Ο Γιάννης Μπουτάρης ήταν σχεδόν πάντοτε ένα αμφιλεγόμενο και αντισυμβατικό άτομο. Στην πολιτική του δραστηριότητα έκανε όλο τον κύκλο, από την 4η Αυγούστου μέχρι το ΚΚΕ, για να βρεθεί τελικά σε ένα δικό του πολιτικό στίγμα αναφοράς.
Στην προσωπική του ζωή βρέθηκε στις κοινωνικές παρυφές του ξεπεσμού και τελικά κατάφερε να αφήσει πίσω του τους εθισμούς και ό,τι είναι μέρος του πακέτου που φέρνουν μαζί τους. Αυτό είναι αξιέπαινο και πρέπει να του αναγνωριστεί στα θετικά του.
Το ότι δε διστάζει να εκφράζεται ανοιχτά και χωρίς υπεκφυγές, θα μπορούσε να είναι άλλο ένα μεγάλο θετικό του σημείο, αν ο τρόπος που εκφράζει τη γνώμη του, έδειχνε και ευαισθησία στις θέσεις των άλλων χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι θα έχανε την ευθύτητά του. Ακόμη και έτσι όμως, ο τρόπος που παρουσιάζει τις θέσεις του, δεν θάταν πρόβλημα στην ιδιωτική του ζωή στις φιλικές παρέες. Από τη στιγμή όμως που ανέλαβε την εκπροσώπηση του Δήμου Θεσσαλονίκης, η συμπεριφορά αυτή έχει πολύ μεγάλη σημασία και η όλη του προσφορά και η αξιολόγηση που ακολουθεί, μπαίνει σε τελείως διαφορετικά πλαίσια.
Αρχίζοντας από τα θετικά που του ανήκουν αυτοδικαίως, δεν εκλέχθηκε Δήμαρχος ως εκπρόσωπος πολιτικού κόμματος, ούτε εκλέχθηκε να πλουτίσει ως Δήμαρχος της Συμπρωτεύουσας. Και τα δύο ήταν ουσιαστικές προϋποθέσεις για να αποκτήσει την εμπιστοσύνη των πολιτών.
Επιπλέον είχε να πολεμήσει με ένα σαθρό τοπικό δημοτικό κατεστημένο όπου ο συνδικαλισμός και ο δημοσιοϋπαλληλισμός είχαν διαβρώσει το σύστημα. Εδώ, χρειαζόταν η απλή σκληρή γλώσσα και η αποφασιστική δράση εκ μέρους του. Και ο τύπος του τον βοηθάει να φερθεί ανάλογα. Κατάφερε να το γκρεμίσει και να το αντικαταστήσει με πιο υγιές; Πιστεύω ότι το προσπάθησε αλλά δεν έχω προσωπική εμπειρία από τα εντός του δημοτικού συμβουλίου δρώμενα και επίσημα αξιόπιστα στοιχεία για να προσδιορίσω το ποσοστό επιτυχίας. Τη διάθεση όμως για να αγωνισθεί και να επιτύχει την είχε.
Στην αναζωογόνηση και στην ανάδειξη της πόλης ένας τομέας που έχει τους δικούς του προσδιορισμούς και στόχους, τι πέτυχε;
Εκστρατεία στην Τουρκία και στα Σκόπια. Πόσο οι αδελφικές επισκέψεις του στις δύο αυτές γειτονικές χώρες, επηρέασαν σημαντικά τον τουρισμό και τους τομείς που άμεσα ή έμμεσα συνδέονται με αυτόν; Δεν ξέρω αν πράγματι υπάρχουν αξιόπιστα στοιχεία για να δώσω απάντηση. Θα πρέπει να περιμένουμε να κυλήσει ο χρόνος για να δούμε κατά πόσο οι κινήσεις του ήταν αποδοτικές και με τι κόστος. Το δεδομένο είναι ότι ο τουρισμός με τα Σκόπια και την Κωνσταντινούπολη ήταν ανεπτυγμένος και η αυξητική τάση υπήρχε στη βάση του. Ακόμη και αν πούνε μερικοί ότι η προσφορά του στον τομέα αυτόν ήταν σημαντική σε αριθμούς, η ερώτηση είναι με τι τρόπο κατάφερε να αυξήσει αυτό το τουριστικό προϊόν; Κρίνοντας από τις επίσημες συνεντεύξεις του σε Σκόπια και Τουρκία, με το να ονομάζει το κρατίδιο των Σκοπίων Μακεδονία ενώ ακόμη εμείς το διαπραγματευόμασταν και να λέει στον Τούρκο δημοσιογράφο ποιός «δίνει ένα σκατό για τη γενοκτονία των Ποντίων» είναι ένας πολύ σοβαρός λόγος να συμπεράνει κανείς ότι ο Δήμαρχος έβαζε τα κέρδη της συναλλαγής πάνω από οτιδήποτε άλλο. Το αντίστοιχο θα ήταν να είχε ξεκινήσει παραγωγή ηρωίνης και μετά να καυχιόταν για επιτυχία γιατί έτσι θα είχε δημιουργήσει καινούργιες θέσεις εργασίας και θα μάζευε χρήματα ο Δήμος από τις πωλήσεις.
Gay Parades. Πόσο ήταν το εμπορικό κέρδος ή η διαφήμιση της Θεσσαλονίκης; Είχαμε πει ποτέ ότι οι τουρίστες που έρχονται στην Ελλάδα θα πρέπει να δηλώνουν τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις για να αποφασίσουμε αν είναι ευπρόσδεκτοι ή όχι; Είμαστε φιλόξενοι από τα αρχαία χρόνια! Ποτέ δεν είπαμε στους ξένους ότι μόνο μία συγκεκριμένη κατηγορία αυτών είναι καλοδεχούμενη. Γιατί δηλαδή τώρα να διαλαλήσουμε ότι έχουμε ιδιαίτερη λατρεία στους ΛΟΤΚΙ; Και αυτό ακόμη θα μπορούσαμε να το αφήσουμε στην άκρη εάν οι παρελάσεις δεν ήταν ευκαιρία για αρρωστημένες εκδηλώσεις ατόμων που σε άλλες περιπτώσεις θα προκαλούσαν την επέμβαση της αστυνομίας ή και θα ήταν ένδειξη για ιατρική παρέμβαση. Θα ήταν διαφορετικά αν έβαζε σαν όρο το σεβασμό της στοιχειώδους αξιοπρέπειας για τις πορείες και τους εορτασμούς των ΛΟΤΚΙ, διότι έτσι θα έδειχνε σεβασμό στην πόλη και στην συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών της.
Αυτό είναι και το καθοριστικό σημείο στην αξιολόγηση του Μπουτάρη και του εκάστοτε δημάρχου. Σαν άτομο έχει κάθε δικαίωμα να εκφράζεται με απόλυτες θέσεις αλλά σαν δήμαρχος όχι. Σαν εκπρόσωπος του Δήμου δεν μπορεί να δίνει άδεια σε κάθε ευκαιρία για να παρελαύνουν οι ξεβράκωτοι και να φωτογραφίζεται μαζί τους, να ονομάζει τα Σκόπια σκέτο ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, να εμφανίζεται με το αστέρι του Δαβίδ και το κιπα και για τους Πόντιους, για παράδειγμα, να μη φοράει κάτι αντιπροσωπευτικό και επιπλέον να δηλώνει δημόσια ότι δεν «δίνει ένα σκατό για τη γενοκτονία των Ποντίων». Εξ ίσου προκλητικά, να κάνει το παν να μη γίνει συλλαλητήριο για το Μακεδονικό στη Θεσσαλονίκη. Από την ώρα που γίνονται αυτά, παύεις να είσαι Δήμαρχος. Διχάζεις και ό,τι άλλο καλό να κάνεις είναι ”τριτεύουσας” σημασίας. Και έτσι, δίνεις πρώτος αφορμές για λεκτικές προσωπικές επιθέσεις που οδηγούν σε λεκτικό πόλεμο καθιερώνοντας έτσι τον πόλεμο της κερκίδας. Εδώ αποτύχατε κύριε Μπουτάρη και όλα τα καλοπροαίρετα εκ μέρους σας τα γυρίσατε εναντίον σας. Ευτυχώς για εσάς, που αποφασίσατε να μη ξαναθέσετε υποψηφιότητα.
Απόψεις και άλλες δηλώσεις που εκφράζονται από χρήστες και τρίτα μέρη (π.χ., bloggers) είναι αποκλειστικά δικές τους και δεν αποτελούν απόψεις της Huffington Post Greece.