Και ένα πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης πρωθυπουργού θα διόριζε τον Φώτη Κουβέλη αναπληρωτή υπουργό Άμυνας.
Προβαίνοντας στον εξής απλούστατο αλγοριθμικό υπολογισμό: Αφού στις πραγματικές προτεραιότητες της κυβέρνησης η άμυνα της χώρας έρχεται τελευταία (βλέπε παλιότερες δηλώσεις του πρωθ. περί θαλασσίων συνόρων, αλλά και τις συνέπειες των επιλογών που έκανε κατά την θητεία του, εξαιτίας των οποίων έχει καταστεί πολλαπλώς χειραγωγούμενος), άρα καταλληλότερος για την θέση είναι ένας διαθέσιμος στην πιάτσα πολιτικός που να είναι τουλάχιστον τόσο γελοίος όσο και ο επικεφαλής του εν λόγω υπουργείου.
Η επιλογή κρίνεται ως βέλτιστη, και για έναν άλλον λόγο πέραν του προφανούς: Ο συγκεκριμένος πολιτικός προκαλεί πλέον σχεδόν αντανακλαστικά κύματα θυμηδίας, τέτοια που η επιλογή του καταντάει να λειτουργεί και εξόχως αποπροσανατολιστικά ως προς τις πραγματικές συνέπειες της τοποθέτησής του. Γιατί η κυβέρνηση τον επέλεξε για να δώσει «σήμα» στον Ερντογάν (και κατ επέκταση στο επεκτατικό σύστημα της γειτονικής χώρας), ότι σοβαρολογούμε τόσο όταν μιλάμε για την υπεράσπιση της ακεραιότητάς μας, όσο αυτός και ο φίλος του, Βαρθολομαίος, όταν αποκαλούν «ειρηνευτική» την στρατιωτική εισβολή και την σφαγή αμάχων στο Αφρίν του συριακού Κουρδιστάν.
Και αυτό το σήμα, προφανώς, ελήφθη εξ ου και το νέο επεισόδιο με την σύλληψη των 2 στελεχών των ενόπλων δυνάμεων στην ελληνοτουρκική μεθόριο του Έβρου ― μια ακόμα χοντρή κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις την οποία η κυβέρνηση πάει να διαχειριστεί στο πλαίσιο της πάγιας πια κατευναστικής λογικής. Μόνο που αυτή ακριβώς η λογική, την οποία πρεσβεύει ο Φώτης Κουβέλης, ένας αυθεντικός «γκραουτσομαρξιστής» (αν δεν σας αρέσει η άποψή μου, έχω κι άλλες), είναι εκείνη που μέρα με τη μέρα επιτρέπει στην κλιμάκωση της επιθετικότητας που επιδεικνύει το γειτονικό επεκτατικό σύστημα, πολλαπλασιάζοντας έτσι τις τραγικές συνέπειες για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Σήμερα, ήδη 2 άνθρωποι βρίσκονται όμηροι στα χέρια του φασιστικού κράτους.
Γι′ αυτό και στην πραγματικότητα «η φάση» δεν προσφέρεται διόλου για μιμίδια, χαβαλέ, και γενικώς για να σπάμε πλάκα: Αντικατοπτρίζει τα πραγματικά παθήματα ενός λαού, που έχει απομείνει αποσβολωμένος να παρακολουθεί την ολοκληρωτική απώλεια του δικαιώματος αυτοδιάθεσής του σε αντίστροφη μέτρηση...