Οι άνθρωποι μπορούν να καταλάβουν αν τα κοτόπουλα είναι χαρούμενα ή απογοητευμένα από τις φωνές τους, σύμφωνα με ερευνητές που πιστεύουν ότι αυτή η ικανότητα θα μπορούσε να βοηθήσει τους κτηνοτρόφους να βελτιώσουν την ευημερία των πτηνών τους.
Οι επιστήμονες έπαιξαν ηχογραφήσεις με φωνές από κότες σε σχεδόν 200 εθελοντές και διαπίστωσαν ότι το 69% μπορούσε να διακρίνει τη διαφορά μεταξύ αυτών που ήταν χαρούμενες μπροστά σε μια επικείμενη ανταμοιβή και εκείνων που ήταν ενοχλημένες που δεν υπήρχε τέτοια ανταμοιβή. Όλοι οι εθελοντές προσελήφθησαν από επαγγελματικά δίκτυα των ερευνητών και από αγγελίες σε διαδικτυακά περιοδικά για πουλερικά.
Ο Γιόεργκ Χένινγκ, καθηγητής κτηνιατρικής επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κουίνσλαντ και κύριος συγγραφέας της μελέτης, δήλωσε: «Οι άνθρωποι που ασχολούνται με την εκτροφή κοτόπουλων μπορούν να αναγνωρίσουν τη συναισθηματική κατάσταση των πτηνών που φροντίζουν, ακόμη και αν δεν έχουν προηγούμενη εμπειρία».
Πώς ακούγονται οι κότες όταν χαίρονται που πρόκειται να φάνε
Η μελέτη επισημαίνει μια προφανή και κοινή βάση που μοιράζονται πολλά ζώα στον τρόπο με τον οποίο εκφράζουν τα συναισθήματά τους. Πιο πρακτικά, ανοίγει το δρόμο για την ακουστική παρακολούθηση των κοτόπουλων μέσω τεχνητής νοημοσύνης που θα μετράει τη διάθεση στο κοτέτσι και θα ειδοποιεί τους κτηνοτρόφους όταν οι κότες τους δεν είναι ευχαριστημένες.
Εάν η παρακολούθηση αυτή αποδειχθεί αξιόπιστη, δήλωσε ο Χένινγκ, θα παρέχει «έναν βολικό και οικονομικά αποδοτικό τρόπο για την ενίσχυση των μεθόδων αξιολόγησης της καλής διαβίωσης στην εμπορική βιομηχανία παραγωγής κοτόπουλων».
Ο Βικτωριανός φυσιοδίφης Κάρολος Δαρβίνος υποπτευόταν ότι τα ζώα που βρίσκονταν πιο χαμηλά στο δέντρο της ζωής εξέφραζαν τα συναισθήματά τους φωνητικά. Γράφοντας το 1871 στο βιβλίο του The Descent of Man (Η καταγωγή του ανθρώπου), περιέγραψε πώς η ικανότητα αυτή μπορεί να εξελίχθηκε μέσω διαδοχικών προσαρμογών στα φωνητικά όργανα των ζώων. Αυτό δημιούργησε την αντίληψη ότι πολλά πλάσματα όχι μόνο μοιράζονται την ικανότητα να εκφράζουν συναισθήματα μέσω της φωνής τους, αλλά κι ότι μπορούν να ανταποκρίνονται στα συναισθήματα και στις φωνές άλλων ειδών.
Για να δουν αν οι άνθρωποι μπορούν να αναγνωρίσουν συναισθήματα στις φωνές των πουλερικών, ο Χένινγκ και οι συνάδελφοί του έπαιξαν σε εθελοντές ηχογραφήσεις από κότες. Τα πτηνά είχαν εκπαιδευτεί να συσχετίζουν διαφορετικούς ήχους, όπως κουδουνίσματα και βουητά, με το περιεχόμενο ενός μπολ που ήταν κρυμμένο πίσω από μια ανοιγόμενη πόρτα. Οι εκπλήξεις που περίμεναν τα πτηνά κυμαίνονταν από σκουλήκια και κανονική τροφή για κοτόπουλα, μέχρι σκόνη για τον καθαρισμό των φτερών τους και ένα μάλλον απογοητευτικό άδειο μπολ.
Το κάλεσμα «gakel» που δηλώνει την απογοήτευση
Όταν τα κοτόπουλα ήξεραν ότι πίσω από την πόρτα κρυβόταν μια λιχουδιά, έβγαζαν έναν καταιγισμό από γρήγορα ή υψηλά και κοφτά κακαρίσματα, που αποτελούν και μια μορφή ειδοποίησης ότι θέλουν φαγητό, Όταν όμως δεν υπήρχε τίποτα για να ενθουσιαστούν, απαντούσαν με κλαψουρίσματα και μακρόσυρτους στεναγμούς, γνωστούς ως κάλεσμα «gakel».
Κάθε εθελοντής άκουσε 16 ηχογραφήσεις, όλες της ίδιας διάρκειας. Οι μισές ήταν από κοτόπουλα που ετοιμάζονταν να φάνε μια λιχουδιά και οι άλλες μισές από πτηνά που ήξεραν ότι δεν θα φάνε. Ενώ σχεδόν το 70% των εθελοντών μπορούσαν να ξεχωρίσουν τα ενθουσιασμένα κοτόπουλα από τα απογοητευμένα, οι ηλικιωμένοι ήταν λιγότερο ακριβείς, ίσως επειδή είχαν χειρότερη ακοή. Η εργασία δημοσιεύεται στο Royal Society Open Science.
(Πηγή: Guardian)