Την στιγμή που γράφεται το παρόν άρθρο, το 99% της συνολικής ενσωμάτωσης των ψήφων, δείχνουν ότι το ΑΚΡ (κόμμα του Ερντογάν) έχει χάσει κατά δυόμισι, ποσοστιαίες μονάδες από το CHP (κεμαλικό κόμμα). Οι υποψήφιοι της αντιπολίτευσης κέρδισαν όλους τους μεγάλους δήμους της Τουρκίας, επαληθεύοντας τα προγνωστικά ότι οι Εκρεμ Ιμάμογλου και Μανσούρ Γιαβάς θα ήταν τα απόλυτα φαβορί της συγκεκριμένης, εκλογικής διαδικασίας.
Ο πρόεδρος της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν βγήκε ηττημένος σχεδόν ένα χρόνο μετά από τις εθνικές εκλογές. Αλήθεια, κάτω από το πρίσμα αυτό πρέπει να ερμηνευτεί η νίκη των υποψηφίων του κεμαλικού κόμματος;
Ο πρόεδρος της Τουρκίας είναι φαινομενικά και μόνο ηττημένος. Και με μία πολύ προσεκτική ματιά, αυτό που γράφω γίνεται κατανοητό, καθώς στη χθεσινή του ομιλία στα γραφεία του κόμματός του μετά την ανακοίνωση των πρώτων αποτελεσμάτων, όχι μόνο έδειξε πνεύμα ενότητας, διαμηνύοντας ότι ”κέρδισε η Δημοκρατία”, αλλά συνέχισε ακάθεκτος τη ρητορική του, εξαπολύοντας εμμέσως πλην σαφώς επίθεση στους Κούρδους, καθώς επικεντρώθηκε στα γεγονότα που συνέβησαν στο Ντιγιαρμπακίρ, όπου σε συμπλοκή έξω από εκλογικό κέντρο έχασε τη ζωή του ένα άτομο και τραυματίστηκαν δώδεκα.
Βλέποντας τα κόμματα και τους συνασπισμούς που έλαβαν μέρος στην εκλογική διαδικασία τόσο στους μεγάλους δήμους της χώρας όσο και σε εθνικό επίπεδο, αυτό που γίνεται αντιληπτό είναι ότι ένα διόλου αμελητέο ποσοστό αυτών έχει εθνικιστικό ή ακραίο εθνικιστικό πρόσημο, που όπως αποδείχθηκε πριν ένα χρόνο, κατά τη διάρκεια των εθνικών εκλογών συσπειρώνεται γύρω από το κόμμα του προέδρου Ερντογάν.
Συγχρόνως, η ανακοίνωση του Ερντογάν από την αρχή κιόλας της προεκλογικής εκστρατείας των υποψηφίων του, ότι είναι οι τελευταίες εκλογές που διεξάγει ως πρόεδρος της χώρας, το πιθανότερο είναι, ότι πρέπει να την εκλάβουμε ως ένα από τα επικοινωνιακά τεχνάσματα του Τούρκου προέδρου, ώστε να δει το ποσοστό λαού που μπορεί να συσπειρώσει, μετά από μία τέτοια δημόσια ”ομολογία”. Οι δυόμισι μονάδες που έχασε είναι αμελητέο ποσοστό για τον ίδιο σε μία ειδικά περίοδο που ως προς την εξωτερική πολιτική του ”διαβαίνει το Ρουβίκωνά” του, χωρίς να παρουσιάζει κάποια θετική αντιμετώπιση από τους συμμάχους και εταίρους του κράτους του, παρά μόνο υποσχέσεις.
Και το θέμα στο όποιο οφείλει η κοινή γνώμη και η Διεθνής Πολιτική να εστιάσει, βλέποντας το αποτέλεσμα των δημοτικών εκλογών στο τουρκικό κράτος, δεν είναι η ”ήττα” Ερντογάν, αλλά αντίθετα οι ”μνηστήρες” του κεμαλικού κόμματος που μεταξύ τους ”θα ξιφουλκήσουν” για το χρίσμα της προεδρίας στις εκλογές του 2028.
Ο Ιμάμογλου της Κωνσταντινούπολης δεν έχει αντίπαλο τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αλλά τον Μανσούρ Γιαβάς, που ”έκανε περίπατο” στην Άγκυρα σε σχέση με τα ποσοστά που ο ίδιος κέρδισε, τον κατά κοινή ομολογία, ”άνευρο” υποψήφιο του Τούρκου προέδρου. Οπότε, εν προκειμένω στο κεμαλικό κόμμα θα δούμε ένα ντέρμπι ανάμεσα στους δύο αυτούς άνδρες, που το μόνο σίγουρο είναι, ότι ο Ερντογάν ακάθεκτος θα συνεχίσει την πολιτική του, συσπειρώνοντας τον λαό του και ετοιμάζοντας -εάν όντως εννοούσε την αποχώρησή του από την πολιτική σκηνή - τον πολιτικό διάδοχό του.
Όσον αφορά τη χώρα μας, η συγκεκριμένη εκλογική διαδικασία δεν έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς ήταν δημοτικές εκλογές, ωστόσο θα έχει ενδιαφέρον από εδώ και στο εξής, καθώς θα βγουν μπροστά τα πρόσωπα που θα διεκδικήσουν τον προεδρικό θώκο της Τουρκίας το 2028. Ωστόσο, αυτό που είναι το μόνο σίγουρο, το εθνικό δόγμα του γειτονικού κράτους, ανεξάρτητα ποιο πρόσωπο και ποιο κόμμα είναι στην εξουσία, έχει ως κύριο αντίπαλο, ”εχθρό” όπως αποκάλεσε ο Τούρκος πρόεδρος, την Ελλάδα και τους Έλληνες (και φυσικά εννοείται ότι η Κύπρος είναι ένα από τα κυριότερα κεφάλαια του στρατηγικού σχεδιασμού της γειτονικής χώρας). Και αυτό που οφείλουμε να έχουμε στο μυαλό μας με βάση τη Διπλωματική Ιστορία είναι, ότι οι Κεμαλιστές είναι ”λύκοι με προβιές”.