Σε ποιόν απευθύνεται ο πρώην υπουργός και νυν κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Ξυδάκης, όταν προτρέπει να ανοίξει η συζήτηση για επιστροφή στη δραχμή; Ποιόν «επαναφέρει στην τάξη», επισημαίνοντας ότι το νόμισμα δεν είναι ταμπού και ότι η Ελλάδα επι δραχμής μεγαλούργησε;
Η απάντηση είναι νομίζω προφανής. Η δήλωση Ξυδάκη είτε κατόπιν συνεννόησης, είτε εν αγνοία του Μαξίμου υπηρετεί απροκάλυπτα τον πρωθυπουργικό σχεδιασμό. Την στιγμή κατά την οποία μια ακόμη ηρωική διαπραγμάτευση της κυβέρνησης που «αντιστέκεται» είναι σε πλήρες αδιέξοδο, την στιγμή που οι καθυστερήσεις της και η προφανής πολιτική της ανεπάρκεια οδηγούν τη χώρα σε συνθήκες ασφυκτικού αδιεξόδου κατά τα πρότυπα του Ιουλίου του 2015. H «αριστερή» πρόταση έρχεται πάλι στο προσκήνιο, μέσα από τις προτροπές και τις υποδείξεις του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της συμπολίτευσης.
Η δήλωση Ξυδάκη είτε κατόπιν συνεννόησης, είτε εν αγνοία του Μαξίμου υπηρετεί απροκάλυπτα τον πρωθυπουργικό σχεδιασμό.
Η ανεπάρκεια της κυβέρνησης, οι παλινωδίες της, ο κοστοβόρος λαϊκισμός της αποσιωπούνται. Το αφήγημα περιλαμβάνει μόνο τους αδυσώπητους εκβιαστές εταίρους μας και τις παράλογες απαιτήσεις τους. Η βαριά επιδείνωση της πραγματικής οικονομίας, η διατήρηση των capital controls (παρά τις αντίθετες διαβεβαιώσεις), η ασφυκτική έλλειψη ρευστότητας, η μηδενική αξιοπιστία της χώρας ως διαπραγματευόμενου εταίρου αποσιωπώνται επίσης, ή μάλλον χρεώνονται αποκλειστικά στους μυωπικούς δανειστές. Εμείς από την πλευρά μας τα κάναμε όλα, εμείς υπογράψαμε ακόμα και αριστερό μνημόνιο, όμως δεν πάει άλλο, ισχυρίζεται ο κύριος Ξυδάκης.
Η συμβολή της κυβερνητικής πρακτικής και ρητορείας στην εξάπλωση του αντιευρωπαϊσμού στη χώρα μας, είναι τεραστίων διαστάσεων. Ανεξάρτητα από τις τελικές αποφάσεις του Πρωθυπουργού. οι οποίες είναι βέβαιο ότι θα ληφθούν στο παρά πέντε και με κυρίαρχο γνώμονα το συμφέρον του ιδίου και του ΣΥΡΙΖΑ, ο άγριος σπόρος του αντιευρωπαϊσμού καλλιεργείται συστηματικά από τις εθνικολαϊκιστικές δυνάμεις που σήμερα κυβερνούν.
Παρότι το φιάσκο του δημοψηφίσματος του 2015 περιορίζει τους τακτικισμούς του Πρωθυπουργού και το κόμμα της δραχμής εκπροσωπείται πολύ πιο αυθεντικά και με συνέπεια από άλλους, οι φωνές για τη δραχμή ξανακούγονται από τον επίσημο ΣΥΡΙΖΑ, έστω και αν με αξιολύπητο τρόπο σπεύδουν να αυτοαναιρεθούν. Οι φωνές αυτές μας θυμίζουν ότι δεν πρέπει να υπάρχουν ταμπού καθώς και ότι «τα καταφέραμε πολύ ωραία με τη δραχμή το 1910 το 1912 το 1930 το 1960».
Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση ρίχνει την Ελλάδα στα βράχια, στεγνώνει την οικονομία και μέσα στο ζοφερό σκηνικό που διαμορφώνεται για εργαζόμενους, ανέργους και συνταξιούχους επενδύει για άλλη μια φορά στο θυμό και την παραπλάνηση, στο φόβο και την απόγνωση, την οποία η πολιτική της διαιωνίζει. Και αφού η Ευρώπη μας στραγγαλίζει, αφού τα μνημόνια δεν οδηγούν πουθενά γιατί να μην ξανασκεφτούμε τη δραχμή μας και τα ωραία χρόνια που περάσαμε έχοντας τη στο πορτοφόλι μας...
Αυτό είναι το σχέδιο, με υψηλότατο τίμημα για τη χώρα αλλά πάντα με αξιοπρέπεια, για να μην ξεχνάμε την γκροτέσκα κυβερνητική επωδό.