Νέες εικόνες του Ηλιου που ελήφθησαν από την αποστολή Solar Orbiter παρουσιάζουν για πρώτη φορά με την υψηλότερη ανάλυση μέχρι σήμερα όψεις της ορατής επιφάνειας του άστρου μας, αποκαλύπτοντας ηλιακές κηλίδες και ένα συνεχώς κινούμενο φορτισμένο αέριο που ονομάζεται πλάσμα.
Οι εικόνες θα μπορούσαν να δώσουν στους επιστήμονες νέες ενδείξεις που θα τους να βοηθήσουν να ξεκλειδώσουν τα μυστικά του Ηλιου. Ελήφθησαν στις 22 Μαρτίου 2023 και δόθηκαν στη δημοσιότητα την Τετάρτη (20/11), παρουσιάζοντας διαφορετικές δυναμικές πτυχές του Ηλιου, συμπεριλαμβανομένων των κινήσεων του μαγνητικού του πεδίου και της λάμψης του υπερκαυτού ηλιακού στέμματος ή της εξωτερικής ατμόσφαιρας.
Το διαστημόπλοιο βασίστηκε σε δύο από τα έξι όργανα απεικόνισης, συμπεριλαμβανομένου του Extreme Ultraviolet Imager, ή EUI, και του Polarimetric and Helioseismic Imager, ή PHI, για να τραβήξει τις εικόνες από 74 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά.
Το Solar Orbiter είναι μια κοινή αποστολή μεταξύ της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας (ESA) και της NASA που εκτοξεύτηκε τον Φεβρουάριο του 2020. Περιφέρεται γύρω από τον Ηλιο από μέση απόσταση 42 εκατομμυρίων χιλιομέτρων. Αποστολές όπως το Solar Orbiter και το Parker Solar Probe της NASA βοηθούν να απαντηθούν βασικά ερωτήματα γύρω από τον αστέρα του ηλιακού μας συστήματος.
Το Polarimetric and Helioseismic Imager τράβηξε τις πλήρεις όψεις της ορατής επιφάνειας ή φωτόσφαιρας του Ηλιου με την υψηλότερη ανάλυση μέχρι σήμερα. Σχεδόν όλη η ακτινοβολία από τον Ηλιο προέρχεται από τη φωτόσφαιρα, με θερμοκρασίες που κυμαίνονται μεταξύ 4.500 και 6.000 βαθμών Κελσίου.
Ο σκοπός του οργάνου PHI είναι να χαρτογραφήσει τη φωτεινότητα της φωτόσφαιρας και να μετρήσει την ταχύτητα και την κατεύθυνση των μαγνητικών πεδίων του Ηλιου.
Η εικόνα της φωτόσφαιρας παρουσιάζει ηλιακές κηλίδες, που μοιάζουν με τρύπες στην ηλιακή επιφάνεια. Αυτές οι σκοτεινές περιοχές, μερικές από τις οποίες μπορούν να φτάσουν το μέγεθος της Γης ή και μεγαλύτερες, προκύπτουν από τα ισχυρά και συνεχώς μεταβαλλόμενα μαγνητικά πεδία του Ηλιου. Οι κηλίδες -περιοχές όπου το μαγνητικό πεδίο του Ηλιου διαπερνά την επιφάνεια- είναι πιο δροσερές από το περιβάλλον τους και εκπέμπουν λιγότερο φως.
Το όργανο PHI επέτρεψε επίσης στους επιστήμονες να καταγράψουν έναν μαγνητικό χάρτη, ή μαγνητόγραμμα, που δείχνει τις συγκεντρώσεις του μαγνητικού πεδίου του Ηλιου στις περιοχές των ηλιακών κηλίδων του.
Συνήθως, η μεταφορά βοηθά στη μεταφορά θερμότητας από το εσωτερικό του Ηλιου στην ηλιακή επιφάνεια, αλλά αυτή η διαδικασία διακόπτεται όταν τα φορτισμένα σωματίδια αναγκάζονται να ακολουθήσουν τις γραμμές μαγνητικού πεδίου που συγκεντρώνονται γύρω από τις ηλιακές κηλίδες.
Εν τω μεταξύ, το Extreme Ultraviolet Imager παρατηρεί το στέμμα του Ηλιου για να προσδιορίσει γιατί είναι σημαντικά θερμότερο από τη φωτόσφαιρα, φτάνοντας τους 1 εκατομμύριο βαθμούς Κελσίου.
Δεδομένης της εγγύτητας του Solar Orbiter με τον Ηλιο, το διαστημόπλοιο έπρεπε να περιστρέφεται μετά από κάθε εικόνα για να απαθανατίσει κάθε μέρος της όψης του. Κάθε εικόνα είναι το αποτέλεσμα ενός μωσαϊκού 25 μεμονωμένων εικόνων.
Στις 24 Δεκεμβρίου, το Parker Solar Probe θα βρεθεί σε απόσταση 6,2 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από την ηλιακή επιφάνεια, πιο κοντά από οποιοδήποτε ανθρωπογενές αντικείμενο στον Ηλιο. Το πέρασμα θα μπορούσε να βοηθήσει τους επιστήμονες να μελετήσουν την προέλευση του διαστημικού καιρού απευθείας στην πηγή του.
(με πληροφορίες από Cnn.com)