Λίγο πριν την έναρξη του 59ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης -η αυλαία ανοίγει την Πέμπτη 1η Νοεμβρίου 2018, στο «Ολύμπιον», με την ταινία «Κλέφτες καταστημάτων» του Ιάπωνα Χιροκάζου Κόρε-Έντα, που κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών-, ο Ορέστης Ανδρεαδάκης, διευθυντής του Φεστιβάλ μιλά στη HuffPost Greece.
Τα άγχη της τελευταίας στιγμής, τα ... SOS της φετινής διοργάνωσης, με πρώτο το «πιο σκληροπυρηνικά φεστιβαλικό La Flor» και πάνω απ′ όλα, ο μεγάλος πρωταγωνιστής, το σινεμά αυτό καθαυτό, που «έχει και δεν έχει αλλάξει» μέσα στον χρόνο.
-Ποιό το μεγαλύτερο άγχος της τελευταίας στιγμής, λίγο πριν σηκώσει αυλαία το Φεστιβάλ;
Είναι πολλά τα άγχη -άνθρωποι που έρχονται από όλα τα μέρη του κόσμου, καλλιτέχνες που αλλάζουν τελευταία στιγμή τα εισιτήρια τους, δημοσιογράφοι, που θέλουν συνεντεύξεις, χορηγοί οι οποίοι πρέπει να είναι ευχαριστημένοι... Είναι τόσοι οι αστάθμητοι παράγοντες που δεν ξέρεις με τι να πρωτοαγχωθείς...
-Με ποιά άλλα ευρωπαϊκά κινηματογραφικά φεστιβάλ μπορεί να συγκριθεί το ΦΚΘ;
Εκτός από τα πρωτοκλασάτα, τα μεγάλα φεστιβάλ, δηλαδή Κάννες, Βενετία, Βερολίνο, Λοκάρνο, Σαν Σεμπαστιάν, Κάρλοβι Βάρι, έξι - επτά που είναι πρώτης γραμμής, υπάρχουν άλλα είκοσι με τριάντα φεστιβάλ, τα οποία είναι τα μεγαλο-μεσαία. Σε αυτά ανήκουμε και εμείς. Κατά καιρούς ήμασταν ψηλά, άλλες εποχές, εξαιτίας κυρίως οικονομικών προβλημάτων, είχαμε πέσει πιο κάτω.
Πιστεύω ότι τα τελευταία χρόνια συναγωνιζόμαστε άνετα όλες τις μεγάλες χώρες που έχουν φεστιβάλ αυτού του μεγέθους. Αυτό όσον αφορά το Φεστιβάλ του Νοεμβρίου. Το Φεστιβάλ του Μαρτίου, το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, που ανήκει στον ίδιον οργανισμό, συγκαταλέγεται στα δέκα καλύτερα φεστιβάλ ντοκιμαντέρ του κόσμου. Πάντως, εν γένει το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης χαίρει πολύ μεγάλης εκτίμησης στην Ευρώπη. Το υπολογίζουν.
-Τα SOS της εφετινής διοργάνωσης, αυτά που δεν πρέπει να χάσει όποιος παρακολουθήσει το Φεστιβάλ;
Πολύ δύσκολο, είναι τόσα πολλά... Αυτό που μπορώ να πω ως το πιο σκληροπυρηνικά φεστιβαλικό είναι η ταινία «La Flor». Μία ταινία που ουσιαστικά συμπυκνώνει όλα τα κινηματογραφικά είδη, διάρκειας 14 ωρών, την οποία θα παίξουμε σε τρία κομμάτια, ακριβώς όπως τα έχει «κόψει» ο σκηνοθέτης.
Δεν είναι μία δύσκολη ταινία, μία παράξενη ταινία που δημιουργεί προβλήματα σε όποιον την παρακολουθήσει. Αλλά είναι μία ταινία η οποία συμπυκνώνει σχεδόν όλα τα κινηματογραφικά είδη και όλες τις πιθανές και απίθανες αφηγηματικές φόρμες που μπορεί κανείς να συναντήσει ή, έχει συναντήσει στην ιστορία του κινηματογράφου. Έχει τα πάντα μέσα. Χρειάστηκε δέκα χρόνια για να γυριστεί. Και είναι μία εμπειρία -μια άλλη εμπειρία. Δηλαδή, αν κάποιος μπορούσε να δει μόνο μία ταινία, θα του έλεγα να δει αυτήν.
Επίσης, οι ταινίες virtual reality, που είναι ο άλλος τρόπος να βλέπουμε κινηματογράφο.
-Πόσο έχει αλλάξει το σινεμά τα τελευταία 25 - 50 χρόνια, πέρα από το αυτονόητο;
Έχει και δεν έχει αλλάξει. Εάν δείτε ταινίες των πιονιέρων του 1910 και 1920 θα εκπλαγείτε... Το σινεμά ήταν και είναι κινούμενες εικόνες.
Η προπώληση άρχισε την Τρίτη, 30 Οκτωβρίου.