Ο Απόλλων Κουσκουμβεκάκης είναι κατά σειρά καταξιωμένος σολίστ της κλασικής κιθάρας και καθηγητής του οργάνου εδώ και πολλά χρόνια, ενορχηστρωτής με πολύ μεγάλη εμπειρία από συμφωνικές ορχήστρες μέχρι μικρότερα σχήματα και από τα περισσότερα ιδιώματα, μαέστρος και εντέλει πρωτογενής. συνθέτης. Μέχρι τώρα έχει κυκλοφορήσει τα CD «Ο Νοέμβρης Των Ματιών Της» το ’14, «Μ’ Ενα Νεύμα Του Φιλιού» το ’17 και «Αλατοπίπερο» πέρυσι με περιεχόμενο τραγούδια σε στίχους των Μαρία Σπυράτου και Αναστασίας Μητσοπούλου με τις οποίες συνεργάζεται μόνιμα αλλά και μερικά πολύ όμορφα οργανικά θέματα. Σε αμφότερες τις περιπτώσεις δίνει ξεκάθαρα το μουσικό στίγμα του που καθορίζεται αφενός από τις καταβολές του, πριν από όλα φυσικά δηλαδή την κλασική μουσική αλλά και αυτή του μέγιστου Μάνου Χατζιδάκι όπως όμως και για το λεγόμενο «ελαφρό» ελληνικό τραγούδι της δεκαετίας του ’50 και αφετέρου την υψηλή αισθητική του πυλώνες της οποίας είναι η πίστη του στις καλοφτιαγμένες και «δυνατές» μελωδίες και, όταν πρόκειται για τραγούδι, η ανάδειξη του στιχουργικού λόγου διαμέσου της ερμηνείας.
Το στίγμα αυτό όμως εκφράζεται ακόμα πληρέστερα στις ζωντανές εμφανίσεις του. Σε αυτές με ερμηνεύτριες μία ή και αμφότερες τις επίσης μόνιμες συνεργάτιδες του Ειρήνη Τουμπάκη και Άννα Ματσούκα και με συνοδεία η οποία συνήθως είναι είτε ένα κουαρτέτο που εκτός από τον ίδιο στην κλασική κιθάρα περιλαμβάνει επίσης πιάνο, φλάουτο και κοντραμπάσο είτε μόνος του και στις οποίες, εκτός από τα δικά του τραγούδια, παρουσιάζει και εμπνευσμένες διασκευές άλλων που αγαπάει αλλά και κάποιες ευπρόσδεκτες εκπλήξεις και όχι μόνον από το ελληνικό ρεπερτόριο!
Ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη ’ίσως όμως καθώς διαφοροποιείτο από όλες τις προηγούμενες ήταν εκείνη με τίτλο «Οσα δεν σου είπα» που πραγματοποίησε πριν λίγες ημέρες στην αίθουσα της Μουσικής Βιβλιοθήκης «Λιλιαν Βουδούρη» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και η οποία, αξίζει να σημειωθεί σε χαλεπούς καιρούς για την μουσική και γενικότερα για τις δημιουργικές δραστηριότητες, ήταν sold out αρκετές ημέρες πριν.
Με ερμηνεύτρια την Θέλμα Καραγιάννη – με την οποία έχει συνεργαστεί και στο παρελθόν – παρουσίασε μεν και κάποια δικά του τραγούδια αλλά κυρίως πολλές από τις ευφάνταστες διασκευές του. Την μεγάλη διαφορά όμως έκανε η ενορχήστρωση καθώς αυτή τη φορά δεν ήταν μόνον η κιθάρα του ούτε το προαναφερθέν κουαρτέτο.
Μαζί του στη σκηνή ήταν ο σολίστ του βιολοντσέλου αλλά και δεξιοτέχνης του μαντολίνου Σταύρος Παργινός.
Με τον «γήινο» λοιπόν ήχο του βιολοντσέλου να συνδυάζεται με το μελωδικό ηχόχρωμα της κλασικής κιθάρας (εκτός από πέντε τραγούδια στα οποία ο Σ. Παργινός έπαιξε μαντολίνο που, ως επίσης νυκτό έγχορδο, συνδυάζεται άψογα με την κιθάρα) οι δύο βιρτουόζοι παρείχαν την πλέον κατάλληλη συνοδεία στην Θ. Καραγιάννη για τις σοβαρές μα και αισθαντικές, ακόμα και υποβλητικές μερικές φορές ερμηνείες της.
«Μετρ» της ενορχήστρωσης ο Α. Κουσκουμβεκάκης ήταν σε θέση να αποσπάσει το μέγιστο και ιδανικό αποτέλεσμα από δύο μόνον όργανα όπως ακριβώς θα έκανε αν στη θέση τους ήταν ολόκληρη ορχήστρα. Ξεχωριστές στιγμές δύο παραδοσιακά τραγούδια, τα «Μισοπέλαγα Αρμενίζω» και «Θαλασσάκι», που ερμηνεύθηκαν μόνο με συνοδεία κιθάρας ενώ για encore ακούστηκε το «Πόσο Λίγο» του Μίμη Πλέσσα.
Συνολικά ήταν ένα ακρόαμα που ενθουσίασε το κοινό και ζέστανε τις καρδιές και τις ψυχές σε μια βραδιά έντονης κακοκαιρίας. Η επιτυχία της συναυλίας ήταν τέτοια ώστε ήδη υπάρχουν σκέψεις να επαναληφθεί στον ίδιο χώρο. Για άλλη μια φορά ο Απόλλων Κουσκουμβεκάκης κέρδισε το παιχνίδι με την προσήλωση του στην μελωδία και τον ποιητικό λόγο και δίνοντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην – εξαίρετη όπως και σε όλες τις εμφανίσεις του – ερμηνεία, με μια κουβέντα στην χαμηλών τόνων και υψηλής αξίας μα και ήθους αισθητική. Για όσους και όσες το τελευταίο έχει μεγάλη σημασία αξίζει πραγματικά να παρακολουθήσουν μιαν από τις επόμενες εμφανίσεις – ανεξάρτητα από το περιεχόμενο και την δομή της - αυτού του θαυμάσιου και τόσο σεμνού μουσικού ο οποίος τιμά αληθινά την τέχνη του. Σε οποιαδήποτε περίπτωση είναι σίγουρο ότι μετά το πέρας της συναυλίας δεν θα είναι μόνον αισθητικά ικανοποιημένοι/ες αλλά και εσωτερικά λίγο πιο πλήρεις...
