Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών του Ιούνη ήταν κάπως διαφορετικό για την Κύπρο. Τις έξι έδρες δεν μοιράστηκαν τα τέσσερα παραδοσιακά κόμματα, όπως συνηθιζόταν στις τελευταίες αναμετρήσεις, αλλά μπήκε στην εξίσωση το ακροδεξιό ΕΛΑΜ, που εδραιώνεται ως τέταρτο κόμμα και όχι μόνο. Τρίτος στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων κατέληξε ο ανεξάρτητος Φειδίας Παναγιώτου, ο οποίος ταρακούνησε το σύστημα αποσπώντας 19,36% επί των ψηφισάντων και 71.330 ψήφους. Ο Φειδίας Παναγιώτου εξελέγη ευρωβουλευτής πανηγυρικά, απορροφώντας όλες τις συζητήσεις της επόμενης μέρας. Ελάχιστοι ασχολήθηκαν με την απώλεια έδρας του ΑΚΕΛ, την κατρακύλα της ΕΔΕΚ, την είσοδο στην Ευρωβουλή του μέχρι χτες αδελφού κόμματος της Χρυσής Αυγής.
Το παράδοξο της όλης υπόθεσης είναι πως ο τικ τόκερ Φειδίας Παναγιώτου δεν προσέφερε εναλλακτική πρόταση στους Κύπριους ψηφοφόρους, μάλιστα επέμενε να τονίζει ότι δεν έχει πολιτικές θέσεις και ότι προτίθεται να μάθει πώς λειτουργεί το Ευρωκοινοβούλιο αφού εκλεγεί. Υπογράμμιζε, καθ’ όλη την προεκλογική εκστρατεία, πως ο κόσμος «βαρέθηκε τις απόψεις» και ζητεί πράξεις, ασχέτως αν ο ίδιος δεν έλεγε τι προτίθεται να κάνει όταν εκλεγεί. Οι αόριστες δηλώσεις του σε πόντκαστε ή πάνελ τηλεοπτικών εκπομπών δεν άφηναν περιθώριο ανάλυσης για κάποιου είδους ιδεολογικό περιεχόμενο στην υποψηφιότητά του, αλλά κατόρθωσε να εκλεγεί ως ένα δημοφιλής ινφλουένσερ.
Άλλωστε, η επιτυχία του δεν είναι επιτυχία πολιτικού προγράμματος, αλλά περισσότερο αποτυχία των παραδοσιακών κομμάτων να κρατήσουν τις δεξαμενές των ψηφοφόρων τους. Αυτό ήταν και το συμπέρασμα από σκόρπιες τοποθετήσεις όσων τον ψήφισαν: ήθελαν να στείλουν ένα μήνυμα, οποιοδήποτε μήνυμα, στο κομματικό κατεστημένο.
Κι όμως, πολύ σύντομα έγινε αντιληπτό πως ο πολλά υποσχόμενος, αγγελικά πλασμένος, Φειδίας Παναγιώτου, δεν είναι απλώς ένα παπαδοπαίδι από χωριό, με έφεση στα κοινωνικά δίκτυα και ιδιαίτερη έγνοια για την Παιδεία – όπως έλεγε επίσης αοριστολογώντας. Αν και οι δηλώσεις του, λοιπόν, δεν επιδείκνυαν κάποιο ενδιαφέρον ή άποψη για το κυπριακό ζήτημα, είχε υποσχεθεί –μέσα στο καλοκαίρι– μια «κοινή εμφάνιση» με κάποιον Τουρκοκύπριο, ως μια δήθεν τοποθέτηση της νέας γενιάς για το Κυπριακό. Έτσι, στις 14 Αυγούστου, κατά την πεντηκοστή επέτειο της δεύτερης φάσης της τουρκικής εισβολής, ο Φειδίας συνεργάστηκε με τον «Urban Cypriot», τον πιο διάσημο Τουρκοκύπριο στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, όπως ο ίδιος παρουσίασε τον εαυτό του. Μαζί δημιούργησαν ένα φιλμάκι δήθεν για το κυπριακό πρόβλημα, αλλά στη βάση της γνωστής αναθεώρησης περί «ίσης ευθύνης».
Ο Urban Cypriot, από την κατεχόμενη πλευρά του οδοφράγματος, μίλησε για ένα πρόβλημα χωρίς υπαίτιο, που ξεκίνησε το 1964 όταν «οι άνδρες των Ηνωμένων Εθνών πρωτοήρθαν στο νησί για να εμποδίσουν τους αλληλοσκοτωμούς μας», ενώ ο Φειδίας μίλησε για την τουρκική εισβολή του 1974 και την κατάληψη του… 38% των εδαφών από τον τουρκικό στρατό. Έπειτα, σημειώθηκε από τον Urban Cypriot το παράλογο της επίδειξης διαβατηρίων, πάλι χωρίς να φταίει κανείς, αλλά άρον άρον, με τους δύο πλέον να είναι μαζί και αγκαλιασμένοι, στην ελεύθερη πλευρά της οδού Λήδρας, έγινε κατανοητή η φιλοσοφία της συνάντησης και του βίντεο συνάμα. Μας έμαθαν, είπαν, να μισούμε ο ένας τον άλλο, με τον ευρωβουλευτή να προσθέτει ότι του έμαθαν «μισή ιστορία» και πως η Κύπρος είναι κολλημένη στο πρόβλημά της, ενώ ο κόσμος εξελίσσεται ραγδαία.
Το συγκεκριμένο βιντεάκι δεν ήταν μια απλή παρένθεση στη μετεκλογική εκστρατεία του Φειδία Παναγιώτου, αλλά η αρχή μιας συντονισμένης προσπάθειας παραποίησης της αλήθειας. Η επιμονή του να αναφέρεται σε «μισή ιστορία» και σε συνεντεύξεις που ακολούθησαν, τον κατέστησαν αγαπητό σε μια συγκεκριμένη μερίδα Κυπρίων, οι οποίοι ασφαλώς συμφωνούν πως οι Ελληνοκύπριοι με τα εγκλήματά τους «ανάγκασαν» την Τουρκία να κάνει εισβολή. Αξίζει να σημειωθεί πως των τοποθετήσεων αυτών είχε προηγηθεί συνάντηση του ευρωβουλευτή με παιδιά αγνοουμένων της εισβολής, τα οποία ζήτησαν τη βοήθειά του για διεθνοποίηση του ζητήματος. «Δεν είστε μόνο εσείς ορφανοί», τους είπε, εκχυδαΐζοντας την όλη συζήτηση και ζητώντας την... ησυχία του.
Απέκτησε άποψη και για την Ουκρανία
Μετά τις ευρωεκλογές, πάντως, ο Φειδίας Παναγιώτου δεν ξεκίνησε εκστρατεία ξεπλύματος μόνο της κατοχικής Τουρκίας, με τις διάφορες αρλούμπες για τη μισή ιστορία και τα... εγκλήματα των Ελληνοκυπρίων, αλλά και της Ρωσίας, της εισβολής και όσων διαπράττει στην Ουκρανία. Ο ανεξάρτητος ευρωβουλευτής μυρίστηκε ψόφιο και με την έναρξη της θητείας του έδωσε συγκεκριμένα δείγματα γραφής. Ο Παναγιώτου απέρριψε ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου για συνέχιση της χρηματοδότησης της ουκρανικής άμυνας, με το πρόσχημα ότι το ψήφισμα υποστήριζε τη συνέχιση του πολέμου. Στην αρχή αιωρήθηκε η φήμη της άγνοιας, αλλά πολύ νωρίς έσπευσε να βάλει τα πράγματα στη θέση τους ο ίδιος ο ευρωβουλευτής.
Σε διάλογο με τον δημοσιογράφο Μανώλη Καλατζή, έδωσε την απάντησή του. «Το ψήφισμα μιλούσε για συνέχιση του πολέμου», είπε, για να προχωρήσει στο συνηθισμένο αφήγημα περί αποκλειστικής ευθύνης των ΗΠΑ, οι οποίες «κάνουν προπαγάνδα» για να διχάσουν τον ουκρανικό λαό. Για να προχωρήσει στο ρωσικό αφήγημα, μπλέκοντας με πράγματα τα οποία αγνοεί. Όπως είπε, έπρεπε να ρωτηθούν οι άνθρωποι στο Ντονιέτσκ, στο Λουγκάνσκ και στη Μαριούπολη (!), οι οποίοι «μιλούν ρωσικά, έχουν ρωσικές εκκλησίες» και... τους απαγορεύουν τα ρωσικά στα σχολεία.
Τέλος πάντων, ο Φειδίας Παναγιώτου τα έμπλεξε τόσο πολύ, που τελικά αναγνώρισε και το δικαίωμα των Τουρκοκυπρίων, αν θέλουν, να τους διοικεί η Τουρκία. Εκφράζοντας, μες στη σύγχυσή του, την ελπίδα να εκλεγεί ο Ντόναλντ Τραμπ για να σταματήσει η Αμερική να χρηματοδοτεί την Ουκρανία και να επικρατήσει η ειρήνη – χωρίς να φύγει, βέβαια, η Ρωσία από τα ουκρανικά εδάφη.
Οι κοινοποιήσεις του Έλον Μασκ και η συνέντευξη με τον Μακάριο Δρουσιώτη
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, πρόκειται για μια ιδιαίτερη περίπτωση και οποιαδήποτε εκτίμηση για το μέλλον είναι επισφαλής. Ο Φειδίας μπορεί την ίδια στιγμή να μιλά για τη σπατάλη του Ευρωκοινοβουλίου και να κοινοποιείται από τον Έλον Μασκ στο δικό του X και ταυτόχρονα να συζητά με τον δημοσιογράφο Μακάριο Δρουσιώτη για το ότι η Αγγλία «απελευθέρωσε» την Κύπρο το 1878 και το ότι η ένωση με την Ελλάδα ήταν για την κυπριακή Εκκλησία ένα «project» για να σταματήσουν να πληρώνουν φόρους οι προύχοντες.
Το επίπεδο είναι πολύ χαμηλό αλλά συνάμα και επικίνδυνο. Ένας από τους έξι ευρωβουλευτές της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι ο Φειδίας Παναγιώτου, ο οποίος κουβαλά την παραπάνω τρικυμία. Εκμεταλλευόμενος τα σημεία των καιρών, επένδυσε στη διαδικτυακή δημοφιλία του, εξελέγη ευρωβουλευτής χωρίς την παραμικρή πολιτική θέση και έπειτα άρχισε να ξεδιπλώνει γνωστά παραμύθια για να ξεπλύνει την Τουρκία, τη Ρωσία, ακόμα και τη Βρετανική Αυτοκρατορία. Κι ας δημοσιεύει, την ίδια ώρα, βιντεάκια για το άφθονο αεριούχο νερό του Ευρωκοινοβουλίου ή το διπλωματικό του διαβατήριο, που τον βοηθά να μην περιμένει στις ουρές των αεροδρομίων.