Εντύπωση και ερωτηματικά για τη σκοπιμότητα που ενδεχομένως κρύβει ως κίνηση, προκαλεί η συνάντηση του υπουργού Εθνικής Άμυνας, παρουσία μάλιστα και της στρατιωτικής ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων, με τον Φαήλο Κρανιδιώτη, πρόεδρο της Νέας Δεξιάς. Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε κατόπιν αιτήματος του τελευταίου ο οποίος ζήτησε, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Αθηναϊκού Πρακτορείου, να ενημερωθεί από τον Πάνο Καμμένο για τις εξελίξεις στο Αιγαίο και τις τουρκικές προκλήσεις.
Με την επισημότητα την οποία επέλεξε να προσδώσει σε αυτή τη συνάντηση ο κ.Καμμένος -υποδεχόμενος τον κ.Κρανιδιώτη μαζί με την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων στο Υπουργείο- δεν μπορεί παρά να προκαλεί δεύτερες σκέψεις, για την επιλογή του. Εξάλλου η όποια ενημέρωση δεν θα μπορούσε να γίνει τηλεφωνικά;
-Μικροπολιτική και κομματικό ακροατήριο: Μια πρώτη ερμηνεία θα ήταν πως επικοινωνώντας αυτή την συνάντηση με μία φιγούρα όπως ο κ.Κρανιδιώτης, ο οποίος πολλάκις έχει χαρακτηριστεί ως φορέας ακροδεξιών, ισλαμοφοβικών μηνυμάτων και εκφραστής μια πολύ σκληρής εθνικιστικής ρητορικής, ο κ.Καμμένος φαίνεται να προσπαθεί να συγκρατήσει ενδεχομένως διαρροές στο εσωτερικό του κόμματός του- κορυφή και βάση- που του καταλογίζει μη επαρκή «πατριωτικά αντανακλαστικά».
-Προς τους επικριτές και τους αμφισβητίες του ΣΥΡΙΖΑ: Στέλνει ίσως ένα μήνυμα στον κυβερνητικό του εταίρο, πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Μια προειδοποίηση πως στα εθνικά θέματα τα δύο κόμματα, ΑΝΕΛ και ΣΥΡΙΖΑ, δεν βρίσκονται στην ίδια συχνότητα- όσο και εάν το Μαξίμου προσπαθεί να συγκρατήσει το...ταμπεραμέντο του κ.Καμμένου και των κομματικών του συντρόφων.
-Ένας σύμμαχος εκ δεξιών; Βέβαια, αυτό που επίσης κάνει την ίδια στιγμή, ηθελημένα ή αθέλητα, είναι να αναβαθμίζει στον δημόσιο και θεσμικό ρόλο, ένα πρόσωπο όπως ο κ.Κρανιδιώτης με τη συγκεκριμένη πολιτική φυσιογνωμία σε μια κρίσιμη περίοδο για τα εθνικά ζητήματά της χώρας, δίνοντας του βήμα για δημόσιες δηλώσεις, τοποθετήσεις και αναλύσεις.
-Ο κίνδυνος «μπαχαλοποίησης» της συζήτησης: Η σύγχυση ανάμεσα στον τουρκικό εθνικισμό και την αραβική ισλαμοφοβία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι δηλώσεις του κ.Κρανιδιώτη, στο πλαίσιο της επίσημης αυτής συνάντησης, περί «Τούρκων ισλαμοφασιστών». Ο όρος ισλαμοφασισμός όμως παραμένει ένας παρωχημένος νεολογισμός ο οποίος επανήλθε στον πολιτικό λόγο μετά την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου στις ΗΠΑ προσπαθώντας να περιγράψει την ιδεολογία των μελών της Αλ Κάιντα και αργότερα των μελών του Ισλαμικού Κράτους. Σε κάθε περίπτωση περίπτωση όμως ο τουρκικός εθνικισμός και οι αιχμές περί ισλαμοφασισμού δύσκολα συνυπάρχουν ως ακριβείς όροι να εξηγήσουν το τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Τουρκία ενώ η ίδια η χρήση του όρου μοιάζει να εξυπηρετεί ακραία ιδεολογικά ακροατήρια, αποδίδοντας ιδιότητες στην Τουρκία, που ενδεχομένως δεν έχει, κατασκευάζοντας έναν εχθρό με εικονικές ιδιότητες, μπλέκοντας μεταξύ τους τον τουρκικό εθνικισμό, τον αραβικό εξτρεμισμό και την ακροδεξιά ισλαμοφοβία.
Εν τέλει λοιπόν, η ενημέρωση προς τον κ.Κρανιδιώτη βοήθησε ώστε ο ίδιος να προσθέσει στη δημόσια συζήτηση ένα κομμάτι της ιδεολογικής του ατζέντας η οποία ούτε βοηθά, ούτε διαφωτίζει.