Στο φεγγάρι δεν υπάρχει οξυγόνο, ούτε και νερό, ενώ η θερμοκρασία μπορεί να αγγίξει ακόμα και τους 250 βαθμούς Κελσίου. Κι όμως, για τις διαστημικές υπηρεσίες που ελπίζουν να δημιουργήσουν εκεί τις βάσεις τους, η μεγαλύτερη πρόκληση είναι η σκόνη.
H σκόνη που υπάρχει στο φεγγάρι διαβρώνει τις διαστημικές στολές, φράζει τα μηχανήματα, παρακωλύει την ομαλή λειτουργία των επιστημονικών οργάνων και καθιστά δύσκολη τη μετακίνηση.
Κι όμως, οι επιστήμονες έχουν βρει τη λύση: Η σκόνη του φεγγαριού θα μπορούσε να λιώσει με τη χρήση ενός τεράστιου φακού-λέιζερ, και στη συνέχεια να χαραχθούν φωτεινοί δρόμοι και περιοχές προσγείωσης.
Η σκόνη στο παρελθόν έχει καταστρέψει ουκ ολίγες αποστολές, όπως εκείνη του διαστημικού σκάφους Surveyor 3. Αυτός είναι και ο λόγος που για τη Nasa, η οποία στοχεύει στη δημιουργία ενός μόνιμου σεληνιακού φυλακίου, η υπέρβαση της συγκεκριμένης φυσικής πρόκλησης αποτελεί κορυφαία προτεραιότητα.
Όμως, η μεταφορά οικοδομικών υλικών στο φεγγάρι θα ήταν πολύ δαπανηρή υπόθεση. Επομένως υπάρχει ανάγκη για πρωτοποριακές και κυρίως low-budget, λύσεις. Οι επιστήμονες αυτή τη στιγμή πειραματίζονται με ένα λεπτόκοκκο υλικό που ονομάζεται EAC-1A, και αναπτύχθηκε από την Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία ως υποκατάστατο του σεληνιακού εδάφους.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια δέσμη λέιζερ για να θερμάνουν τη σεληνιακή σκόνη στους περίπου 1.600 βαθμούς Κελσίου, μέχρι να λιώσει. Στη συνέχεια άρχισαν να σχηματίζουν τρίγωνα, πλάτους περίπου 25 εκατοστών το καθένα, τα οποία ενωμένα θα μπορούσαν να δημιουργήσουν συμπαγείς επιφάνειες σε μεγάλες περιοχές σεληνιακού εδάφους, χρησιμεύοντας ως μελλοντικοί δρόμοι και επιφάνειες προσγείωσης.
Η διαδικασία είναι αργή και ακόμα και για ένα σημείο προσγείωσης 10 x 10 θα χρειάζονταν περίπου εκατό ημέρες σκληρής δουλειάς. Όμως για τους μελετητές του διαστήματος η ολοκλήρωση ενός τέτοιου έργου θα ήταν τρομερά πολύτιμη.
(Με πληροφορίες από Guardian).