Το 2004, πρωτοστατήσαμε στην ανάδειξη προνοιών του σχεδίου Ανάν διά των οποίων Βρετανία-Τουρκία επιδίωκαν παρέμβαση τους στον ενεργειακό πλούτο εντός της Κυπριακής ΑΟΖ. Αφού διασώθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία με την απόρριψη του σχεδίου Ανάν, έκτοτε, πολλές φορές αναφερόμασταν στον επικείμενο γεωπολιτικό «σεισμό» στην Αν. Μεσόγειο με επίκεντρο την ενέργεια, με κερδισμένους και χαμένους.
Σήμερα, η εμμονή του Ερντογάν να εγκαταστήσει ρωσικούς πυραύλους εντείνει τις εξελίξεις. Είτε μπλοφάρει, είτε όχι, η αξιοπιστία της Τουρκίας έχει πληγεί. Ούτε πισωγύρισμα την υστάτη, επαναφέρει την προτεραία κατάσταση. Η Τουρκία είναι ήδη σε σοβαρή οικονομική κρίση, χάνει την απόκτηση αμερικανικών μαχητικών αεροσκαφών F-35 και με την εμμονή του αναμένονται οικονομικές κυρώσεις από τις ΗΠΑ. Είναι απορίας άξιον τι κρατά τον Ερντογάν στην πορεία του. Το όποιο πλεονέκτημα από ένα πυραυλικό σύστημα, δεν μπορεί να αντισταθμίσει τα πλήγματα και τις απώλειες. Πάντως, όσο βαθαίνει η ρήξη Τουρκίας-ΗΠΑ, κερδισμένος είναι ο Πούτιν, αλλά καμιά ρωσική υποστήριξη δεν αναπληρώνει τα πλεονεκτήματα που απολαμβάνει η Τουρκία εντός ΝΑΤΟ.
Ταυτοχρόνως, η Κύπρος συνεχίζει τους ενεργειακούς της σχεδιασμούς στο πλαίσιο της ΕΕ, με την συνεργασία κρατών εντός και εκτός ΕΕ, σε θέματα που περιλαμβάνουν την ασφάλεια. Ζητούμενο είναι η αποτροπή των απειλών που η Τουρκία επαναλαμβάνει συχνά π.χ. ότι, θα παρεμποδίσει κάθε ενέργεια στην Κυπριακή ΑΟΖ που γίνεται χωρίς την δική της έγκριση. Στην πράξη, η Τουρκία έκανε ήδη ένα βήμα πίσω. Τώρα, «περιορίζεται» στην απειλή για δικές της παράνομες γεωτρήσεις εντός της Κυπριακής ΑΟΖ.
Στην ΕΕ, η κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας είναι περισσότερο στα χαρτιά παρά ουσία. Το νομικό πλαίσιο υπάρχει, όμως, πολιτικές διαφορές ανάμεσα στα κράτη δεν επέτρεψαν ουσιαστική προώθηση. Για παράδειγμα, προνοείται υποχρέωση των κρατών-μελών να συνδράμουν άλλο μέλος σε περίπτωση ένοπλης επίθεσης εναντίον του (Ρήτρα αμοιβαίας συνδρομής). Αυτό, ενεργοποιήθηκε το 2015, πρώτη φορά, την επαύριον των τρομοκρατικών επιθέσεων στη Γαλλία. Με την Βρετανία πιστό προασπιστή του ΝΑΤΟ εντός ΕΕ, κάθε επιδίωξη για ευρωπαϊκή άμυνα ήταν μάταιη. Η έξοδος της Βρετανίας παρέχει δυνατότητες να προχωρήσει η κοινή εξωτερική πολιτική και ασφάλεια με ουσιαστικό τρόπο, μέσα από κοινά αποδεκτούς στόχους, όπως η προστασία των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ για όσα κράτη το επιθυμούν.
Στην πορεία των 15 χρόνων από το 2004, υπήρξαν στιγμές που τα πράγματα κρέμονταν από μια κλωστή π.χ. εάν επικρατούσαν περισσότερο οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» στην Αίγυπτο, θα ακύρωναν την συμφωνία Κύπρου-Αιγύπτου για την ΑΟΖ. Ως Ευρωβουλευτής και ιδιαίτερα ως μέλος των Αντιπροσωπειών ΕΕ-Τουρκίας, ΕΕ-Ισραήλ και ΕΕ-Αιγύπτου, προσπάθησα να υπηρετήσω τα συμφέροντά μας με μεθοδικότητα και πίστη.