Η μάχη κατά του κορονοϊού είναι παγκόσμια υπόθεση, καθώς όλος ο πλανήτης απειλείται.
Κάθε άνθρωπος ξεχωριστά συμβάλλει με τον τρόπο του στην καταπολέμηση του ύπουλου εχθρού.
Στην Ελλάδα, όπως και σε όλες τις χώρες του κόσμου, οι γιατροί και οι νοσηλευτές βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του πολέμου. Οι εργαζόμενοι σε σούπερ μάρκετ, φαρμακεία, διανομές και άλλες υπηρεσίες εκτίθενται καθημερινά στον κίνδυνο για να μην λείψει τίποτα σε όλους τους άλλους.
Και οι υπόλοιποι έχουμε κλειστεί στα σπίτια μας, υψώνοντας καθοριστικής σημασίας ανάχωμα στην εξάπλωση της νόσου.
Υπάρχει, όμως και μια μερίδα ανθρώπων που υπερβαίνουν τα όρια της ατομικής ευθύνης, προσφέροντας ανιδιοτελώς την πολύτιμη αλληλεγγύη τους που σώζει ζωές.
Είναι οι αφανείς ήρωες της πανδημίας, οι οποίοι έχουν αναλάβει αυτοβούλως το δύσκολο αλλά θεάρεστο έργο να παρεμβαίνουν όπου δεν μπορεί το κράτος για να προστατεύσουν όλους όσοι έχουν ανάγκη - όχι μόνο τους «αδύναμους».
Το κίνημα της μάσκας
Ενα από τα μείζονα ζητήμα που έχουν προκύψει από την αρχή αυτής της πρωτόγνωρης υγειονομικής κρίσης είναι η τεράστια έλλειψη που παρατηρείται σε προστατευτικές μάσκες προσώπου, τόσο στην χώρα μας όσο και σε όλη την υφήλιο.
Δεδομένου ότι στην Κίνα και σε άλλες ασιατικές χώρες, που αποτελούν τους κύριους παραγωγείς του προϊόντος, είχαν «παγώσει» τα πάντα μέχρι πρότινος, τα όποια αποθέματα εξανλτήθηκαν άμεσα, από τη στιγμή που η χρήση της μάσκας έχει αυξηθεί κατακόρυφα αυτή την εποχή.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ξεμείνουν από μάσκες ακόμη και τα νοσοκομεία, στην Ελλάδα και διεθνώς. Στο πλαίσιο αυτό, κάποιοι συμπολίτες μας έχουν αναλάβει την πρωτοβουλία να ράβουν νυχθημερόν μάσκες αφιλοκερδώς, προμηθεύοντας νοσοκομεία, ιδρύματα, σώματα ασφαλείας και όποιον άλλον μπορούν.
Η γυναίκα από την Αλβανία που έδωσε το παράδειγμα
Από τους πρώτους που ξεκίνησαν αυτήν την προσπάθεια ήταν η Ελόνα Αγκόλι. Μοδίστρα με καταγωγή από την Αλβανία, ζει στα Γρεβενά με την οικογένειά της εδώ και πολλά χρόνια.
Οταν το τοπικό νοσοκομείο της ζήτησε να ράψει 600 μάσκες και την ρώτησε την τιμή, εκείνη δεν το σκέφτηκε ούτε λεπτό: «Τους απάντησα αμέσως ότι θα το κάνω δωρεάν. Εβαλα και τον σύζυγό μου να με βοηθάει και μέσα σε 9 ημέρες τις είχα έτοιμες» λέει στην HuffPost.
Και εξηγεί: «Οταν ήρθα στην Ελλάδα με υποδέχθηκαν όλοι πολύ καλά. Είναι σαν να τους ανταποδίδω τώρα. Θα μπορούσα να κερδίσω χρήματα από αυτό αλλά δεν θέλω. Πάνω από όλα είναι η ανθρωπιά και αξιοπρέπεια».
Η μεγαλύτερη επιβράβευση για την ίδια, εξάλλου, είναι το «ευχαριστώ» των συμπολιτών της αλλά και το τηλεφώνημα που δέχθηκε από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου. «Η κ.Σακελλαροπούλου με ευχαρίστησε προσωπικά και μου έδωσε συγχαρητήρια. Είναι πολύ μεγάλη μου τιμή, όπως και η αναφορά του Πρωθυπουργού στο πρόσωπό μου. Τα μηνύματα και τα λουλούδια που δέχομαι από όλους μου δίνουν δύναμη και κουράγιο να συνεχίσω».
Η κ. Αγκόλι δεν έχει σκοπό να σταματήσει, όπως λέει: «Αυτη τη στιγμή ράβω 1.180 μάσκες για αστυνομικά τμήματα στα Γρεβενά, τις Σέρρες, τη Θεσσαλονίκη αλλά και για ιδιωτικά ιατρεία. Θα συνεχίσω να ράβω μάσκες για όποιον μου το ζητήσει. Οταν υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν αιμοκάθαρση και σου χτυπούν το τζάμι, εκλιπαρώντας για μια μάσκα, δεν μπορείς να σταματήσεις».
Μοδίστρες Εκτακτης Ανάγκης
Η ιδέα ανήκει στον εικαστικό Μάριο Tériade Ελευθεριάδη και τον βιοτέχνη ενδυμάτων, Κωνσταντίνο Τεκτονίδη. Γνώριζαν την μεγάλη ζήτηση που υπήρχε για μάσκες όμως το έναυσμα ήρθε από αλλού.
«Διαβάζοντας ειδήσεις όπως ότι η Τουρκία μπλόκαρε 200.000 μάσκες που προορίζονταν για την Ιταλία ή για απαγορεύσεις εξαγωγών και επιτάξεις σε χώρες όπως η Γερμανία και ακούγοντας παράλληλα για φαινόμενα αισχροκέρδειας από ορισμένους στην αγορά, αισθανθήκαμε την ανάγκη να κατασκευάσουμε μάσκες δωρεάν. Εκανα, λοιπόν, ένα κάλεσμα μέσω Facebook. Την πρώτη ημέρα δέχθηκα απάντηση από 150 μοδίστρες» τονίζει στην HuffPost, o κ. Ελευθεριάδης, καθηγητής στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Λιμόζ, στη Γαλλία.
Αυτή τη στιγμή στις «Μοδίστρες Εκτακτης Ανάγκης» συμμετέχουν 364 μοδίστρες (στην συντριπτική πλειοψηφία τους επαγγελματίες αλλά και κάποιες ερασιτέχνες) από 137 πόλεις-χωριά και 37 νομούς της χώρας ράβουν δωρεάν υφασμάτινες μάσκες 100% βαμβακερές με θήκη για φίλτρο, σύμφωνα με τα διεθνή υγειονομικά πρότυπα.
Περισσότερες από 40.000 μάσκες θα παραδοθούν στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό (παράρτημα Θεσσαλονίκης) και από εκεί θα πάρουν τον δρόμο τους, καταλήγοντας όπου υπάρχει ανάγκη: σε νοσοκομεία, κέντρα υγείας, γηροκομεία και άλλα σημεία υγειονομικού ενδιαφέροντος.
Οι ιστορίες τους συγκινούν. Μια μητέρα από την Πτολεμαΐδα δέχεται συμβουλές μέσω βίντεο από την κόρη της, που βρίσκεται στη Βουδαπέστη, για το πώς να φτιάχνει σωστά τις μάσκες. Στον Βόλο, ένας ράφτης 94 ετών ζήτησε από την κόρη του να τον φέρει σε επαφή με την ομάδα για να συμμετέχει και αυτός στην προσπάθεια.
«Δεν πρόκειται για φιλανθρωπία αλλά για επιτακτική ανάγκη. Οσοι συμμετέχουν σε αυτή την πρωτοβουλία το κάνουν από το υστέρημά τους, όχι από το περίσσευμά τους» επισημαίνει ο κ. Ελευθεριάδης. Και συνεχίζει: «Το χειροκρότημα από μόνο του δεν βοηθά, οι μάσκες βοηθούν. Για αυτό και εμείς θα συνεχίσουμε. Σε δεύτερη φάση, μάλιστα, φιλοδοξούμε να ράψουμε άλλες 100.000 μάσκες, με την ελπίδα ότι θα βρεθούν οι απαραίτητοι πόροι και τα υφάσματα».
Οι γυναίκες του Εθνικού Θεάτρου
Οι ράφτριες του Εθνικού Θεάτρου είναι από τις καλύτερες στο είδος τους. Απο τη στιγμή που δεν διεξάγονται παραστάσεις ελέω κορονοϊού έψαχναν να βρουν έναν τρόπο ώστε να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε αυτό που οι ίδιες αποκαλούν «εθνική υπόθεση». Αποφάσισαν, λοιπόν, να αξιοποιήσουν τις ραπτομηχανές τους, δημιουργώντας 300 μάσκες για το Δρομοκαΐτειο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής, το οποίο μπορεί να μην ανήκει στα λεγόμενα νοσοκομεία αναφοράς, όμως έχει και αυτό μεγάλη ανάγκη από στήριξη αυτές τις δύσκολες ώρες.
«Δεν είμαστε βιομηχανία για να παράγουμε μαζικά μάσκες αλλά κάνουμε ότι μπορούμε για να δείξουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας. Οι δυσκολίες είναι μεγάλες λόγω των περιορισμών στις μετακινήσεις και του μικρού χώρου εργασίας, στον οποίο πρέπει να τηρούμε τις απαραίτητες αποστάσεις ασφαλείας. Δείχνουμε και σε αρκετούς ενδιαφερόμενους πώς να φτιάχνουν μάσκες. Κάνουμε ό,τι μπορούμε για να βοηθήσουμε και παράλληλα διοργανώμουμε εθελοντικές αιμοδοσίες. Ηδη έχουμε μαζέψει 150-160 φιάλες αίματος και η αιμοδοσία θα επαναληφθεί την Μ.Τρίτη και Μ.Τετάρτη» επισημαίνει ο πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων Εθνικού Θεάτρου, Μάκης Σπετσιέρης.
Οι μοδίστρες του Βόλου
Μια μοδίστρα από τον Βόλου ήθελε να συμμετάσχει στο επονομαζόμενο «κίνημα της μάσκας», βάζοντας το μικρό της λιθαράκι σε αυτό που τείνει να εξελιχθεί σε συλλογικό εγχείρημα.
Επικοινώνησε, λοιπόν, με τον βουλευτή Μαγνησίας, Χρήστο Μπουκώρο, ο οποίος αγόρασε τα υφάσματα και τα υλικά που χρειαζόταν. Σύντομα, την προσπάθεια «αγκάλιασαν» και άλλες ράφτρες της περιοχής.
«Αυτή τη στιγμή είναι οκτώ γυναίκες στο Βόλο που ράβουν μάσκες για να καλύψουν τις τοπικές ανάγκες. Μέχρι στιγμής έχουμε μοιράσει 2.000 μάσκες σε Κέντρα Υγείας, στο Γηροκομείο του Βόλου και σε άλλα ιδρύματα όπως το Ορφανοτροφείο Βόλου, την Κιβωτό του Κόσμου και τις Ασπρες Πεταλούδες (σ.σ. οικοτροφείο για άτομα με σοβαρές ψυχικές αναπηρίες). Στόχος είναι να φτιάξουμε τουλάχιστον άλλες 2.000 μάσκες για δημόσιες υπηρεσίες και όπου αλλού υπάρχει ανάγκη. Μακάρι να περισσέψουν για να δώσουμε και κάποιες δωρέαν σε πολίτες που τις χρειάζονται» δηλώνει στη HuffPost ο βουλευτής της ΝΔ, Χρήστος Μπουκώρος, ο οποίος έχει αναλάβει προσωπικά την διανομή τους.
Μάσκες από πρόσφυγες για πρόσφυγες
Αυτή την κρίσιμη περίοδο δεν είναι μόνο τα νοσοκομεία και τα νοσηλευτικά ιδρύματα που χρειάζονται μάσκες. Οι καταυλισμοί των προσφύγων έχουν εξίσου ανάγκη από προστασία, καθώς υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να μετατραπούν σε υγειονομικές βόμβες. Στην προσυγική δομή της Ριτσώνας εντοπίστηκαν πάνω από 20 κρούσματα κορονοϊού ενώ και η αντίστοιχη δομή στο Κουτσόχερο Λάρισας τέθηκε σε καραντίνα.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος, ωστόσο, ελλοχεύει στο ΚΥΤ της Μόριας, στη Λέσβο, όπου 20.000 πρόσφυγες και μετανάστες ζουν σε άθλιες συνθήκες, χωρίς τα στοιχειώδη για την υγιεινή τους. Στο πλαίσιο αυτό, η ΜΚΟ Stand by me Lesvos σε συνεργασία με την δανέζικη ΜΚΟ Team Humanity οργάνωσαν ένα αυτοσχέδιο εργαστήριο και βοήθησαν τους διαμένοντες στην δομή να ράψουν μάσκες για τους μετανάστες και πρόσφυγες της Μόριας.
«Κάνουμε διάφορες δράσεις για να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους. Εχει δημιουργηθεί παράλληλα η Moria Corona Awareness Team (MCAT), με σκοπό την ενημέρωση των πληθυσμών αυτών για την επικίνδυνη πανδημία. Στο πλαίσιο αυτό έχουμε τυπώσει αφίσες και ενημερωτικό υλικό σε αρκετές γλώσσες και τις μοιράζουμε στο ΚΥΤ ενώ προσπαθούμε και με μικροφωνικές να τους κρατάμε σε εγρήγορση. Σε συνεργασία και με άλλες ομάδες καθαρίζουμε τον καταυλισμό που πνίγεται στα σκουπίδια ενώ τοποθετήσαμε σε πολλα σημεία δοχεία με νερό και σαπούνι, ώστε να μπορούν οι άνθρωποι να πλένουν τα χέρια τους, αφού δεν έχουν καθόλου τρεχούμενο νερό. Επίσης, έχουμε παραγγείλει tablet για προσφυγόπουλα, ώστε να συμμετέχουν στο πρόγραμμα εκπαίδευσης εξ αποστάσεως e-learning» υπογραμμίζει ο επικεφαλής της Stand by me Lesvos, Μιχάλης Αϊβαλιώτης.
Οι δύο ΜΚΟ μαζί με ντόπιες γυναίκες που συνδράμουν εθελοντικά φτιάχνουν πάνω από 1.000 μάσκες ημερησίως. Πολλές από αυτές πηγαίνουν στους εργαζόμενους του τοπικού νοσοκομείου και στα μέλη των σωμάτων ασφαλείας.
«Ηλιακτίδα» αλληλεγγύης
Η αστική μη κερδοσκοπική οργάνωση (ΑΜΚΕ) «Ηλιακτίδα» υποστηρίζει ανθρώπους με αναπηρία και άλλες ευπαθείς ομάδες στην προσπάθεια κοινωνικής ένταξης. Τώρα που το εργαστήρια ΑμεΑ είναι κλειστό, έχει μετατραπεί σε εργαστήριο κατασκευής μασκών και προστατευτικών στολών για τα παιδιά, τους γονείς και το προσωπικό της ΑΜΚΕ, για τους νοσηλευτές του νοσοκομείου Μυτιλήνης και για άλλους ανθρώπους που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της μάχης.
«Ξεκινήσαμε στα τέλη Μαρτίου, φτιάχνοντας 30 μάσκες ημερησίως. Ο στόχος μας είναι να ξεπεράσουμε τις 3.000 μάσκες. Δίνουμε στο νοσοκομείο του νησιού, σε κέντρα υγείας, στο ΕΚΑΒ, στην Πυροσβεστική, στο στρατό ενώ θέλουμε να βοηθήσουμε και τους πρόσφυγες στο ΚΥΤ Μόριας αλλά και όσους συνανθρώπους μας δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα» εξηγεί στη HuffPost η πρόεδρος της «Ηλιακτίδας», Βασιλική Ανδρεαδέλλη.
Με σύμμαχο την τεχνολογία
O ιδιώτης γιατρός με ειδικότητα καρδιολόγου, Κομνημός Γκάμπρας, από την Ξάνθη διάβαζε δημοσιεύματα για τρισδιάστες εκτυπώσεις ιατρικών αναλώσιμων, όπως αναπνευστικές βαλβίδες, στην Ιταλία, την Τσεχία και αλλού, όταν αυθόρμητα του γεννήθηκε η επιθυμία να κάνει το ίδιο για το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό της ιδιαίτερης πατρίδας του.
Επιστράτευσε, λοιπόν, δυό φίλους του με 3D εκτυπωτές, βρήκε στο διαδίκτυο τα σχέδια που ορίζουν οι διεθνείς προδιαγραφές και ξεκίνησε να φτιάχνει δοκιμαστικά προστατευτικές ασπίδες προσώπου. Στη συνέχεια επισκέφθηκε το νοσοκομείο της Ξάνθης, από όπου έλαβε το «πράσινο φως» και αμέσως ξεκίνησε την παραγωγή.
«Πλέον είμαστε 11 άτομα - ένας γιατρός, ένας φαρμακοποιός, καταστηματάρχες, φοιτητές και άλλοι εθελοντές- και διαθέτουμε 30 εκτυπωτές. Μέχρι στιγμής έχουμε φτιάξει 200 μάσκες 3D τις οποίες προσφέραμε στο Νοσοκομείο Ξάνθης, το ΕΚΑΒ Θράκης και το Κέντρο Υγείας Εχίνου. Συνεχίζουμε μέχρι να μην μπορούμε να βρούμε πλέον άλλο υλικό για την κατασκευή τους» λέει ο κ. Γκάμπρας.
Ανάλογη πρωτοβουλία έχει αναλάβει και η ερευνητική ομάδα TED3D στο Βόλο, που με την συνδρομή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, του «Αχιλλοπουλείου» Νοσοκομείου και χορηγών, έχει καταφέρει μέσα σε 2 εβδομάδες να εκτυπώσει τρισδιάστατα 6.000 ασπίδες προστασίας προσώπου, τις οποίες έχει δωρίσει σε νοσοκομεία, Κέντρα Υγείας, ΕΚΑΒ, αστυνομία, λιμενικό και στρατό σε όλη την Ελλάδα.
«Απεθυνθήκαμε αρχικά στις τοπικές δομές υγείας για να καταγράψουμε τις πιθανές ελλείψεις και στη συνέχεια ξεκινήσαμε δοκιμές. Είμαστε 17 εθελοντές συνολικά που συμμετέχουμε στην παραγωγή των ασπίδων. Ξεκινήσαμε πολύ λιγότεροι, όμως στην πορεία ήθελαν να βοηθήσουν αρκετοί φίλοι και γνωστοί. Σε πρώτη φάση οι βλέψεις μας ήταν τοπικές αλλά τώρα έχουν επεκταθεί σε όλη την Ελλάδα ενώ σύντομα θα ξεκινήσουμε να στέλνουμε υλικό και στην Κύπρο. Εργαζόμαστε από τις 6 το πρωί έως τα μεσάνυχτα. Δεν σταματάμε ούτε τα Σαββατοκύριακα» περιγράφει ο Ηλίας Φρυτζαλάς, μέλος της TED3D.
Στόχος της ομάδας είναι να προχωρήσει άμεσα στην εκτυπωση και άλλων πολύτιμων ιατρικών εργαλείων όπως hands free λαβές για τα νοσοκομεία και αναπνευστικά αναλώσιμα (βαλβίδες, φίλτρα κ.λπ.)
Μαγειρεύοντας για άστεγους και άπορους
Με το κλείσιμο των καταστημάτων εστίασης και τους δρόμους της χώρας να έχουν αδειάσει από κόσμο, λόγω των περιοριστικών μέτρων στις μετακινήσεις, οι ανάγκες των ανθρώπων που κοιμούνται και ξυπνούν σε πεζοδρόμια, πλατείες και πάρκα έχουν πολλαπλασιαστεί. Η εξεύρεση τροφής και νερού έχει γίνει ακόμη πιο δύσκολη.
Στο πλαίσιο αυτό, η ομάδα Steps που υφίσταται από το 2016 (σ.σ. τα μέλη της είχαν ξεκινήσει την δράση τους αρκτετά χρόνια νωρίτερα) άφησε προσωρινά την βάση της, στην πλατεία απέναντι από τη Βαρβάκειο αγορά - για λόγους ασφάλειας και προφύλαξης εν μέσω πανδημίας - και σε συνεργασία με άλλες ομάδες και οργανώσεις (Παμπειραϊκή Πρωτοβουλία, SOS Refugiados, Hope Cafe Refugee Soul Food, Mano Aperta, Khora και Help Refugees) ξεκίνησαν την πρωτοβουλία Many Stops. Κάθε μέρα, από Δευτέρα έως και Κυριακή, μαγειρεύουν σε σπίτια περίπου 410 μερίδες φαγητού συνολικά και στη συνέχεια της διανέμουν μαζί με φρούτα και εμφιαλωμένο νερό σε άστεγους της Αθήνας και του Πειραιά καθώς και σε άτομα που διαμένουν σε οικήματα αλλά δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να σιτίζονται (π.χ. οικογένειες χωρίς ρεύμα, άνεργοι κ.λπ.).
«Γνωρίζαμε ότι θα αυξηθούν οι ανάγκες αυτών των ατόμων. Την πρώτη εβδομάδα δώσαμε 200 μερίδες φαγητού και τώρα έχουν διπλασιαστεί. Ετσι ενεργοποιήσαμε ένα δίκτυο ανθρώπων, προσπαθήσαμε να σκεφτούμε δημιουργικά μέσα από τους περιορισμούς της πανδημίας και καταλήξαμε στο Many Stops. Εκτελούμε τρία δρομολόγια με ισάριθμα οχήματα καθημερινά: 1.Πειραιά και Σταδίου, 2.Κυψέλη-Πατήσια και δυτικές γειτονιές, 3.Κέντρο Αθήνας. Για κάθε ένα από αυτά χρειαζόμαστε 3-4 ώρες μέχρι να τα καλύψουμε» αναφέρει ο Τάσσος Σμετόπουλος, ιδρυτής και συντονιστής της ομάδας Steps.
Και υπογραμμίζει: «Εμείς δεν το αντιλαμβανόμαστε ως εθελοντισμό. Είναι μια στάση ζωής, ένα κομμάτι της καθημερινότητας. Ως ομάδα έχουμε επιλέξει να συμμετέχουμε σε πράγματα που μας αφορούν ως κοινότητα και κοινωνία. Εξάλλου, το σημαντικό είναι να επιβιώσει όλος αυτός ο κόσμος που δεν έχει ούτε τα απολύτως απαραίτητα».
Στην ίδια κατηγορία ανήκει και ο Κωνσταντίνος Πολυχρονόπουλος, «ο άλλος άνθρωπος» όπως τον ξέρουν οι περισσότεροι από το 2011 όταν ξεκίνησε να μαγειρεύει δωρέαν για άπορους Αθηναίους συμπολίτες του. Πριν τον κορονοϊό μαγείρευε σε πλατείες και πάρκα, όμως τώρα αυτό είναι αδύνατο. Αναγκάστηκε να μεταφέρει την κοινωνική κουζίνα του σε κλειστό χώρο και να ακολουθήσει κατά γράμμα όλα όσα επιτάσσει η νέα πραγματικότητα. Αλλά δεν σταμάτησε, ίσα-ίσα που τώρα μαγειρεύει αναγκαστικά πολύ περισσότερο φαγητό.
«Στις 29 Φεβρουαρίου, πριν ακόμη ανακοινωθούν οι απαγορεύσεις στις μετακινήσεις, σταματήσαμε να μαγειρεύουμε έξω για λόγους προστασίας της υγείας των πολιτών. Τώρα φτιάχνουμε το φαγητό σε δικό μας χώρο στον Κεραμεικό. Προσέχουμε πολύ, αποστειρώνουμε τα πάντα, πακετάρουμε τις μερίδες σε συσκευασίες και τις αφήνουμε σε ειδικό χώρο από όπου έρχεται όποιος θέλει και παίρνει φαγητό, χωρίς να έρχεται σε επαφή μαζί μας ή με κάποιον άλλον» λέει ο κ. Πολυχρονόπουλος.
Η κινητοποίηση εθελοντών που θέλουν να συνδράμουν στο έργο του είναι συγκινητική. Την ίδια ώρα, όμως, ανησυχητική είναι η αύξηση των ατόμων που φτάνουν στο σημείο να μην έχουν αυτό που για τους περισσότερους (θα έπρεπε να) είναι αυτονόητο - ένα πιάτο φαΐ.
«Εκεί που δίναμε 300-400 μερίδες φαγητού κάθε μέρα, τώρα έχουμε ξεπεράσει τις 1.000. Εκλεισαν εκκλησίες, καταστήματα, δομές και πολλοί άνθρωποι έμειναν χωρίς βοήθεια. Το καλό είναι ότι έχει ενεργοποιηθεί αρκετός κόσμος, που μας φέρνει τρόφιμα και βοηθάει όπου και όπως μπορεί. Ξεκινήσαμε 4-5 άτομα και τώρα είμαστε τουλάχιστον 30 που μαγειρεύουμε και καθαρίζουμε εναλλάξ. Μέχρι και delivery κάνουμε πλέον. Συνολικά 100 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων επαγγελματίες διανομείς φαγητού, συλλογικότητες και άλλοι εθελοντές, πριν ή μετά την δουλειά τους πηγαίνουν 250-300 μερίδες ημερησίως στα σπίτια ανθρώπων - σε κάθε γωνιά της Αθήνας και του Πειραιά - που για διάφορους λόγους δεν μπορούν να μετακινηθούν εν μέσω επιδημίας. Το θλιβερό είναι ότι κάποιοι που έρχονταν και μας έδιναν τρόφιμα τώρα μας ζητάνε» τονίζει προβληματισμένος.
Και καταλήγει: «Ολοι μας φοβόμαστε τον κορονοϊό. Αλλά όταν υπάρχουν άπορες οικογένειες ή ηλικιωμένοι που πεινάνε, πώς να σταματήσεις να μαγειρεύεις; Δεν γίνεται».
Οι «φύλακες άγγελοι» των αδέσποτων ζώων
Με το προσωρινό υποχρεωτικό λουκέτο στα εστιατόρια και τα περισότερα καταστήματα εστίασης (εκτός από τα take away) τα αδέσποτα ζώα αυτομάτως έχασαν την κύρια πηγή σίτισής τους. Με τον περιορισμό των μετακινήσεων στους ανθρώπους η κατάσταση έγινε ακόμη πιο δραματική για τους περίπου 3 εκατ. σκύλους και γάτες που ζουν στους δρόμους της ελληνικής επικράτειας.
Στο πλαίσιο αυτό o μη κερδοσκοπικός οργανισμός Dogs’ Voice δημιούργησε την πλατφόρμα covid19.dogsvoice.gr, στην οποία μπορεί κάποιος να εγγραφεί είτε για να προσφέρει εθελοντικά στην σίτιση των αδέσποτων ζώων είτε να ζητήσει βοήθεια για κάποιο ζώο ή ζώα που χρειάζονται τροφή ή κτηνιατρική φροντίδα.
«Παρά τις συνεχείς εκκλήσεις μας για χορήση ειδικής άδειας, οι αρμόδιοι δεν μας επιτρέπουν να κινούμαστε εκτός των ορίων του δήμου που ανήκουμε. Κάποιοι όμως έχουν σκυλιά και άλλα ζώα στα εξοχικά τους ή στις δουλειές τους ενώ πολλά αδέσποτα βρίσκονται πέρα από τα όρια του εκάστοτε δήμου. Για αυτό προχωρήσαμε στην δημιουργία ειδικής ηλεκτρονικής πλατφόρμας, στην οποία έχουμε λάβει μέχρι στιγμής πάνω από 500 αιτήματα είτε για προσφορά είτε για ζήτηση βοήθειας. Στόχος μας είναι να εξυπηρετούμε και να διεκπεραιώνουμε όλα αυτά τα αιτήματα μέσα σε μια ώρα. Για παράδειγμα, αν λάβουμε ενημέρωση για κάποιο αδέσποτο σε συγκεκριμένο σημείο, που χρειάζεται βοήθεια, προσπαθούμε να βρούμε κάποιον εθελοντή ο οποίος θα μεταβεί επιτόπου και θα αναλάβει την φροντίδα του» εξηγεί στη HuffPost η εκρπόσωπος του Dogs’ Voice, Ελενα Δέδε.
Ο οργανισμός βρίσκεται σε διαρκή επικοινωνία τόσο με την Κεντρική Ενωση Δήμων Ελλάδος, όσο και με το υπουργείο Εσωτερικών, το οποίο πρόσφατα προχώρησε στην πρωτοβουλία #AnimalSolidarityGreece (Αλληλεγγύη για τα ζώα στην Ελλάδα) για τη δωρεά ζωοτροφών, προϊόντων και υπηρεσιών από φορείς, επιχειρήσεις και κτηνιάτρους.
«Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι λίγοι δήμοι που δεν έχουν λάβει την παραμικρή μέριμνα για την σίτιση των αδέστοτων ενώ και οι ειδικές βεβαιώσεις μετακίνησης που μας χορηγούν είναι διάρκειας μόλις 3 ωρών. Το θετικό είναι ότι στην εποχή του κορονοϊού έχουν αυξηθεί οι φιλοξενίες και υιοθεσίες ζώων» επισημαίνει η κ. Δέδε.