Ας είμαστε ειλικρινείς. Ο πρωθυπουργός δεν μας «είχε» όλους, τους περισσότερους δηλαδή, από την αρχή. Όχι ήταν λίγος, όχι ήταν πολύς, όχι παραήταν αστός, όχι ήταν του Κολεγίου Αθηνών, αρχικά περισσότερο η αγανάκτηση απέναντι στον Σύριζα μας ένωσε, παρά μία αδιαμφισβήτητη πίστη στο πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη. Όμως ο σημερινός πρωθυπουργός υπήρξε επίμονος και εργατικός. Και κυρίως δεν κοιτούσε μόνο τον στόχο του, τακτική που αποτελεί τον ασφαλέστερο τρόπο να μην φτάσεις ποτέ σε αυτόν. Ο Μητσοτάκης άκουγε, έβλεπε, αριστερά και δεξιά, ήταν δεκτικός, αφουγκραζόταν. Πρωτίστως είχε ψηλά το μέτωπο, αλλά χαμηλά το κεφάλι.
Αυτή ακριβώς η συμπεριφορά του εξασφάλισε όχι απλώς μία νίκη, αλλά και την αναγκαία αυτοδυναμία. Το βράδυ, όμως, της Πέμπτης, 22 Αυγούστου, παρακολουθούσαμε ξανά και ξανά το βίντεο με τον Έλληνα πρωθυπουργό στο στούντιο του τηλεοπτικού δικτύου France 24 να μιλάει άπταιστα γαλλικά. Δεν μπορούσαμε ακόμη να εξοικειωθούμε με το γεγονός ότι έχουμε επικεφαλής έναν άνθρωπο που γνωρίζει να μιλάει ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά. Μετά από εκείνα τα ανεκδιήγητα βιντεάκια του πρώην πρωθυπουργού σε συναντήσεις ή συνομιλίες με ξένους ηγέτες και πολιτικούς, η έκπληξή μας, η σαστιμάρα μας ήσαν παροιμιώδεις.
Δεν αποτελεί ασφαλώς αποκλειστικά ζήτημα γλωσσομάθειας. «Ο Θεός είναι γραμματική», έλεγε ο Νίτσε. Το να είναι σε θέση ένα πρόσωπο να αρθρώνει λόγο σε μία ή περισσότερες γλώσσες, δηλαδή πολιτισμούς, συνιστά θέμα συγκρότησης, δηλαδή θέμα πολιτικό. Αφορά θεμελιώδη ικανότητα και αδιαπραγμάτευτη δεξιότητα ενός πολίτη, πόσο μάλλον ενός πολιτικού και δη ηγέτη.
Άνθρωπος σημαίνει λόγος, όπως πουλί σημαίνει πέταγμα και σκορπιός δηλητήριο. Φανταστείτε εκείνα τα μαγευτικά σμήνη πουλιών που διασχίζουν τους ορίζοντες σε άριστο, σχεδόν στρατιωτικό σχηματισμό V, να πραγματοποιούν τα μακρινά, αποδημητικά τους ταξίδια, δίχως να ηγείται εκείνο με τα πιο δυνατά φτερά, με το πιο ασφαλές πέταγμα. Είμαστε βέβαιοι ότι δεινοί ορνιθολόγοι θα διαβεβαίωναν ότι ο ικανός αρχηγός έχει να κάνει με την επιβίωση του είδους.
Το ελληνικό έθνος είναι πολύπαθο, αλλά αντέχει. Εκείνα που ενδεχομένως δεν θα άντεχαν δεύτερη διακυβέρνηση Σύριζα είναι η πατρίδα και το κράτος. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης το κατέχει καλά αυτό. Και είναι διατεθειμένος να το διατυπώσει και να το διεκδικήσει σε πολλές γλώσσες. Ο λόγος ενός πρωθυπουργού δεν είναι απλώς λόγος, είναι η αιχμή του δόρατος ενός κράτους-έθνους.
Ευχόμαστε, -και θα ήμασταν απολύτως συμφιλιωμένοι με αυτό-, ο Έλληνας πρωθυπουργός να μας προδώσει λίγο, όχι πολύ. Γιατί άριστος πολίτης είναι εν πολλοίς εκείνος που έχει κατακτήσει το βαρύ βλέμμα του πολύπειρου και έχει μαντέψει το ανέφικτο.