Η ιστορία ξεκίνησε κάπως έτσι: Το καλοκαίρι του 2018, το Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης πρότεινε στον διάσημο Ισραηλινό σεφ Γιοτάμ Οτολένγκι να σχεδιάσει ένα food gala με αναφορά στην έκθεση «Visitors to Versailles (1682-1789)» (Επισκέπτες στις Βερσαλλίες). Εκείνος δέχτηκε και ξεκίνησε την έρευνα του.
Το ντοκιμαντέρ «Ottolenghi and the Cakes of Versailles» σε σκηνοθεσία Λόρα Γκάμπερτ («City of Gold»), που θα κυκλοφορήσει στις 25 Σεπτεμβρίου, καταγράφει όλα όσα ακολούθησαν και παρακολουθεί τον Γιοτάμ Οτολένγκι, ιδιοκτήτη έξι εστιατορίων και ντελικατέσεν στο Λονδίνο, συγγραφέα βραβευμένων βιβλίων που έχουν γίνει μπεστ σέλερ («Plenty», «Jerusalem», «Simple») και συνεργάτη των New York Times και του Guardian, στο ταξίδι της προετοιμασίας του από το Λονδίνο στις Βερσαλλίες, ενώ συγκεντρώνει τα στοιχεία που θα τον βοηθήσουν να αναβιώσει τις γεύσεις και την ατμόσφαιρα της γαλλικής βασιλικής Αυλής.
Με μία ομάδα εξίσου διάσημων pastry chefs, μεταξύ αυτών την Ουκρανή Ντίναρα Κάσκο, γνωστή από τις γεωμετρικές τούρτες και τάρτες με έμπνευση από την αρχιτεκτονική, τον Γάλλο Ντομινίκ Ανσέλ, δημιουργό του περίφημου κρουασάν - ντόνατ «Cronut» (που λάτρεψε η Νέα Υόρκη), τον Σαμ Μπόμπας με τα ζαλιστικά σε όψη και γεύση, ζελέ, ο Οτολένγκι δείχνει όσα συμβαίνουν στα παρασκήνια, που σημαίνει στους πάγκους των σεφ εν ώρα εργασίας -ή, πιο σωστά, δημιουργίας. Και παράλληλα, «αποδομεί» τα γλυκά, δίνοντας πληροφορίες για την ιστορία συστατικών που σήμερα θεωρούμε δεδομένα, όπως η ζάχαρη και η σοκολάτα.
Ωστόσο, το ντοκιμαντέρ, όπως κάθε ταινία τεκμηρίωσης, είναι πολλά περισσότερα από ένα παιχνίδι γεύσεων και εντυπώσεων μέσα από την καταγραφή /αναβίωση της γαλλικής κουζίνας την περίοδο εκείνη, καθώς έχει αναφορές στα κοινωνικά και ιστορικά μαθήματα της Γαλλικής Επανάστασης, από την πολυτέλεια και την παρακμή της έως τη διαφάνεια και την ανισότητα και μία εικόνα για τη ζωή στις Βερσαλλίες, από τη χλιδή του «Βασιλιά Ήλιου» και την πτώση της Μαρίας Αντουανέτας μέχρι τις κουζίνες. Όπως και ενδιαφέρουσες αναγωγές, αφού κατά τον Οτολένγκι, ο προκλητικός τρόπος με τον οποίον η Αυλή της Γαλλίας επιδείκνυε το μεγαλείο και τον πλούτο της, έχει κοινά στοιχεία με τη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης από τη «νέα αριστοκρατία» στην εποχή μας.
Πηγή: The Playlist, Tribeca Film