Ο κόσμος είναι ένα τεράστιο σούπερ μάρκετ. Όλο αγοράζουμε και όλο πουλιόμαστε. Φορέστε κάτι ωραίο, φτιάξτε τα μαλλιά σας. Καδράρετε τα πτυχία σας και χαμογελάστε. Η επιτυχία πλασάρεται πάντα με ωραίο, σίγουρο χαμόγελο.
Τα πάντα πουλιούνται και αγοράζονται. Ρούχα, σεμινάρια, καλλυντικά, γιαούρτια, βιβλία, προγράμματα, πανεπιστημιακές εργασίες, ταινίες, λαχανικά, μετοχές, ιατρικές υπηρεσίες, μερικοί ξεπουλάνε και την ψυχή τους.
Ο πόνος πουλιέται και αγοράζεται. Βιασμοί, γυναικοκτονίες, καταθέσεις μαρτύρων και ημερολόγια νεκρών παιδιών, η άποψη του κάθε άσχετου. Μπορούμε επίσης να πουλάμε καλοσύνη, κοινωνική ευαισθησία, αίσθημα δικαίου, ευθιξία, οξυδέρκεια, κρίνοντας πάντα μόνο τους άλλους. Πωλείται βέβαια και η αυτογνωσία, μαζί με βιταμίνες και ηρεμιστικές διακοπές.
Μερικές φορές όλα τα παραπάνω μπερδεύονται, ο κέρσορας τρελαίνεται και ανεβοκατεβαίνει ανάμεσα σε κάποια πρόσφατη δολοφονία και στο δερμάτινο που σκέφτεσαι να αγοράσεις. Ο κόσμος άλλωστε σήμερα είναι ένα σούπερ μάρκετ εντελώς χαοτικό, δεν συνειδητοποιείς καλά-καλά πότε πουλιέσαι και πότε αγοράζεις. Ποτέ δεν ξέρεις τι να διαλέξεις γιατί όλα είναι υπερβολικά πολλά και υπερβολικά φτηνά. Τελικά καταλήγεις κάθε βράδυ να κουτουλάς το κεφάλι σου στο πληκτρολόγιο νυσταγμένος χωρίς να μπορείς να ξεκολλήσεις ή περιπλανιέσαι στη ζωή σου χαμένος, με μια συνεχή, αφόρητη διάσπαση ανάμεσα σε ψεύτικες ανάγκες.
Ο κόσμος είναι ένα τεράστιο σούπερ μάρκετ. Πουλιούνται σκιές ματιών για οχτάχρονα κορίτσια, εφηβικές αυτοκτονίες και φυσικά, όπλα. Φρεγάτες, στρατιωτικά drones, λαϊκισμός, η προπαγάνδα και ο εθνικισμός και μην ξεχνάτε πως πλησιάζουν Χριστούγεννα. Όλα τα παραπάνω στο σούπερ μάρκετ θα γίνουν ξαφνικά φωτισμένα, να μην ξεχάσουμε να βάλουμε λαμπάκια στο κεφάλι μας και να κλάψουμε λίγο για τα μωρά που πεθαίνουν σε βομβαρδισμένες φάτνες.
Αναρωτιέμαι τι δεν πουλιέται σήμερα, μα όλα πουλιούνται και όλα αγοράζονται. Ανακαινισμένα σπίτια, οι εικόνες από φωτιές και πλημμύρες, κλιματιστικά και σκούπες ρομπότ, φιλανθρωπίες, αποτριχώσεις, τηλεοπτικές πλατφόρμες. Η γνώση και η εμπειρία μας, τα ωραία μας μάτια, μας, τα ηλιοβασιλέματα που βλέπουμε, όλα πρέπει να τα πλασάρουμε γιατί κάποιος πρέπει να μας αγοράσει. Προπάντων, πουλιέται το μίσος και ο φόβος.
Κατοικίδια ζώα, θεατρικές παραστάσεις, βιογραφικά και σπουδές, φακοί επαφής, οδοντόκρεμες και αστρολογικές προβλέψεις, θεραπείες για τη φαλάκρα, κουρτίνες, αυτοκίνητα, σοσιαλιστικές ιδέες και έτοιμα γεύματα. Επίσης, τα σαρδάμ των πολιτικών, τραπεζικά δάνεια και οι κρέμες για τις παρανυχίδες. Και φυσικά κάποιοι πουλάνε και αγοράζουν τον έρωτα.
Ίσως το μόνο που δεν πουλιέται ακόμη και δεν αγοράζεται είναι τα όνειρα που βλέπουμε το βράδυ. Ακόμη δεν βγήκε κανείς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να περιγράψει τον εφιάλτη που τον τίναξε ή μια ονείρωξη ή κάποια σουρεαλιστική εικόνα, όπως, για παράδειγμα, ότι γύριζε στο πλυντήριο ρούχων ως κάλτσα. Κανείς δεν θα αγοράσει ένα όνειρο με κάποιον που έχει πεθάνει, ούτε με το σπίτι των παιδικών μας χρόνων που γυρίζει ξανά και ξανά στον ύπνο μας για να μας θυμίζει ότι δεν μεγαλώσαμε τελικά αληθινά.
Αυτός ο ύπνος είναι, λοιπόν, ό,τι μας έμεινε. Το μόνο προσωπικό δεδομένο που προστατεύεται απόλυτα, τα μηνύματα του ασυνειδήτου είναι τα μόνα που δεν απειλούνται από κάποιο χακάρισμα. Οι επιθυμίες που δεν παραδεχόμαστε και έρχονται σαν όνειρα είναι οι μόνες που δεν θα μπουν σε κάποιο ηλεκτρονικό καλάθι, που δεν θα ικανοποιηθούν με το πάτημα ενός κουμπιού. Μα αν αρχίσουμε να πουλάμε και τα όνειρά μας, τότε πια δεν θα έχουμε τίποτα απόλυτα δικό μας, αν προσπαθήσουμε να αγοράσουμε για το ασυνείδητο θα καταργήσουμε τελικά την ίδια την έννοια της επιθυμίας.
Οπότε μέσα σε αυτόν τον χαοτικό αιώνα που έχει εδώ και καιρό ξεκινήσει, ίσως η μόνη μη καταναλωτική, η μόνη άδολη και ακέραια ενέργεια, που μπορούμε να κάνουμε, είναι απλώς να κοιμηθούμε…