Το 2010 ηγέτες από 196 χώρες είχαν συγκεντρωθεί στην Ιαπωνία, όπου συμφώνησαν σε μια λίστα από στόχους με στόχο να σωθεί το περιβάλλον. Τα Aichi Biodiversity Targets παρουσίασαν ένα δεκαετές πρόγραμμα για την προστασία της βιοποικιλότητας, την προώθηση της βιωσιμότητας και την προστασία των οικοσυστημάτων, μέσω μιας σειράς φιλόδοξων στόχων με σκοπό την αποτροπή της εξαφάνισης επαπειλούμενων ειδών και τη βελτίωση της κατάστασής τους ως το 2020. Ωστόσο, όπως σημειώνεται σε σχετικό δημοσίευμα του CNN, η προθεσμία έληξε, και κανένας από αυτούς τους στόχους δεν έχει επιτευχθεί πλήρως, σύμφωνα με την αναφορά Global Biodiversity Outlook, που δημοσιεύτηκε την Τρίτη.
«Η ανθρωπότητα βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι ως προς την κληρονομιά που αφήνει σε μελλοντικές γενιές» προειδοποιεί η αναφορά. «Η βιοποικιλότητα υποχωρεί με άνευ προηγουμένου ρυθμό, και η πίεση πίσω από αυτή την υποχώρηση εντείνεται».
Εάν συνεχιστεί η ίδια πορεία στην επιταχυνόμενη κλιματική κρίση, η κατάσταση ως προς τη βιοποιλικότητα θα συνεχίσει να επιδεινώνεται, λόγω των «μη βιώσιμων μοτίβων παραγωγής και κατανάλωσης, της αύξησης του πληθυσμού και των τεχνολογικών εξελίξεων».
Από τους 20 στόχους μόνο έξι έχουν «μερικώς επιτευχθεί». Κατά μέσο όρο, οι συμμετέχουσες χώρες ανέφεραν πως πάνω από το 1/3 των εθνικών στόχων είναι στον δρόμο για την επίτευξή τους, οι μισοί εξ αυτών σημειώνουν βραδύτερη πρόοδο, το 11% δεν σημειώνουν σημαντική πρόοδο και το 1% εξ αυτών κινούνται προς τη λάθος κατεύθυνση.
Αν και έχει υπάρξει κάποια πρόοδος, ο «ρυθμός της απώλειας βιοποικιλότητας είναι άνευ προηγουμένου στην ανθρώπινη ιστορία και οι πιέσεις εντείνονται» είπε η Ελίζαμπεθ Μαρούμα Μρέμα, της Convention on Biological Diversity των Ηνωμένων Εθνών. «Τα ζωντανά συστήματα της Γης στο σύνολό τους πλήττονται. Και όσο περισσότερο η ανθρωπότητα εκμεταλλεύεται τη φύση με μη βιώσιμους τρόπους...τόσο περισσότερο υπονομεύουμε την ευημερία και ασφάλειά μας».
Όσον αφορά στους στόχους που έχουν μερικώς επιτευχθεί, είναι η παρεμπόδιση ειδών- εισβολέων, η διατήρηση προστατευόμενων περιοχών, η πρόσβαση και ο διαμοιρασμός οφελών από γενετικούς πόρους, οι στρατηγικές βιοποικιλότητας και τα σχέδια δράσης, ο διαμοιρασμός πληροφοριών και η κινητοποίηση πόρων. Ο διεθνής ρυθμός αποδάσωσης έχει πέσει κατά 1/3 σε σχέση με την προηγούμενη δεκαετία, σε αρκετά μέρη έχουν επιτυχώς αντιμετωπιστεί τα είδη- εισβολείς, κάποιες χώρες έχουν επιβάλει καλούς κανόνες/ πολιτικές για την αλιεία, ενώ έχει αυξηθεί σημαντικά ο αριθμός των προστατευόμενων περιοχών, σε ξηρά και θάλασσα. Επίσης, πολλά μέτρα προστασίας, όπως πχ οι περιορισμοί στο κυνήγι, έχουν αποδώσει. «Χωρίς τέτοιες ενέργειες, οι εξαφανίσεις πτηνών και θηλαστικών στην περασμένη δεκαετία θα ήταν πιθανότατα 2-4 φορές υψηλότερες» σημειώνεται σχετικά.
Ωστόσο η απώλεια βιοτόπων παραμένει σε υψηλά επίπεδα, ειδικά στα δάση και τις τροπικές περιοχές. Οι υδροβιότοποι μειώνονται παγκοσμίως και οι ποταμοί απειλούνται, κάτι που αποτελεί «κρίσιμη απειλή» ως προς το γλυκό νερό. Η μόλυνση είναι ακόμα ανεξέλεγκτη, με πλαστικά στους ωκεανούς και ζιζανιοκτόνα στα οικοσυστήματα. Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι πεθαίνουν, ενώ η ζήτηση για φυσικούς πόρους αυξάνεται. Οι κοινότητες ιθαγενών βρίσκονται εκτός των συζητήσεων αυτών και οι γνώσεις τους ως προς τη βιώσιμη διαχείριση πόρων δεν λαμβάνονται υπόψιν στις εθνικές νομοθεσίες. Επίσης, έχουμε εισέλθει στην έκτη μαζική εξαφάνιση ειδών, καθώς οι πληθυσμοί των άγριων ζώων έχουν μειωθεί κατά πάνω από 2/3 από το 1970, και συνεχίζουν να μειώνονται την τελευταία δεκαετία. Όσον αφορά στη χρηματοδότηση, κρίνεται ελλιπής: Θεωρείται πως απαιτούνται εκατοντάδες δισ. δολάρια ετησίως, ωστόσο δαπανώνται 78-91 δισ. τον χρόνο παγκοσμίως όσον αφορά στις προσπάθειες στο θέμα της βιοποικιλότητας.