Βρισκόμαστε στη Βενετία την εποχή της ακμής της και ο Μαυριτανός Οθέλλος είναι ο πιο γενναίος και νικηφόρος στρατηγός της.
Η απόφασή του να παντρευτεί μυστικά τη νεαρή, ευγενικής καταγωγής Δυσδαιμόνα προκαλεί την οργή του πατέρα της Βραβάντιου, που έξαλλος, απευθύνεται στον Δόγη της Βενετίας, θεωρώντας ότι ο Μαύρος ξελόγιασε το παιδί του. Όμως η Δυσδαιμόνα ομολογεί δημόσια τον έρωτά της και ο Δόγης, που χρειάζεται τον Οθέλλο, τον στέλνει στην Κύπρο να αντιμετωπίσει τους Τούρκους.
Εκεί ο Ιάγος, ο σημαιοφόρος του, που μισεί τον Οθέλλο και θέλει να τον εκδικηθεί γιατί διάλεξε τον Κάσσιο και όχι εκείνον για υπασπιστή του, δηλητηριάζει το μυαλό του με την υποψία ότι η Δυσδαιμόνα και ο Κάσσιος έχουν ερωτική σχέση. Χρησιμοποιεί μάλιστα τη σύζυγο του Αιμιλία και τον αριστοκράτη Ροδρίγο για να τον εξαπατήσει.
Ο Οθέλλος βυθίζεται στην τρέλα της ερωτικής ζήλιας, ενώ το μίσος του Ιάγου οδηγεί τον Οθέλλο στον όλεθρο.
Ο Αιμίλιος Χειλάκης και ο Μανώλης Δούνιας σκηνοθετούν το ερωτικό δράμα του Σαίξπηρ «Οθέλλος», με τον Γιάννη Μπέζο στον ομώνυμο ρόλο.
Η παράσταση θα κάνει πρεμιέρα την Πέμπτη 24 Ιουνίου στο Θέατρο Βράχων και θα ακολουθήσει περιοδεία σε όλη την Ελλάδα και σε μεγάλα ανοιχτά θέατρα της Αττικής.
Το εξαιρετικά δημοφιλές έργο θα παρουσιαστεί σε μετάφραση του Διονύση Καψάλη και με πρωτότυπη μουσική του Δημήτρη Καμαρωτού.
Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους ο Γιάννης Μπέζος (Οθέλλος), ο Αιμίλιος Χειλάκης (Ιάγος) και η Μυρτώ Αλικάκη (Αιμιλία). Βραβάντιος ο Κώστας Κορωναίος, Κάσσιος ο Αλέξανδρος Βάρθης και Δυσδαιμόνα, η Μάιρα Γραβάνη.
Συμπρωταγωνιστούν οι: Κωνσταντίνος Γαβαλάς, Κρις Ραντάνοφ, Μανώλης Δούνιας, Ελευθερία Κοντογιώργη, Νίκος Τσιμάρας.
Στον «Οθέλλο» ο Σαίξπηρ μιλάει για τον παράφορο έρωτα που αντιβαίνει σε φυλετικές, ηλικιακές και κοινωνικές διαφορές.
Είναι μια τραγωδία για τη ζήλια, την προδομένη εμπιστοσύνη και το φόβο για οτιδήποτε ξένο και διαφορετικό.
Ο έρωτας του έμπειρου και γενναίου Μαυριτανού στρατηγού με τη νεαρή και ευγενικής καταγωγής Βενετσιάνα καταρρίπτει τα στερεότυπα της εποχής, αλλά, αντί να γεφυρώσει τις διαφορές, κλονίζει τις βεβαιότητες και διαταράσσει τις κοινωνικές ισορροπίες.
Ο Οθέλλος, παρόλο που έχει διακριθεί χάρη στη γενναιότητα και το ήθος του και έχει ανέλθει σε αξιώματα, δεν καταφέρνει να ενταχθεί στην κοινωνία που ζει ως ισότιμο μέλος: εκτός από το χρώμα του δέρματός του και την καταγωγή του, τον εμποδίζει η ίδια του η ανασφάλεια. Παραμένει ο μαύρος, ο ξένος, ο κατώτερος.
Το έργο του Σαίξπηρ μιλάει ακόμα για την άσβεστη μανία του ανθρώπου να καταστρέψει οτιδήποτε ιδεατό, διαφορετικό ή ικανό να καταρρίψει τις υπάρχουσες κοινωνικές νόρμες, ενώ παράλληλα ασκεί κριτική στην υποκρισία της κοινωνίας που στην πρώτη ευκαιρία θα αποκαθηλώσει τους ευεργέτες της.