Νιώθω την ανάγκη να γράψω για την Κύπρο και τις μεγάλες δυνάμεις ...
Οι κοινωνικές σχέσεις στην Ελλάδα αλλά και στην λοιπή Ευρώπη τελματώνονται με μοναδικό απόθεμα το συμφέρον, τον εγωισμό,τα ψέμματα, την υποκρισία και τα εμφανή συμπλέγματα κατωτερότητας. Βρείτε ποιος ευθύνεται και τι προκαλεί αυτή την υποτίμηση στην Δύση ή στην Ανατολή.
Η «ανατομία ενός μεγάλου λάθους» για την Μεγαλόνησο έφερε τον διχασμό και την προδοσία, με τις συμφωνίες της Ζυρίχης και τις εγγυήσεις που αποδεχθήκαμε με ότι επακολούθησε στη συνέχεια!
Ας αναρωτηθούμε στην Ελλάδα και στην Κύπρο τι δεν πάει καλά και γιατί δεν έχουμε συμμάχους στο θέμα της εισβολής και κατοχής στο νησί. Μήπως οι περισσότεροι από εμάς δεν το βλέπουμε καν ως εισβολή;
Ζητήσαμε και ποτέ επισταμένα να διερευνηθούν τα εγκλήματα πολέμου στην Κύπρο;
Ακόμα και για τον περίφημο «φάκελλο» υπάρχει δυσπιστία για το τι και πως...
Επίσης δεν μπορούν να θεωρηθούν τυχαία:
1. Η δήλωση Λαβρόφ και τα δημοσιεύματα που έκαναν λόγο περί «προξενείου» στα κατεχόμενα.
2. Οι γνωστοί «κατά λάθος» εκδοθέντες χάρτες της Μ. Βρετανίας
3. Οι γνώστες δηλώσεις, που «επαναδιασκεδάσθηκαν», της κας Νούλαντ
Εμείς σταθερά γυρίζουμε την πλάτη στη μόνη σωστή πλευρά της ιστορίας που είναι η δική μας και συμπεριλαμβάνει τη δύναμη μας, το εκτόπισμα μας αλλά και τα απίστευτα λάθη μας. Σταθερά φίλο-βασιλικότεροι του βασιλέως επικαλούμαστε είτε τη Δύση είτε το Διεθνές Δίκαιο.
«Αν μπορώ να δώσω μια συμβουλή στους Έλληνες, είναι αυτή: Μην εμπιστεύεστε τις διεθνείς εγγυήσεις, ούτε τους διεθνείς οργανισμούς. Θυμηθείτε τον Θουκυδίδη, ο δυνατός παίρνει αυτό που θέλει και ο αδύνατος υποφέρει αυτό που του αναλογεί. Η επίκληση του Διεθνούς Δικαίου είναι ανοησία.» (Εφρέμ Ινμπαρ, πρόεδρος του Jerusalem Institute for Strategy and Security).
Όσο για την νέα μορφής άνευ όρων προσήλωση σε κάθε μορφής συμμαχία να μαθαίνουν οι «ανήλικοι» επαγγελματίες ότι σε αυτόν τον τομέα δεν υπάρχει αλήθεια ούτε ηθική, υπάρχουν μόνο συμφέροντα.
Καλή Ανάσταση.