Μόλις πριν 27 ημέρες είχαμε εκλογές. Ευρωεκλογές. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε δεύτερος με 23,75%, το ΚΙΝΑΛ τρίτο με 7,72%. Στην πιο δύσκολη θέση βρέθηκαν οι άνθρωποι που είχαν φύγει από το παλιό ΠΑΣΟΚ για να πάνε στον ΣΥΡΙΖΑ και σε ακόμα δυσκολότερη θέση οι της Γέφυρας. Η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν καθαρή. Η στασιμότητα του ΚΙΝΑΛ μέσω όμως κατάκτησης της τρίτης θέσης επίσης.
Στην προεκλογική περίοδο των Εθνικών Εκλογών και τα δύο κόμματα σήμερα δίνουν μια ύστατη μάχη επικράτησης στο χώρο της Κεντροαριστεράς. Ο ΣΥΡΙΖΑ από σχέση ισχύος μεν αλλά με τρομερά προβλήματα συνοχής δε, το ΚΙΝΑΛ με προίκα ένα ποσοστό ευρωεκλογών που δεν του έδωσε τη δυναμική που θα ήθελε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προχώρησε άμεσα στη διεξαγωγή εθνικών εκλογών, το ΚΙΝΑΛ πήρε μια απόφαση υψηλού ρίσκου αλλά - κακά τα ψέματα - σωστής κομματικής στρατηγικής (αναφέρομαι στην ουσιαστική αποπομπή του Ευάγγελου Βενιζέλου).
Αριθμητικά και τα δύο κόμματα κυνηγούν τον μαγικό αριθμό 4. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήθελε να ανεβάσει το ποσοστό του κατά 4 ποσοστιαίες μονάδες (εκεί κοντά στο 27% - 28%) ώστε να σηματοδοτήσει την κυριαρχία του ως ο εκφραστής της Κεντροαριστεράς. Το ΚΙΝΑΛ να έπεφτε ο ΣΥΡΙΖΑ 4 μονάδες (να πήγαινε εκεί στο 19%) κι εκείνο να κέρδιζε αντίστοιχα 4, (να ανέβαινε στο 11%) ώστε να αναδιαμορφωνόταν το πολιτικό σκηνικό στο χώρο της Κεντροαριστεράς.
Στις τελευταίες δημοσκοπήσεις, γεγονός που βρίσκω πραγματικά ενδιαφέρον, ο ΣΥΡΙΖΑ ανεβαίνει. Όχι τόσο ώστε φυσικά «να γυρίσει το ματς» όπως λέει ο κ. Τσίπρας. Αυτό δεν είναι εφικτό. Αλλά τόσο ώστε να φαίνεται κερδίζει το πεδίο της Κεντροαριστεράς.
Η δική μου πρώτη ανάγνωση είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε μια συνέχεια καμπάνιας ενώ τα υπόλοιπα κόμματα έκαναν μια «παύση». Επομένως έχει μια μερική αύξηση συσπείρωσης. Είναι εξάλλου και το κόμμα εξουσίας. Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει τα βαριά στρατηγικά λάθη γεγονός που με κάνει να πιστεύω ότι πρόκειται για μια περιοδική αναλαμπή.
Η άποψή μου αυτή ενισχύεται από τη σφοδρότητα της σύγκρουσης ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ (και κυρίως στους όψιμους υποστηρικτές του) και το ΚΙΝΑΛ στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Η μάχη είναι ανελέητη. Και περιμένω με αγωνία να δω αφενός πως θα εξελιχθεί αφετέρου πως θα καταλήξει με το αποτέλεσμα των Εθνικών Εκλογών της 7ης Ιουλίου.
Οι εκλογές της 7ης Ιουλίου έχουν κι άλλα ενδιαφέροντα σημεία. Η πραγματική έναρξη της προεκλογικής εκστρατείας της Νέας Δημοκρατίας έγινε την Παρασκευή (21 Ιουνίου) με την παρουσίαση του προγράμματος της. Η Νέα Δημοκρατία δίνει τη μάχη της Αυτοδυναμίας και πρέπει να δουλέψει σκληρά προς αυτό. Άρα έχει σημασία κάθε ανακοίνωσή της και κάθε κίνησή της μέχρι τις Εθνικές Εκλογές.
Ταυτόχρονα έχει ενδιαφέρον το αποτέλεσμα της Χρυσής Αυγής. Μεγάλη ηττημένη στη μάχη της τρίτης θέσης στις Ευρωεκλογές, που δημοσκοπικά κατείχε πολύ καιρό, υπάρχει το ενδεχόμενο να γνωρίσει ήττα-έκπληξη στις 7 Ιουλίου.
Κάτω απ’ αυτό το πρίσμα οι Εθνικές Εκλογές της 7ης Ιουλίου παρουσιάζουν τελικά ενδιαφέρον. Κι ας είναι οι πιο περίεργες εθνικές εκλογές μετά την μεταπολίτευση.
ΥΓ. Το debate της 1ης Ιουλίου, εάν και όταν γίνει, θα έχει, επίσης, μεγάλο ενδιαφέρον. Οι περισσότεροι θεωρούν ότι θα έχει ενδιαφέρον για τη μονομαχία Τσίπρα – Μητσοτάκη. Εγώ ταπεινά πιστεύω ότι θα έχει ενδιαφέρον για τη μονομαχία Τσίπρα – Γεννηματά. Ο κ. Μητσοτάκης δεν έχει αλαζονεία μέσα του άρα θα κάνει μια μεστή εμφάνιση. Η κυρία Γεννηματά από την άλλη έχει έναν στόχο (τον κ. Τσίπρα) και την ευκαιρία ”να κάνει το παιχνίδι της ζωής της”. Η ταπεινή μου γνώμη είναι η κ. Γεννημάτα ότι έχει υποτιμηθεί από τον κ. Τσίπρα και τους επιτελείς του. Ο κ. Τσίπρας πρέπει να υπερβάλλει εαυτόν. Ο διμέτωπος είναι πάντοτε εξαιρετικά δύσκολος αγώνας. Στην πολιτική, σχεδόν, πάντοτε καταστροφικός.