Η Germaine Greer, είναι γνωστή αυστραλιανή συγγραφέας και διανοούμενη, καθηγήτρια λογοτεχνίας σε βρετανικά πανεπιστήμια και μια από τις πιο ηχηρές και παθιασμένες φωνές του φεμινισμού του δεύτερου κύματος. Οι θέσεις της όμως έχουν συχνά χαρακτηριστεί ως αιρετικές, ακραίες ή τουλάχιστον αντισυμβατικές. Γενικότερα θα έλεγε κανείς πως στο πλαίσιο της φεμινιστικού κινήματος, με την πολύ ευρεία έννοια, είναι υποστηρίκτρια της γυναικείας απελευθέρωσης και όχι τόσο της περιοριστικής, κατά γνώμη της, θέση περί ισότητας των φύλων.
Αυτή ήταν μια απαραίτητη εισαγωγή για να μπορέσει κανείς να τοποθετήσει σε ένα αντικειμενικό πλαίσιο τις πρόσφατες δηλώσεις οι οποίες έχουν προκαλέσει έντονες αντιδράσεις και αφορούν τον βιασμό.
Μια κόμη απαραίτητη πληροφορία είναι πως η Greer είχε πέσει θύμα βιασμού όταν ήταν έφηβη ενώ κατά την επίθεση είχε υποστεί άγριο ξυλοδαρμό. Παρά το αρχική αντίδραση που μπορεί να συναντά η δήλωση της αξίζει μια προσεκτική ανάγνωση των επιχειρημάτων της. Υπενθυμίζεται δε πως η Greer τοποθετείται βάσει της εμπειρίας της για το τι μπορεί να συνιστά βιασμό βάσει του βρετανικού δικαίου αλλά και αυτό των ΗΠΑ.
Κατά την άποψή της λοιπόν, ο βιασμός σπάνια είναι ένα βίαιο έγκλημα και θα έπρεπε να τιμωρείται με 200 ώρες κοινωνική εργασία, τονίζοντας πως η νομοθεσία στο θέμα αυτό θα πρέπει να αναθεωρηθεί αφού λίγες υποθέσεις καταλήγουν σε καταδικαστικές αποφάσεις. Είπε δε πως ίσως θα ήταν προτιμότερο απλά να έκαναν στους βιαστές ένα τατουάζ στο χέρι ή στο πρόσωπο, με το γράμμα «R», δηλαδή το αρχικό γράμμα της λέξης «rapist» που στην αγγλική γλώσσα σημαίνει «βιαστής».
Η Greer όμως δεν σταμάτησε εκεί αλλά τοποθετήθηκε με εμφατικά απαξιωτικό τόνο στις αναφορές περί μετα-τραυματικού στρες που όπως συχνά αναφέρεται, παρουσιάζουν τα θύματα βιασμού.
Κατά την ομιλία της στο φεστιβάλ Hay τόνισε: «Οι περισσότεροι βιασμοί δεν περιλαμβάνουν κάποιο τραυματισμό. Μας λένε πως είναι ένα από τα πιο βίαια εγκλήματα στο κόσμο. Μ@@@@ες» και συνέχισε υποστηρίζοντας πως οι περισσότεροι βιαστές είναι τεμπέληδες και αναίσθητοι. «Κάθε φορά που ένας άντρας σκαρφαλώνει πάνω στην εξαντλημένη γυναίκα του και επιμένει να απολαύσει τα συζυγικά του δικαιώματα, τη βιάζει. Κάτι τέτοιο δεν θα φτάσει ποτέ στα δικαστήρια».
Και συνέχισε: «Αντί να σκεφτόμαστε τον βιασμό ως ένα ακραία βίαιο έγκλημα - και σε κάποιες περιπτώσεις βιασμού είναι – σκεφτείτε το ως μη συναινετικό σεξ, δηλαδή ως κακό σεξ. Σεξ, χωρίς επικοινωνία, καμία τρυφερότητα, καμία αγάπη».
Στο σημείο αυτό δε αναφέρθηκε και στο μετατραυματικό στρες που συνδέεται πλέον και με τα θύματα βιασμού, λέγοντας με μια δόση ειρωνείας πως πλέον στις μέρες το 70% των ατόμων που έχουν βιαστεί πάσχουν από μετατραυματικό στρες ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στους βετεράνους είναι μόλις 20%, θέλοντας έτσι να τονίσει την «υπερβολή» που η ίδια παρατηρεί στο συγκεκριμένο θέμα.
«Σ ’αυτό το σημείο θα αναρωτιέστε “τι λέει;” Ότι κάτι που δεν αφήνει κανένα σημάδι, κανένα τραυματισμό, τίποτα, είναι πιο τραυματικό για τις γυναίκες από το να βλέπεις τον καλύτερο φίλο σου να ανατινάζετε;...».
Όπως υποστήριξε θα πρέπει να πάψουμε να λέμε πως ο βιασμός καταστρέφει τη ζωή μιας γυναίκας. «Δεν έχουμε καταστραφεί, έχουμε ενοχληθεί πάρα πολύ, αυτό συμβαίνει. Εκτιμώ πως 200 ώρες κοινωνικής εργασίας είναι αρκετές (σ.σ. ως ποινή για τους βιαστές). Κατά τη δική μου άποψη. Παλαιότερα είχα προτείνει μάλιστα πως ένα μικρό τατουάζ (στους βιαστές) να ήταν μια καλή ιδέα. Ίσως ένα “R” στο χέρι. Θα προτιμούσα στο μάγουλο».
Χαρακτήρισε δε «τρελό» το ότι πολλές φορές οι ποινές για βιασμό ήταν μεγαλύτερες από αυτές για απόπειρα δολοφονίας, τονίζοντας πως ο βιασμός δεν τελείται από άτομα που ανήκουν σε κάποια συγκεκριμένη κατηγορία εγκληματιών αφού «πολλοί βιασμοί συντελούνται σχεδόν από ατύχημα».
Δεν παρέλειψε δε να προσδώσει ένα ειδικό βάρος στις θέσεις που παρουσίασε τονίζοντας πως δεν θα πρέπει να θεωρούν κάποιοι ότι δεν αντιλαμβάνεται τι πραγματικά σημαίνει ένας βιασμός αφού «έπεσα θύμα άγριου βιασμού πριν γίνω 19 ετών. Ξυλοκοπήθηκα και ήμουν σχεδόν αναίσθητη. Με βρήκαν να περιφέρομαι στο δρόμο, σε σύγχυση και με έσωσαν, δόξα τω θεώ».
Κλείνοντας, υπογράμμισε πως το θέμα της «συγκατάθεσης» δεν θα πρέπει να συνδέεται με την διώξεις σε βάρος βιαστών ενώ κάποιες υποθέσεις βιασμού θα μπορούσαν να αντιμετωπίζονται νομικά ως βαριές σωματικές βλάβες-έγκλημα που επισύρει μικρότερες ποινές φυλάκισης θα ήταν πιο εύκολο να εξασφαλιστεί η σύμφωνη γνώμη των ενόρκων. «Όταν είναι ο λόγος του εναντίον του δικού της και η ποινή είναι πχ επτά χρόνια ή κάτι τέτοιο, οι ένορκοι δεν θα τον κρίνουν ένοχο»...
Τέλος αναφέρθηκε στο κίνημα #meetoo εκφράζοντας την εκτίμηση πως δεν θα έχει διάρκεια στο χρόνο και προέβλεψε πως όταν η υπόθεση Weinstein φτάσει ενώπιον του δικαστηρίου, οι καταγγέλλουσες και καταγγέλλοντες θα συναντήσουν πολλές δυσκολίες.
«Όλοι νομίζουν πως η γενιά του #meetoo θα κάνει τη μεγάλη διαφορά. Θα είναι εκπληκτικό εάν κάνει την παραμικρή διαφορά. Γιατί και πάλι θα πρέπει να απαντήσουν στο θέμα της “συγκατάθεσης”».
Πηγή: The Telegraph