί Έλληνες απλά δεν έχουν χρήματα για να πληρώνουν πλέον. «Οι μισθοί τους ήταν 800-900 ευρώ. Τώρα δεν παίρνουν τίποτα».
Ωστόσο, η έρευνα του κ. Λάζου έχει δείξει αύξηση 5% στους Έλληνες μεταξύ 2012 και 2017. «Είναι κάτι το οποίο ένας άνδρας δεν μπορεί να κόψει» λέει ο Μανώλης, ένας 33χρονος οδηγός ταξί και τακτικός των πορνείων. «Το σεξ είναι σαν το κάπνισμα. Θα βρεις 20 ευρώ, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο».