Η ιστορική πραγματικότητα έχει αποδείξει πως, τις περισσότερες των περιπτώσεων, κράτη που αντιμετωπίζουν ζητήματα ασφάλειας, επιλέγουν την αποστροφή από τα ιδεώδη του φιλελευθερισμού. Στη σημερινή εποχή, η περίπτωση της πανδημίας έχει ωθήσει τα κράτη που πλήττονται από εκείνη να τεθούν σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, λαμβάνοντας δρακόντεια μέτρα για την αντιμετώπισή της.
Σε ποιο βαθμό, όμως, είναι εξουσιοδοτημένοι οι κυβερνητικοί φορείς να επεμβαίνουν στις δημοκρατικές διαδικασίες, πόσο δε μάλλον όταν δεσμεύονται από διατάξεις και κανόνες συλλογικού δικαίου, όπως είναι εκείνοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Ο λόγος γίνεται για την Ουγγαρία, η οποία φαίνεται πως έχει ταχθεί υπέρ της υιοθέτησης μιας συντηρητικής πολιτικής διαχείρισης, ερχόμενη ενάντια ακόμη και σε κανόνες της ίδιας της Ένωσης.
Η πρόσφατη απόφαση της κυβέρνησης Ορμπάν θέτει τη χώρα σε επ’ αόριστον κατάσταση έκτακτης ανάγκης, προβλέποντας την νομοθέτηση μέσω διαταγμάτων, αλλά και την δυνατότητα επιβολής πενταετούς φυλάκισης σε όσους μεταδίδουν ψευδείς ειδήσεις γύρω από το ζήτημα του Κορωνοϊού.
Ο τρόπος αντιμετώπισης της πανδημικής κρίσης από μέρους της Ουγγαρίας, όχι μόνο θέτει το δημοκρατικό καθεστώς εν αμφιβόλλω, αλλά αποτελεί και μέγιστη απόκλιση από τις διατάξεις των Συνθηκών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η αρχική αντίδραση των εκπροσώπων της Ένωσης απέναντι στις πράξεις της Ουγγαρίας, αποτελεί ενθαρρυντική ένδειξη, πως δεν θα επιτραπεί στην χώρα να δράσει κατά το δοκούν, καταπατώντας θεμελιώδεις αρχές και αξίες, όπως είναι ο έλεγχος των ανεξάρτητων μέσων ενημέρωσης.
Η μη συμμόρφωση της κυβέρνησης Ορμπάν προς τα προειδοποιητικά μηνύματα της Ευρώπης, οφείλει να θέσει σε ενέργεια την εφαρμογή των νόμων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δεδομένων και των ενταξιακών συζητήσεων, σχετικά με την προσχώρηση των Δυτικών Βαλκανίων, αλλά και των προαπαιτούμενων που πρέπει να ικανοποιηθούν για την υλοποίηση εκείνης, θα ήταν αναγκαίο να επισημανθεί, πως οι κανόνες που περιγράφονται μέσα στην Συνθήκη της Λισαβόνας οφείλουν να εφαρμόζονται αυστηρώς και απαρεγκλίτως από όλα τα κράτη μέλη.
Έτσι, σύμφωνα με το Άρθρο 7 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση, το Συμβούλιο, κατόπιν προτάσεως του 1/3 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αποφασίζοντας με πλειοψηφία 4/5 των κ-μ, δύναται να διαπιστώσει την ύπαρξη σαφούς κινδύνου της παραβίασης του Άρθρου 2, το οποίο μεταξύ άλλων, προβλέπει τον σεβασμό στην αξία της δημοκρατίας.
Μάλιστα, η περίπτωση διαπίστωσης της παραβίασης, προσφέρει τη δυνατότητα στο Συμβούλιο να αποφασίσει, με ειδική πλειοψηφία, την αναστολή ορισμένων δικαιωμάτων από το εν λόγω κράτος, συμπεριλαμβανομένων και των δικαιωμάτων της ψήφου του αντιπροσώπου της κυβέρνησης στο Συμβούλιο.
Επανερχόμενοι στην περίπτωση Ορμπάν, παρατηρούμε πως τα μέτρα που η κυβέρνηση έλαβε για την αντιμετώπιση του ιού, θα μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο ενεργοποίησης του εν λόγω άρθρου για την επιβολή κυρώσεων.
Οι συντηρητικές πολιτικές τοποθετήσεις από μέρους της παράταξης Fidesz, έχουν ωθήσει την Ένωση στην ενεργοποίηση του Άρθρου 7 κατά το έτος 2018.
Σήμερα, σε μια περίοδο που η ανάγκη για σύμπνοια και από κοινού συνεργασία θεωρούνται βασικά προαπαιτούμενα, ο Ορμπάν αμφισβητεί ανοιχτά την ικανότητα της Ένωσης να αντιμετωπίσει την κρίση του ιού, ενώ προβαίνει στην ταυτόχρονη διασύνδεση του προβλήματος της πανδημίας με την μεταναστευτική κρίση.
Παράλληλα, η αποδοκιμασία της Ουγγαρίας απέναντι στους θεσμικούς της εταίρους, συνοδεύεται από την επιδοκιμασία της Κίνας και του Τουρκόφωνου Συμβουλίου για την αποστολή βοήθειας προς το κράτος.
Η παροχή βοήθειας από τα Τουρκόφωνα κράτη προς την Ουγγαρία αποτελεί μια επιπλέον απόδειξη των ήδη καλών σχέσεων που ενυπάρχουν ανάμεσα στους συγκεκριμένους δρώντες. Μάλιστα, το 2018, η χώρα, όχι μόνο έλαβε το καθεστώς του παρατηρητή εντός του Συμβουλίου, αλλά ένα χρόνο αργότερα, εξέφρασε και τη στήριξή της στην Επιχείρηση Πηγή Ειρήνης που εκτυλίχθηκε στα συριακά εδάφη.
Οι δεσμοί που συνδέουν την Ουγγαρία με τα Τουρκόφωνα κράτη δεν περιορίζονται μόνο σε θεωρητικό επίπεδο, μιας και επιχειρούνται μια σειρά από εμπορικής φύσεως, επικερδείς συμφωνίες.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, οι ενέργειες της Ουγγαρίας έρχονται αντιμέτωπες με πολλά από τα ιδεώδη που έχουν θεσπιστεί στο πέρασμα του χρόνου, εντείνοντας ακόμη περισσότερο τα σενάρια για την λειτουργία της ‘Ευρώπης πολλών ταχυτήτων’.
Οι εκκλήσεις του Προέδρου Μακρόν για ενδυνάμωση της Ευρωπαϊκής αλληλεγγύης απέναντι στα δεινά που βιώνει η ανθρωπότητα, αλλά και οι προτάσεις περί Κορωνο-ομόλογου, για την οικονομική ελάφρυνση των παθόντων κρατών από την πανδημία, αντιπαραβάλλονται με την αρνητική στάση χωρών, όπως της Γερμανίας, αλλά και τον συντηρητισμό ορισμένων κρατών, όπως της Ουγγαρίας.
Επομένως, στο διάστημα που θα ακολουθήσει, η πρόκληση που έχει να αντιμετωπίσει η Ευρώπη, είναι να διατηρήσει το οικοδόμημα αλώβητο και σταθερό, αποφεύγοντας πυρήνες πόλωσης και αντιπαράθεσης.
Η από κοινού αντιμετώπιση της κρίσης, αλλά και η αυστηρή εφαρμογή των θεμελιωδών κανόνων του Ευρωπαϊκού Δικαίου είναι και ο μοναδικός δρόμος προς την επιτυχημένη ολοκλήρωση, αλλά και προς την ύπαρξη μιας Ευρώπης, ικανής και αξιόπιστης σε θέματα που άπτονται της ενωσιακής φύσεως.