Σε μια όχθη ενός ποταμού βρίσκεται ένας βαρκάρης που θέλει να περάσει στην απέναντι όχθη έναν λύκο, ένα πρόβατο και ένα τελάρο λάχανα, χωρίς όμως να μένουν μόνα τους στην ίδια μεριά εκείνα που μπορούν να φαγωθούν, ενώ στη βάρκα μπαίνει μόνο ένα από αυτά ανά διαδρομή. Πώς λοιπόν θα τα περάσει απέναντι χωρίς πρόβλημα;
Η λύση του παρακάτω παλιού προβλήματος λογικής (9ο αιώνα μ.Χ), το οποίο απαιτεί έξυπνες και συντονισμένες κινήσεις και που μολονότι είναι παιδικό, μπορεί να αποτελέσει «λυσάρι» και για τα προβλήματα της πρώτης προτεραιότητας, που καλείται να επιλύσει η νέα κυβέρνηση.
Είναι δεδομένο ότι οι προσπάθειές της θα προκαλέσουν προβλεπτές και απρόβλεπτες αντιδράσεις, παράπλευρες απώλειες, καθυστερήσεις, συμβιβασμούς και υποχωρήσεις. Ωστόσο ο απολογισμός θα γίνει στο τέλος της τετραετίας και μέχρι τότε κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει το ισοζύγιο.
Σε κάθε περίπτωση όμως για τη προσπάθεια αυτή, ασχέτως αποτελέσματος, ισχύει αυτό που λέει ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς Τιμόθεο Β « Τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι, τον δρόμον τετέλεκα, την πίστη τετήρηκα λοιπόν απόκειται μοι ο της δικαιοσύνης έπαινος….» ή ο Καβάφης « Η Ιθάκη σου έδωσε το ωραίο ταξίδι».
Η λύση λοιπόν του γρίφου είναι απλή. Όμως δυστυχώς δεν συμβαίνει το ίδιο με τα προβλήματα που πρέπει να επιλύσει η κυβέρνηση στους τέσσερεις κρίσιμους τομείς της Δημόσιας Διοίκησης, της Δικαιοσύνης, της Υγείας και της Παιδείας, για τα οποία έχω ήδη αναφερθεί στο προηγούμενο άρθρο μου «100 πρώτες μέρες..».
Οι τομείς αυτοί έχουν ποικίλα προβλήματα και η επίλυσή τους απαιτεί περίσκεψη έτσι ώστε η λύση του ενός να δυσκολέψει την επίτευξη λύσης ενός άλλου ζητήματος, ούτε όμως και να προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις.
Φυσικά δεν είμαι αρμόδιος να προτείνω λύσεις, αυτό όμως γίνεται έμμεσα με την επισήμανση κάποιων προβλημάτων.
Ο πρωθυπουργός στους τομείς πρώτης προτεραιότητας (Δημόσια Διοίκηση, Δικαιοσύνη, Υγεία, Παιδεία) έδωσε στους αρμόδιους Υπουργούς ένα μπλε φάκελο με τις οδηγίες του για θεσμικές μεταρρυθμίσεις, που σημαίνει ότι υπάρχει ισχυρή πολιτική βούληση και στήριξη για αυτές. Αυτό σημαίνει σύγκρουση με το βαθύ κράτος και με οργανωμένα συμφέροντα.
Η Δημόσια Διοίκηση θεωρείται από πολλούς ως ο μεγάλος ασθενής, γιατί οι ρυθμοί λειτουργίας της παρά την ψηφιοποίηση της δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της εποχής μας ούτε και των πολιτών προπαντός των κάποιας ηλικίας, που παραπονιούνται ότι πολλές φορές οι δημόσιες υπηρεσίες δεν τους εξυπηρετούν ούτε σηκώνουν τα τηλέφωνα, ενώ σε πολλές περιπτώσεις παρουσιάζονται συμπτώματα κακοδιοίκησης και διαφθοράς, αλλά ο έλεγχος για αυτά φαίνεται ότι έχει μπει κάτω από το χαλί, καθόσον τα τελευταία χρόνια δεν ανακοινώνεται τίποτα σχετικά . Την ίδια ώρα η ενημέρωση των πολιτών είναι βασικός παράγων στο πόλεμο κατά της διαφθοράς, που στοιχίζει 20 δισ. ευρώ το χρόνο, ενώ η γραφειοκρατία στοιχίζει 6,8% του ΑΕΠ .
Επομένως πρέπει να ενεργοποιηθεί ο εσωτερικός και ο πειθαρχικός έλεγχος με την επιβολή πειθαρχικών ποινών, που να δημοσιοποιούνται, για να περιοριστούν τα παραπάνω φαινόμενα.
Κρίσιμος όμως τομέας είναι η Τοπική Αυτοδιοίκηση, που λόγω των προσεχών αυτοδιοικητικών εκλογών, θα έχουμε έξαρση των παρανομιών με εκτελέσεις μικρών τοπικών έργων χωρίς τη τήρηση της νομιμότητας, εκδόσεις επαγγελματικών αδειών χωρίς τις προϋποθέσεις, αυθαίρετα κτίσματα και προσλήψεις προσωπικού που εξασφαλίζουν ψήφους.
Φαίνεται ως προς το τομέα της Δικαιοσύνης, που παρουσιάζονται τα περισσότερα και πλέον δυσεπίλυτα προβλήματα, ότι οι οιωνοί είναι καλοί για την επίλυση τους, καθώς υπάρχει ισχυρή πολιτική βούληση κυρίως με εκείνα τα οποία αφορούν στην οικονομική ανάπτυξη ζητήματα ( Huff-Post 4-6-21 Η ασφάλεια δικαίου προϋπόθεση για την οικονομική ανάπτυξη).
Δείγμα των κυβερνητικών προθέσεων θα είναι η θέσπιση των πρώτων διατάξεων για τον περιορισμό των αναβολών της δίκης, η επέκταση της λειτουργίας των δικαστηρίων και η επιλογή της ηγεσίας των ανωτάτων δικαστηρίων.
Ο τομέας της Υγείας χρειάζεται αναδιάρθρωση του πεπαλαιωμένου ΕΣΥ με την πρόσληψη του αναγκαίου ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, τη καλύτερη λειτουργία των εξωτερικών ιατρείων με τη καταβολή μικρού παράβολου, την ενίσχυση του ΕΚΑΒ για την τάχιστη μεταφορά των ασθενών, τον έλεγχο της ιατροφαρμακευτικής δαπάνης του ΕΦΚΑ και ΕΟΠΥΥ και την επιλογή των νέων διοικητών νοσοκομείων με αξιοκρατικά κριτήρια και όχι από πολιτικούς σε αποδρομή.
Ως προς την Παιδεία δεν μπο,ρώ να εντοπίσω προβλήματα, γιατί αυτό απαιτεί ειδικές παιδαγωγικές γνώσεις, και οποιαδήποτε επίσημη πρόταση θα συναντήσει αντίδραση ισχυρών συνδικαλιστικών ενώσεων, αλλά ως γενικότερη παρατήρηση πρέπει να μελετηθεί η άσκοπη απώλεια εκπαιδευτικού χρόνου, που χάνεται από τις καταλήψεις των σχολείων και τις συνδικαλιστικές εκδηλώσεις εντός του χρόνου μαθημάτων, όπως και η καθιέρωση ενός dress code για τους καθηγητές, μαθητές.
Το ίδιο πρέπει να ισχύει και για τους βουλευτές ειδικά κατά τη παρουσία τους στη Βουλή, εάν θέλουν να δώσουν το παράδειγμα. Αλλά γι΄αυτό θα επανέλθουμε με νέο άρθρο.
Λέανδρος Τ.Ρακιντζής Αρεοπαγίτης ε.τ.